پاریس، 27 آوریل (IPS) – طی دهه های گذشته، سهم جهانی زنان در میان کارکنان آموزشی مؤسسات آموزش عالی (HEI) از نزدیک به 35 درصد در سال 1990 به نزدیک به 45 درصد در سال 2020 افزایش یافته است.
با این حال، پشت این روند کلی مثبت، واقعیت متفاوتی برای زنان نهفته است، زیرا پیشرفت شغلی آنها اغلب توسط یک سری «سقف‌های شیشه‌ای و کف‌های چسبنده» مانع می‌شود.
به منظور به رسمیت شناختن روز جهانی زن در ماه گذشته، یونسکو-IESALC خلاصه ای از سیاست را برای تشریح وضعیت فعلی نابرابری های جنسیتی در دانشگاه و پیشنهاد اقدامات سیاستی برای افزایش دسترسی زنان در تمام سطوح دانشگاهی منتشر کرده است.
پیشرفت شغلی در دانشگاه معمولاً مسیرهای مشخصی را دنبال می کند، از فارغ التحصیلی دکترا شروع می شود تا به تدریج به سمت های دانشیار، استاد تمام و رهبر دانشگاهی ارتقا یابد. هر یک از این مراحل مستلزم گذراندن فرآیندهای ارتقاء است که می تواند موانع ساختاری را برای پیشرفت زنان ایجاد کند.
برای رسیدگی به شکاف‌های جنسیتی در پست‌های دانشگاهی، دولت‌ها می‌توانند با استفاده از پنج ابزار سیاستی گسترده به طیف وسیعی از اقدامات تکیه کنند: مقررات، بودجه، اطلاعات، ارائه خدمات و همکاری.
به طور کلی، استراتژی‌های مؤثر برای ارتقای نمایندگی زنان در پست‌های دانشگاهی اغلب مستلزم تکمیل سیاست‌های جنسیتی کلی برای جامعه به‌عنوان یک خط پایه (از طریق پرداختن به خشونت علیه زنان، ارتقای تعادل بین کار و زندگی، پرداختن به دستمزد برابر، و غیره) است. اقدامات ویژه ای که دانشگاه را هدف قرار می دهد.
در میان اقدامات سیاستی که بخش دانشگاهی را هدف قرار می دهد، اجرای سیستم های نظارتی برای جمع آوری داده ها در مورد توزیع زنان و مردان در مراحل مختلف مشاغل دانشگاهی بسیار مهم است زیرا عوامل مؤثر در نابرابری جنسیتی در دانشگاه به طور قابل توجهی بین کشورها، دانشگاه های عالی و در طول زمان متفاوت است.
سیستم‌های نظارتی امکان شناسایی محل وقوع شکاف‌ها در برابری جنسیتی را فراهم می‌کنند و مناسب‌ترین مجموعه سیاست‌ها را برای رفع آنها اجرا می‌کنند.
اگر شکاف جنسیتی از قبل در ثبت نام دانش آموزان وجود داشته باشد، سیاست ابتدا باید به موانع فرهنگی و ساختاری که دختران را در سیستم آموزشی تبعیض می بخشد، رسیدگی کند.
اگر شکاف های جنسیتی اصلی در سطح دکترا یا در موقعیت های اولیه شغلی شناسایی شود، سیاست ها باید افزایش جذابیت حرفه دانشگاهی برای زنان را هدف قرار دهند.
اگر شکاف‌های جنسیتی در پست‌های بالاتر دانشگاهی رخ می‌دهد، سیاست‌ها باید بر تغییر شیوه‌های انتصاب در HEI با الزام استفاده از تنوع معیارهای عملکرد یا سهمیه‌های جنسیتی تمرکز کنند.
برخی از دولت‌ها نیز ابتکارات خاصی را برای حمایت از پیشرفت زنان در دانشگاه ایجاد می‌کنند، مانند تأمین مالی برنامه‌ها یا آموزش، مربیگری، و فرصت‌های شبکه‌سازی برای افزایش فرصت‌های زنان برای دسترسی به موقعیت‌های رهبری.
بسیاری از این اقدامات باید توسط دولت ها و دانشگاه ها با توجه به استقلال بالای دانشگاه های عالی و تنوع آنها طراحی شود.
تنوع گزینه‌های سیاستی که دولت‌ها می‌توانند برای رسیدگی به نابرابری‌های جنسیتی در دانشگاه استفاده کنند، در آخرین خلاصه سیاست‌گذاری یونسکو IESALC، همراه با نمونه‌های خاص کشور مورد بحث قرار گرفته است.
افزایش آگاهی در مورد این سیاست‌های مختلف، و همچنین در مورد استفاده‌ها و محدودیت‌های احتمالی آنها، برای تغذیه گفتگوی گسترده‌تر در مورد توزیع جنسیتی در دانشگاه و رفع نیاز به استراتژی‌های مبتنی بر شواهد برای پایان دادن به نابرابری‌های مداوم ضروری است.
منبع: یونسکو
ویکتوریا گالان-موروس رئیس بخش تحلیل سیاست و همکاری فنی است. ماتیاس بوکارت تحلیلگر – تحلیل سیاست و همکاری فنی است. جیمی روزر تحلیلگر جوان – تحلیل سیاست و همکاری فنی است
دفتر سازمان ملل IPS
© Inter Press Service (2023) – کلیه حقوق محفوظ استمنبع اصلی: Inter Press Service