پورتلند، ایالات متحده، 31 ژانویه (IPS) – انکار جمعیتی به طور فزاینده ای در کشورهای سراسر جهان ظاهر می شود. مقامات مختلف دولتی، سیاستمداران، رهبران تجاری، مفسران رسانه‌ها و دیگران آشکارا واقعیت‌های جمعیتی و روندهای احتمالی آینده را انکار می‌کنند و دروغ‌ها را پیش می‌برند.
دلایل آشکار پشت انکارها و دروغ ها عبارتند از سیاست، سود، قدرت، تبعیض، بدنامی، امیدها، باورها، مخالفت، ترس و گریز. برخی از انکارهایی که اغلب تبلیغ می شوند در زیر با اطلاعاتی در مورد واقعیت های جمعیتی و روندهای احتمالی آینده در نظر گرفته شده اند.
اولین، جمعیت جهان است نهبه زودی فرو می ریزد جمعیت جهان در طول 100 سال گذشته چهار برابر شده است، از 2 به 8 میلیارد نفر و انتظار می رود در اواسط قرن به 10 میلیارد نفر برسد (شکل 1).
منبع: سازمان ملل متحد
در حالی که رشد سریع جمعیت جهان در قرن بیستم گذشته است، انتظار می‌رود که جمعیت جهان در دهه‌های آینده به رشد خود ادامه دهد. جمعیت جهان در حال حاضر سالانه حدود 80 میلیون نفر در حال افزایش است و پیش بینی می شود تا سال 2056، 2 میلیارد نفر دیگر افزایش یابد.
دومین، توزیع جمعیت جهان در سراسر سیاره خواهد بود نه همانطور که در بسیاری از گذشته بوده است باقی بماند. به عنوان مثال، در سال 1950، شش نفر از ده جمعیت بزرگ، کشورهای توسعه یافته بودند. با این حال، تا پایان قرن بیستم، سه کشور توسعه یافته جزو ده کشور بزرگ بودند و انتظار می‌رود تا سال 2050 یک کشور توسعه‌یافته در میان آنها باشد.
امروزه برخی از جمعیت ها، عمدتاً در مناطق توسعه یافته، عمدتاً به دلیل مرگ و میر بیشتر از تولدها در حال کاهش هستند و احتمالاً در سال های آینده به میزان قابل توجهی کوچکتر خواهند شد. سایر جمعیت ها، عمدتاً در مناطق در حال توسعه، به سرعت در حال افزایش هستند و تعداد تولدها بیشتر از مرگ و میر است.
به عنوان مثال، انتظار می رود از افزایش 1.8 میلیارد نفری جمعیت جهان تا سال 2050، 1.1 میلیارد یا حدود 60 درصد در آفریقا و حدود 0.6 میلیارد یا 32 درصد در آسیا رخ دهد. در مقابل، پیش‌بینی می‌شود که جمعیت آمریکای شمالی و اروپا به ترتیب 52 میلیون افزایش یابد، یعنی 3 درصد افزایش، و 37 میلیون کاهش یابد، یعنی کاهش 2 درصدی (شکل 2).
منبع: سازمان ملل متحد
سوم، مهاجرت بین المللی است نه با دیوارهای بلند، حصارهای طولانی، گشت های دریایی، ویزای مهاجرت یا فراخوانی برای عدم آمدن مردم حل می شود. مهاجرت یک بحران قرن بیست و یکمی است و تعداد افرادی که مایل به مهاجرت هستند بسیار فراتر از سطوح قابل قبول به کشورهای مقصد است.
دولت‌ها، آژانس‌های بین‌المللی و سازمان‌های منطقه‌ای راه‌حل‌های عملی برای مقابله با مهاجرت ارائه نکرده‌اند. به نظر می رسد که مقامات در مورد موج مهاجرانی که خواهان شغل، درخواست پناهندگی، پناهندگی، فرار از تغییرات آب و هوایی و به خطر انداختن جان خود برای شرایط زندگی مناسب هستند، از آنچه باید بکنند، ناامید هستند.
همچنین اکثر مهاجران غیرمجاز به کشور بازگردانده نمی شوند. هنگامی که مهاجران غیرمجاز در کشور هستند، دولت ها برای بازگرداندن آنها به کشور خود با مشکل مواجه می شوند. پس از گذشت مدتی، ممکن است عفو یا مسیری برای شهروندی برای کسانی که تاسیس شده اند ارائه شود. با این حال، چنین اقداماتی می تواند به عنوان انگیزه ای برای دیگران برای مهاجرت غیرقانونی باشد.
