ژوهانسبورگ، 11 مه (IPS) – در دهکده عمیق روستایی جکزی در کیپ شرقی آفریقای جنوبی، اکثر جوانان و افراد توانمند منطقه را ترک کرده اند و افراد دارای معلولیت، سالمندان و کودکان را پشت سر گذاشته اند.
در روستاهایی مانند این است که آمار وحشتناک از هر پنج آفریقای جنوبی یک نفر آنقدر ناامن غذایی است که التماس می کند تا خود و خانواده هایشان را سیر کنند، می تواند واقعیت داشته باشد.
این دهکده در عوض از جامعه شکننده خود از طریق یک پروژه آگرواکولوژیک، Abanebhongo People with Disability (APD) که در سال 2020 توسط Nosintu Mcimeli به عنوان نمونه ای از حاکمیت غذایی در عمل تاسیس شد، حمایت می کند.
امنیت غذایی در آفریقای جنوبی، دومین کشور ثروتمند از نظر تولید ناخالص داخلی، پایین است. طبق داده های سال 2019، آمار SA می گوید حداقل 10 میلیون نفر غذا یا پول کافی برای خرید غذا نداشتند.
تأثیرات بر رشد جسمانی، سلامت روان
اثرات این ویرانگر است. گرسنگی نه تنها بر رشد جسمانی بلکه بر سلامت روان افراد نیز تأثیر می گذارد. Siphiwe Dlamini که در The Conversation می نویسد، اخیراً در مورد مطالعه ای گزارش داده است که نشان می دهد کسانی که توانایی پرداخت تغذیه مناسب را ندارند به کمتر خوردن، قرض گرفتن، استفاده از اعتبار و گدایی غذا در خیابان متوسل می شوند که مضرترین راهبرد مقابله برای روانی است. سلامتی.
“ما دریافتیم که بیش از 20٪ (1 از 5) از خانواده های آفریقای جنوبی ناامن غذایی بودند. اما شیوع به طور گسترده ای در سراسر استان ها متفاوت بود. استان کیپ شرقی بیشترین آسیب را دید (32٪ از خانواده ها در آنجا ناامن غذایی داشتند). ما همچنین تأیید کرد که دسترسی به غذا در آفریقای جنوبی تا حد زیادی به وضعیت اجتماعی-اقتصادی بستگی دارد. افرادی که بی‌سواد، بیکار هستند و کسانی که درآمد ماهانه پایینی دارند، به شدت تحت تأثیر دسترسی ناکافی به غذا قرار می‌گیرند.» از Witwatersrand.
وضعیت در منطقه نیز وخیم است، به طوری که گزارش برنامه جهانی غذای سازمان ملل (WFP) در سال 2020 نشان داد که 45 میلیون نفر در جامعه توسعه آفریقای جنوبی (SADC) به شدت در ناامنی غذایی قرار دارند.
آفریقای جنوبی مدت‌هاست که با گرسنگی گسترده رنج می‌برد، اما شروع کووید، اقتصاد بیمار، تغییرات آب و هوایی، افزایش قیمت سوخت و مواد غذایی، افزایش بهره و تأثیر جنگ روسیه و اوکراین، بحران غذایی را عمیق‌تر کرده است.
با این حال، Vishwas Satgar از کمپین حاکمیت غذایی SA (SAFSC) می گوید حتی قبل از کووید، تعداد افراد گرسنه نزدیک به 14 میلیون نفر بود – و “زنان بار قیمت های بالای مواد غذایی را به دوش می کشند، غذای محدود را به اشتراک می گذارند، وعده های غذایی را حذف نمی کنند، و نگه می دارند. خانواده ها با هم.”
ستگار می گوید طنز این است که کشور می تواند همه مردمش را سیر کند.
ما غذای کافی تولید می‌کنیم، اما اساساً برای صادرات است. تناقض آشکار در سیستم غذایی تجاری این است که فقط یک کالای دیگر است؛ بیشتر مردم نمی‌توانند خودشان را تغذیه کنند. فقرا غذای ناسالم (ارزان‌تر) می‌خورند و ما دچار چاقی هستیم. مسئله.”
ستگار می گوید برای تغذیه فقرا نیاز به تغییر استراتژی است.
“علیرغم تحقیقات گسترده ای که ثابت می کند کشاورزان در مقیاس کوچک دنیا را تغذیه می کنند، بسیاری از مردم این تصور را دارند که مزارع صنعتی در مقیاس بزرگ منبع نهایی غذا هستند. آفریقای جنوبی با نرخ بیکاری 46.46 درصدی (شروع سال 2022) نمی تواند کشاورزی بومی کشاورزی می تواند اقتصاد روستایی و شهری را با شیوه های کشاورزی محلی که بسیاری از افراد غیر ماهر و نیمه ماهر را جذب می کند، متحول کند.
