رم، 14 مه (IPS) – در حالی که تاجگذاری پادشاه چارلز سوم در بریتانیا در آغاز این ماه توجه رسانه های بین المللی را به خود جلب کرد، به راحتی نمی توان به داستان دیگری توجه کرد که لااقل سزاوار تیترهای بسیاری بود.
بر اساس آخرین گزارش جهانی در مورد بحران های غذایی (GRFC)، تعداد افرادی که گرسنگی حاد را تجربه می کنند، به این معنی که ناامنی غذایی آنها به حدی بد است که تهدیدی فوری برای زندگی یا معیشت آنها است، به حدود 258 میلیون نفر در 58 کشور و منطقه رسیده است. در سال 2022
این افزایش نسبت به 193 میلیون نفر در 53 کشور و منطقه در سال 2021 بود و به این معنی است که تعداد افرادی که به غذا، تغذیه و کمک های معیشتی فوری نیاز دارند برای چهارمین سال متوالی افزایش یافته است.
در اینجا مهم است که تأکید کنیم که ما در مورد تعداد افرادی که در سراسر جهان گرسنه هستند صحبت نمی کنیم – رقمی که بسیار بیشتر است. هر ماه جولای، سازمان ملل تخمینی از تعداد افرادی که گرسنگی مزمن را تجربه می کنند، ارائه می دهد، به این معنی که آنها به غذای کافی برای تامین انرژی مورد نیاز خود برای یک سبک زندگی عادی و فعال دسترسی ندارند، در وضعیت امنیت غذایی و تغذیه در جهان (وضعیت امنیت غذایی و تغذیه در جهان). گزارش SOFI) و سال گذشته با اشاره به سال 2021، این رقم را 821 میلیون عنوان کرده است.
از سوی دیگر، گزارش GRFC تنها به جدی ترین اشکال گرسنگی اشاره می کند.
در این گزارش آمده است که مردم در هفت کشور بدترین سطح گرسنگی حاد، فاز 5، را در مقطعی از سال 2022 تجربه کردند، یعنی با گرسنگی یا فقر مواجه شدند. بیش از نیمی از این افراد در سومالی (57 درصد) بودند، در حالی که چنین شرایط شدید در افغانستان، بورکینافاسو، هائیتی، نیجریه، سودان جنوبی و یمن نیز رخ داده است.
در این گزارش آمده است که حدود 35 میلیون نفر در 39 کشور جهان شدیدترین سطح گرسنگی حاد (سطح اضطراری، مرحله 4) را تجربه کرده اند که بیش از نیمی از آنها فقط در چهار کشور – افغانستان، جمهوری دموکراتیک کنگو، قرار دارند. سودان و یمن
بقیه مبتلایان به گرسنگی حاد فاز 3، سطح بحران بودند.
رقم 258 میلیونی بالاترین رقم در تاریخ گزارش است و وضعیت امسال بدتر می شود
جیمز بلگریو، سخنگوی برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد، گفت: «بیش از یک چهارم میلیارد نفر در سال 2022 با ناامنی غذایی حاد مواجه شدند – سالی که تعداد افرادی که با بحران غذایی مواجه بودند تنها در 12 ماه یک سوم افزایش یافت. WFP، که بخشی از شبکه جهانی علیه بحران های غذایی (GNAFC) است که گزارش GRFC را منتشر می کند، به IPS گفت.
و اگر نگاه کنیم که سال 2023 تا کنون چگونه بوده است، می بینیم که 345 میلیون نفر در 79 کشوری که برنامه جهانی غذا در آن کار می کند با سطوح بالایی از ناامنی غذایی روبرو هستند.
این نشان‌دهنده افزایش تقریباً 200 میلیونی نسبت به سطوح پیش از همه‌گیری در اوایل سال 2020 است و نشان می‌دهد که با چه سرعتی وضعیت بدتر شده است.
در حالی که برنامه جهانی غذا در سال 2023 شصتمین سالگرد خود را جشن می گیرد، ما خود را در میان بزرگترین و پیچیده ترین بحران امنیت غذایی در دوران مدرن می یابیم.
در واقع، گزارش GRFC تنها هفت سال است که منتشر شده است، اما قبلاً افزایش زیادی در تعداد افرادی که در آن زمان از بدترین اشکال گرسنگی رنج می‌برند، ثبت کرده است. در سال 2016، تعداد افرادی که گرسنگی فاز 3 یا بالاتر را تجربه کردند، کمتر از نصف سطح فعلی خود یعنی 105 میلیون نفر بود.