چهارم، اندازه جمعیت است نه برای تغییرات آب و هوایی، تخریب محیط زیست، از دست دادن تنوع زیستی و آلودگی بی اهمیت است. هر چه اندازه جمعیت بزرگتر باشد، پیامدهای بیشتری بر اقلیم، محیط زیست، تنوع زیستی و آلودگی از طریق افزایش تقاضا برای انرژی، آب، غذا، مسکن، زمین، منابع، کالاهای مادی، ماشین آلات، حمل و نقل و غیره خواهد داشت.
رهبران دولت و همچنین بسیاری از مشاوران اقتصادی آنها آمادگی پذیرش این موضوع را ندارند که تثبیت جمعیت و رشد مجدد برای رسیدگی به تغییرات آب و هوایی ضروری است. همانطور که در کنفرانس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل در گلاسکو شاهد بودیم، محدود کردن رشد جمعیت بخشی از مذاکرات تغییرات آب و هوایی نبود.
برخلاف اکثر رهبران کشورها که طرفدار رشد مستمر جمعیت خود هستند، هزاران دانشمند در سراسر جهان از دولت‌ها می‌خواهند تا اندازه جمعیت خود را در کنار سایر اقدامات حیاتی مرتبط با انرژی، آلاینده‌های کوتاه مدت، طبیعت، غذا و اقتصاد. چنین اقداماتی کمک قابل توجهی به تلاش ها برای مقابله با تغییرات آب و هوا و تخریب محیط زیست می کند.
پنجم، پیری جمعیت انسانی است نه یک پدیده موقتی است و اکثر دولت ها آمادگی کافی برای مقابله با پیامدهای گسترده آن را ندارند. برای اکثر کشورها و بسیاری از نقاط جهان، جمعیت جوان گذشته و جمعیت های مسن تر آینده گریزناپذیر هستند.
پیری جمعیت نتیجه کاهش نرخ تولد و افزایش طول عمر است. نرخ باروری در جهان نصف سطح دهه 1950 است، 5 در مقابل 2.5 تولد برای هر زن، و امید به زندگی در بدو تولد بیش از 50 درصد افزایش یافته است، از 47 به 73 سال.
پیری جمعیت به طور فزاینده ای بر جنبه های اساسی جوامع بشری از جمله اقتصاد، مالیات، اشتغال، مسکن، بازنشستگی، مراقبت های بهداشتی و معلولیت تأثیر می گذارد. به جای امید به بازگشت به ساختارهای سنی جوان، مقامات دولتی، رهبران کسب و کار و دیگران باید برای پیری جمعیت آماده شوند.
ششم، افراد واکسینه شده و واکسینه نشده برای ویروس کرونا انجام می دهند نه میزان مرگ و میر و عوارض مشابهی دارند. واکسینه شدن به طور قابل ملاحظه ای احتمال مرگ و بیماری ناشی از ویروس را کاهش می دهد.
باقی ماندن واکسینه نشده به طور واضح منجر به نرخ بالاتر مرگ و میر و عوارض می شود. متأسفانه، این سطوح بالاتر به کاهش امید به زندگی در بدو تولد کمک کرده و جوامعی را که در آن تعداد زیادی واکسینه نشده باقی می‌مانند، به شدت تحت فشار قرار گرفته است.
به طور خلاصه، واکسینه نشدن احتمال مرگ و بیماری ناشی از کرونا را افزایش می دهد. در مقابل، واکسن‌های کرونا، مانند واکسن‌های گذشته برای بیماری‌های عمده مانند آبله، کزاز، هپاتیت، سرخجه، سیاه سرفه، ذات‌الریه، سرخک و فلج اطفال در کاهش نرخ مرگ و میر، بیماری، شیوع ویروس و هزینه‌های اجتماعی موثر هستند.
هفتم، زنان انجام می دهند نه می خواهند در خانه بمانند در طول قرن بیستم، پیشرفت اجتماعی، اقتصادی و سیاسی قابل توجهی در برابری زنان حاصل شد. این پیشرفت با بهبود سلامت زنان، آموزش، اشتغال، شهرنشینی، تأخیر در ازدواج و فرزندآوری و کاهش تعداد خانواده تسهیل شده است.
مادرهای سنتی خانه نشین به طور فزاینده ای با مادر شاغل جایگزین می شوند. تعداد فزاینده ای از زنان به دنبال تحصیلات عالی، مشاغل، استقلال اقتصادی و هویت اجتماعی شخصی هستند.
