ژوهانسبورگ، 27 آوریل (IPS) – اندونزی خود را در یک اقدام متعادل کننده ظریف برای ارتقای مردم از فقر، مدیریت تغییرات آب و هوا و تنوع زیستی، و ارضای بازار بین المللی فزاینده ای برای شیوه های کشاورزی پایدار می بیند – و محور این پیچیدگی مدیریت است. بخش روغن پالم آن
از آنجایی که مشارکت رشد خوب (GGP) به رهبری UNDP به یک پروژه جدید تحت رهبری بانک جهانی با اهداف مشابه می‌پیوندد – برنامه تأثیر سیستم‌های غذایی، استفاده از زمین و احیا (FOLUR)، این سازمان اذعان می‌کند که دولت اندونزی پیشرفت‌های قابل توجهی در این زمینه داشته است. بهبود پایداری صنعت و زنجیره ارزش طی پنج سال گذشته با حمایت GGP.
GGP، با استفاده از رویکرد چند ذی‌نفعی، شامل چندین پروژه تحت یک چتر برنامه‌ای بود که تولید، تقاضا، منابع مسئول، قابلیت ردیابی و شفافیت را با حمایت از مؤسسات مالی و سرمایه‌گذاران در رابطه با کاهش جنگل‌زدایی ناشی از تغییر کاربری اراضی مرتبط می‌کرد. این پروژه با هدف اتصال تمام اجزای زنجیره تامین – که در مورد روغن نخل اندونزی، 4.5 درصد از تولید ناخالص داخلی کشور و 60 درصد از صادرات جهانی را تشکیل می دهد، انجام شد.
در اواخر سال 2022، Trase، در گزارش خود از نقاط پرخطر تا نقاط شیرین پایدار، تأیید کرد که اندونزی روند جنگل‌زدایی خود را در سال‌های 2018-2020 معکوس کرده است. جنگل زدایی برای روغن پالم 45285 هکتار در سال بود که تنها 18 درصد از اوج خود در سال 2008-2012 بود. این بهبود به تقویت اجرای قانون، مهلت قانونی، صدور گواهینامه مزارع روغن نخل، و اجرای تعهدات شرکتی برای جنگل زدایی صفر نسبت داده می شود.
«نکته مهم این است که جنگل زدایی در طول دوره ای از گسترش مداوم تولید روغن نخل کاهش یافته است. اگرچه کاهش جنگل‌زدایی با کاهش ارزش بازار روغن پالم خام مرتبط است، اما افزایش اخیر قیمت‌های روغن پالم هنوز با رونق جنگل‌زدایی ناشی از نخل‌ها همراه نشده است – دلیلی برای خوش‌بینی محتاطانه. و جیسون بندیکت در وب سایت Trase نظر داد.
با این حال، CDP Palm Oil Report 2022 اشاره می‌کند که در حالی که شرکت‌ها طیف وسیع‌تری از اقدامات را برای پایان دادن به جنگل‌زدایی اتخاذ می‌کنند، این اقدامات هنوز به اندازه کافی قوی نیستند تا به جنگل‌زدایی کالاها در زنجیره ارزش روغن پالم پایان دهند.
CDP می‌گوید در حالی که 86 درصد از شرکت‌ها سیاست‌های منع جنگل‌زدایی را اجرا می‌کنند، تنها 22 درصد سیاست‌های عمومی و جامع دارند: «سیستم‌های ردیابی توسط 87 درصد شرکت‌ها پیاده‌سازی شده‌اند، اما تنها 25 درصد ظرفیت این را دارند که این سیاست‌ها را به بیش از 90 درصد افزایش دهند. تولید/مصرف حداقل به شهرداری یا معادل آن باز می گردد.»
یکی از چالش‌های اصلی گنجاندن خرده‌مالک‌ها در زنجیره تامین است – و در حالی که ۴۴ درصد از شرکت‌ها برای کاهش یا حذف تخریب جنگل‌ها با مالکان خرد کار می‌کنند، کمتر از یک سوم از «روش‌های خوب کشاورزی حمایت می‌کنند و کمک‌های مالی یا فنی برای کمک به آنها برای دستیابی به این هدف ارائه می‌کنند. ”
GGP دقیقاً با این چالش ها در اندونزی مواجه است.
GGP در گزارش ارزیابی خود می‌گوید: «تغییر سیستمی در زنجیره‌های تأمین کالا یکی از دگرگونی‌های اساسی است که باید در این دهه رخ دهد تا تهدیدات ترکیبی تغییرات آب و هوایی فاجعه‌بار، از دست دادن تنوع زیستی و ناامنی غذایی و دستیابی به انعطاف‌پذیری برای بشریت در سطح جهان را کاهش دهد.» کاهش جنگل زدایی از زنجیره تامین کالا.
این تعهدات جنگل‌زدایی جدید نیستند و به دنبال اعلامیه نیویورک در مورد جنگل‌ها (NYDF) که در سال 2014 به تصویب رسید، خواستار پایان از بین رفتن جنگل‌ها و احیای 350 میلیون هکتار از مناظر و زمین‌های جنگلی تخریب‌شده تا سال 2030 شد. سپس آب و هوای پاریس آمد. موافقتنامه، که از نظر کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از جنگل‌زدایی و تخریب جنگل‌ها (REDD+)، برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از جنگل‌زدایی و تخریب در کشورهای در حال توسعه بسیار مهم بود. تعهدات بیشتری پس از آتش‌سوزی‌های سال‌های 2015/2016 سرازیر شد، که به دلیل برش دادن و سوزاندن شیوه‌های کشاورزی، که توسط ال نینوی خشک تشدید شد، سرزنش شدند. این آتش سوزی ها برای ماه ها ادامه داشت و منجر به مرگ و میر، عفونت های دستگاه تنفسی شد و طبق گزارش بانک جهانی، 16 میلیارد دلار هزینه داشت.