در 30 مورد از 42 وضعیت اصلی بحران غذایی که در این گزارش تحلیل شد، بیش از 35 میلیون کودک زیر پنج سال از هدر رفتن یا سوء تغذیه حاد رنج می بردند که 9.2 میلیون نفر از آنها دچار اتلاف شدید، خطرناک ترین شکل سوءتغذیه و تهدیدکننده زندگی بودند. یکی از عوامل اصلی افزایش مرگ و میر کودکان است
اگرچه برخی از رشد رقم گرسنگی شدید در آخرین گزارش GRFC منعکس کننده افزایش جمعیت کشورهای مورد تجزیه و تحلیل است، این واقعیت که نسبت مردم در کشورهایی که با ناامنی غذایی حاد مواجه هستند، از 21.3 به 22.7 درصد در سال 2022 افزایش یافته است. درصد در سال 2021 نشان می دهد که وضعیت بدون توجه به عوامل جمعیتی به طور قابل توجهی بدتر می شود.
در این گزارش آمده است که محرک‌های اصلی ناامنی غذایی حاد و سوء تغذیه شوک‌های اقتصادی، درگیری‌ها و رویدادهای شدید آب‌وهوایی است که به دلیل بحران آب‌وهوایی در حال افزایش است.
در این گزارش آمده است که شوک‌های اقتصادی بزرگترین محرک‌ها در سال گذشته بوده‌اند، اگرچه خطوط بین این عوامل مبهم است زیرا هر سه بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند، به‌عنوان مثال، تغییرات آب‌وهوایی به درگیری دامن می‌زند و درگیری منجر به شوک‌های اقتصادی می‌شود.
در سال 2022، پیامدهای اقتصادی همه‌گیری ?OVID-19 و اثرات موج‌دار جنگ در اوکراین، محرک‌های اصلی گرسنگی، به‌ویژه در فقیرترین کشورهای جهان بودند، که عمدتاً به دلیل وابستگی زیاد آنها به واردات مواد غذایی و نهاده‌های کشاورزی بود.
مشکل اصلی این است که بسیاری از جمعیت جهان در برابر چنین شوک‌های شدید آسیب‌پذیر هستند، تا حدی به این دلیل که تلاش‌ها برای تقویت انعطاف‌پذیری کشاورزان خرده‌مالک فقیر در مناطق روستایی و مبارزه با ناامنی غذایی کافی نبوده است.
در این گزارش آمده است که کشورها و جامعه بین‌المللی باید بر کمک‌های بشردوستانه مؤثرتر از جمله اقدامات پیش‌بینی‌کننده و شبکه‌های ایمنی پاسخگوی شوک تمرکز کنند، و سرمایه‌گذاری‌ها را برای مقابله با علل ریشه‌ای بحران‌های غذایی و سوءتغذیه کودکان افزایش دهند و سیستم‌های کشاورزی را پایدارتر، انعطاف‌پذیرتر کنند. شامل.
بلگریو گفت: «مبارزه جهانی با گرسنگی رو به عقب است و امروز جهان با بحران غذایی بی‌سابقه‌ای مواجه است که بزرگترین بحران در تاریخ مدرن است.
«میلیون‌ها نفر در معرض خطر تشدید گرسنگی هستند، مگر اینکه هم اکنون اقدامی برای پاسخگویی به عوامل این بحران با هم – و در مقیاس بزرگ انجام شود.
“زندگی برای آسیب پذیرترین دستاوردهای توسعه جهان هر روز سخت تر می شود و به سختی به دست می آید.
برنامه جهانی غذا با یک چالش سه گانه مواجه است – تعداد افراد گرسنه حاد با سرعتی که بعید به نظر می رسد بودجه با آن مطابقت داشته باشد در حال افزایش است و هزینه ارائه کمک های غذایی به دلیل افزایش قیمت مواد غذایی و سوخت بسیار بالاست.
در کشورهایی مانند سومالی که در آستانه قحطی قرار گرفته‌اند، جامعه بین‌الملل با همکاری دولت و شرکا نشان داده است که برای عقب‌نشینی مردم چه چیزی لازم است.
«اما تنها زنده نگه داشتن مردم کافی نیست، ما باید جلوتر برویم، و این تنها با رسیدگی به علل اساسی گرسنگی و تمرکز بر حذف قحطی برای همیشه امکان پذیر است.
ما باید در دو جبهه کار کنیم: نجات کسانی که جانشان در خطر است و در عین حال پایه‌ای برای جوامع فراهم می‌کنیم تا انعطاف‌پذیری خود را افزایش دهند و نیازهای غذایی خود را برآورده کنند.»
© Inter Press Service (2023) – کلیه حقوق محفوظ استمنبع اصلی: Inter Press Service