همچنین، بسیاری از زنان نمی‌خواهند به نابرابری‌های زناشویی برگردند، جایی که شوهران سرپرست خانوار بودند، تصمیم‌های اساسی گرفتند و امور مالی و دارایی را کنترل کردند. با این حال، برخی از گروه‌های محافظه‌کار در برابر تلاش‌ها برای دستیابی به برابری جنسیتی مقاومت می‌کنند و به دنبال حفظ نقش‌ها و سبک زندگی سنتی هستند. به بیان ساده، آن گروه ها می خواهند زنان در خانه بمانند و به شوهران خود عشق بورزند، احترام بگذارند و اطاعت کنند.
هشتم، زوج ها انجام می دهند نه می خواهند بچه های زیادی داشته باشند علی‌رغم تشنج‌های عمومی، سیاست‌ها و مشوق‌های مقامات، رهبران کسب‌وکار و سایرین با هدف افزایش باروری، احتمال بازگشت نرخ زاد و ولد به سطوح نسبتاً بالای گذشته وجود ندارد.
در کشور به کشور، اکثر زوج هایی که تصمیم به بچه دار شدن می گیرند، یک یا دو نفر دارند. از آنجایی که زنان کمتری چهار فرزند یا بیشتر به دنیا می آورند، نرخ باروری در هر منطقه اصلی کاهش یافته است. به جز کشورهای جنوب صحرای آفریقا، نرخ باروری در اکثر کشورها احتمالاً در دهه‌های آینده کمتر از نرخ جایگزینی خواهد بود (شکل 3).
منبع: سازمان ملل متحد
نهم، اکثر ملت ها هستند نه در برابر سقط جنین القایی کشورها در سیاست های خود در مورد سقط جنین بسته به دلایل خاص متفاوت هستند. سقط جنین در 98 درصد کشورها برای نجات جان زن، 72 درصد برای سلامت جسمی زن، 60 درصد برای تجاوز جنسی، زنای با محارم یا اختلال در جنین، و 34 درصد به درخواست زن مجاز است (شکل 4).
منبع: سازمان ملل متحد
در طول پنج دهه گذشته، روند غیرقابل انکار در آزادسازی قوانین سقط جنین رخ داده است. این روند با کاهش نرخ سقط جنین در سراسر جهان همزمان شده است.
با این حال، غیرقانونی کردن سقط جنین مانع از وقوع سقط جنین نمی شود. حتی زمانی که سقط جنین به شدت محدود می شود، سقط جنین غیرقانونی در تعداد نسبتاً زیادی انجام می شود. تقریباً 8 درصد از مرگ و میرهای مادران در سطح جهان ناشی از عوارض ناشی از سقط جنین ناایمن است که تقریباً همه آنها در کشورهای در حال توسعه رخ می دهد.
دهم، خانواده سنتی است نه هنجار اجتماعی غالب در سراسر جهان پدر شاغل، مادر خانه نشین، چند فرزند و ازدواج «تا زمانی که مرگ ما را از هم جدا کند» ویژگی‌های فزاینده‌ای خانواده‌ها در گذشته است.
در بسیاری از کشورها، ازدواج برای بقای مالی، تعامل اجتماعی و رضایت شخصی کمتر ضروری شده است. افراد بیشتری در حال زندگی مشترک هستند، نسبت فزاینده ای از زوج ها خارج از ازدواج به دنیا می آیند و بسیاری از دولت ها به خانواده های تک والد کمک می کنند. علاوه بر این، ازدواج همجنس گرایان در حال حاضر در 31 کشور انجام و به رسمیت شناخته شده است.
در نتیجه، این نگران‌کننده است که انکار جمعیت‌شناختی در کشورهای سراسر جهان در حال گسترش است. برخی نه تنها واقعیت های جمعیتی را انکار می کنند، بلکه دروغ ها را نیز پیش می برند. ارائه واقعیت های جمعیتی و روندهای احتمالی آینده به طور آشکار، دقیق و عینی می تواند به رد انکار جمعیتی کمک کند.
* جوزف چامی یک جمعیت شناس مشاور، مدیر سابق بخش جمعیت سازمان ملل متحد و نویسنده مقالات متعددی در مورد مسائل جمعیتی، از جمله کتاب اخیرش است. «تولد، مرگ، مهاجرت و سایر مسائل مهم جمعیتی“
© Inter Press Service (2022) – کلیه حقوق محفوظ استمنبع اصلی: Inter Press Service