همچنین تصور می شد که آتش سوزی باعث افزایش جهانی در انتشار گازهای گلخانه ای شده و حیات وحش از جمله جمعیت اورانگوتان در معرض خطر را در معرض خطر قرار می دهد. اندونزی جایی است که شرکت‌ها مدتی است که تعهداتی را انجام داده‌اند، اما اجرای آن با تامین‌کنندگان مستقیم و غیرمستقیم آسان نیست.
با درک این چالش، GGP از «بهبود سیاست‌های تولید پایدار و استفاده از زمین و افزایش ظرفیت کشاورزان برای تغییر رویه‌های پایدار» حمایت کرد. در عین حال، شفافیت زنجیره تامین و تقاضای مصرف‌کننده برای روغن پالم پایدار را افزایش داده و آگاهی موسسات مالی را برای سرمایه‌گذاری پایدار و حذف جنگل‌زدان در مجموعه‌شان افزایش داده است.
GGP از برنامه اقدام ملی اندونزی حمایت کرد – که اکنون در سطح استانی و منطقه ای زیر ملی نیز اجرا می شود.
برنامه اقدام، همراه با کمک تعیین‌شده ملی (NDC) اندونزی، آسیب‌پذیری‌های تغییر اقلیم این کشور را به‌ویژه در مناطق کم ارتفاع در سراسر مجمع‌الجزایر و موقعیت آن در به اصطلاح حلقه آتش شناسایی می‌کند. سازمان توسعه یافته NDC اهداف بلندپروازانه ای برای جنگل زدایی و احیای جنگل ها از جمله احیای اراضی ذغال سنگ نارس به مساحت 2 میلیون هکتار و احیای زمین های تخریب شده 12 میلیون هکتاری تا سال 2030 تعیین کرده است.
علیرغم نتایج خوب، استرس برای صنعت افزایش یافته است زیرا سیاست جدید اتحادیه اروپا در حال حاضر منبع روغن نخل یا محصولات را از مناطق جنگل زدایی و تخریب شده پس از 31 دسامبر 2020 مستثنی می کند.
مقررات جدید شرکت ها را ملزم می کند تا حسن نیت خود را از طریق تکنیک های ردیابی شناخته شده اثبات کنند. این بخش هنوز در حال بررسی پاسخ دقیق خود به الزامات است، که برخی آن را اقدامی یکجانبه اتحادیه اروپا می دانند که به حقوق کشورهای تولیدکننده احترام نمی گذارد.
در حالی که اتحادیه اروپا در مقایسه با بازارهای داخلی، چینی و هندی برای اندونزی بازار کوچکی است، مقررات فشار بیشتری بر صنعتی وارد می‌کند که هنوز به شدت با کشاورزان کوچک در ارتباط است. همچنین این احتمال وجود دارد که سایر بازارهای بزرگ در نهایت خود را با این مقررات هماهنگ کنند.
حتی قبل از تبدیل شدن به مقررات، GGP خود را درگیر کمپین های ارتباطی برای حساس کردن مردم به صدور گواهینامه پایدار، از روغن پالم پایدار اندونزی (ISPO) گرفته تا میزگرد روی استانداردهای روغن پالم پایدار (RSPO) کرد.
کمپین های ارتباطی برای ایجاد آگاهی در مورد مسائل پایداری در میان مصرف کنندگان، و همچنین با خرده فروشان بزرگ (از جمله یکی به نام Super Indo) کار می کرد تا محصولات روغن نخل دارای گواهی RSPO را در قفسه های خود قرار دهند.
بسیار مهم است که همه بازیگران زنجیره تامین را همراهی کنیم، جایی که تاکتیک‌های چند ذی‌نفع به طور موثر کار می‌کنند. GGP معتقد است که این رویکرد چند وجهی برای تأثیرگذاری بر شرکت ها بسیار مهم است.
پاسکال بونزوم، مدیر پروژه جهانی GGP UNDP، می گوید: «شما از طریق سیاست های دولت، از طریق بازار بر شرکت ها تأثیر می گذارید، اما از طریق مؤسسات مالی نیز بر آنها تأثیر می گذارید». اگر موسسات مالی که این شرکت‌های پایین‌دستی را تامین مالی می‌کنند، از آنها بخواهند که نشان دهند تعهدی برای جنگل‌زدایی ندارند و آنها را با نتایج اجرا می‌کنند، آن‌وقت آنها (شرکت‌ها) باید کاری در این زمینه انجام دهند.
او در توضیح این استراتژی گفت که GGP و شریک آن صندوق جهانی حیات وحش (WWF) در سطح منطقه ای روی ایجاد ظرفیت در مؤسسات مالی برای درک تأثیرات سرمایه گذاری های خود کار کردند.
اکنون یک کارت امتیازی در دسترس است – برای تجهیز و تأثیرگذاری بر سرمایه‌گذاران برای تصمیم‌گیری بهتر و استفاده از این نوع غربالگری عوامل محیطی، اجتماعی و حکومتی (ESG) برای جنگل‌زدایی.
قسمت 2 را ببینید: مالکان کوچک کلید موفقیت اندونزی در جنگل زدایی
گزارش دفتر IPS UN
@IPSNewsUNBureau را دنبال کنید
IPS News Bureau UN را در اینستاگرام دنبال کنید
© Inter Press Service (2023) – کلیه حقوق محفوظ استمنبع اصلی: Inter Press Service