SAFSC، جنبش منشور عدالت اقلیمی، و مرکز جایگزین تعاون و سیاست (COPAC) در حال ایجاد یک سیستم غذایی جدید برای جلوگیری از یک فاجعه هستند.
حاکمیت غذایی
ما این را سیستم حاکمیت غذایی می نامیم که به طور دموکراتیک توسط کشاورزان کوچک، باغداران، تاجران غیررسمی، ماهیگیران در مقیاس کوچک، جوامع و مصرف کنندگان سازماندهی و کنترل می شود.
این جایی است که Mcimeli وارد می شود. او به IPS می گوید که سفر فعالیت او پس از ترک شرکتی که با افراد دارای معلولیت در کیپ تاون کار می کرد آغاز شد. او در کودکی به فلج اطفال مبتلا شد، زیرا مادر کارگر خانگی اش نمی توانست او را برای واکسیناسیون ببرد. من از ناحیه ران و پای راستم ناتوانی دارم».
او به عنوان یک تاجر غیررسمی کار می کرد که این فرصت از سوی SADC به او داده شد، “که میلیون ها راند آزاد می کرد تا زنان SA را برای فعالیت در هر نوع پروژه ای آموزش دهد.”
مکیملی یکی از 80 زنی بود که در سال های 2012 و 2013 آموزش دیدند.
“در سال 2014، من برای تحصیل فعالانه به Copac منتقل شدم. آن زمان بود که با ویش (ستگار) آشنا شدم. سپس تصمیم گرفتم به کیپ شرقی بیایم تا مهارت های فعالیت خود را بهبود بخشم.”
در اینجا بود که او APD را تأسیس کرد، و این به نمونه ای از حاکمیت غذایی در عمل در جکزی در کیپ شرقی تبدیل شد.
مکیملی می گوید که ADP یک پروژه کشاورزی را آغاز کرد.
به دلیل اینکه در مناطق روستایی زمین اشتراکی وجود دارد، رایگان است، بنابراین گروه هایی تشکیل دادیم تا باغ های اشتراکی را راه اندازی کنیم. سپس متوجه شدم افرادی هستند که در بستر بیماری هستند، بنابراین در روستاهای اطراف باغ های محیطی را راه اندازی کردم. در حال حاضر 24 باغ داریم. اینها و دارند کار می کنند.”
او با چهار زن جوان کار می کند اما می خواهد جوانان بیشتری را در پروژه ها بگنجاند.
آب فوراور-رایگان و سالم
در طول قرنطینه سخت، ADP یک مخزن بزرگ آب از شهرداری محلی دریافت کرد و یک آشپزخونه راه اندازی کرد.
ماسک‌ها و مواد ضدعفونی‌کننده و غذا را از Shoprite دریافت کردیم. سپس یکی از همکارانم برای من مصاحبه‌های رادیویی ترتیب داد و شرکتی که گمانه‌ها را تهیه می‌کند، درخواست من برای مخازن آب بیشتر را شنید. آنها گفتند که راه‌حلی برای مادام العمر دارند و از یک گمانه اجتماعی حمایت کردند. . رایگان در حیاط مدرسه محلی نصب شد. برای همیشه آب است—رایگان و سالم و در دسترس همه، نه فقط پروژه های ما».
یکی از ذینفعان ADP، Bonelwa Nogemane، می‌گوید: “من یک خانواده هفت نفره از جمله یک کودک چهار ساله معلول دارم؛ ما اغلب گرسنه هستیم زیرا غذا بسیار گران است. من به ADP پیوستم تا به خانواده و جامعه خود کمک کنم تا زندگی خود را رشد دهند. غذای خود.”
در حالی که ADP در حال ایجاد یک فرورفتگی کوچک است، مشکل بسیار بزرگتر است، و فعالان هشدار می دهند که اگر راه حلی برای بحران گرسنگی پیدا نشود، آفریقای جنوبی در خطر تولید نسل گمشده از رهبران آینده فکری و فیزیکی است.
یک مطالعه منتشر شده در BMC Public Health در مورد ارتباط بین ناامنی غذایی و سلامت روان در ایالات متحده در طول کووید نشان داد: “ناامنی غذایی با 257٪ بیشتر خطر اضطراب و 253٪ بیشتر خطر افسردگی مرتبط است. از دست دادن شغل در طول کووید. این بیماری همه گیر با 32 درصد افزایش در خطر اضطراب و 27 درصد افزایش در خطر افسردگی مرتبط است.
کمپین نجات کودکان از “خشونت آهسته سوء تغذیه”
مارکوس سولومون از مرکز منابع کودکان، که کمپینی را برای نجات کودکان SA از “خشونت آهسته سوء تغذیه” راه اندازی کرده است، می گوید: “عواقب این امر برای کودکان آسیب دیده وخیم است، به طوری که تخمین زده می شود چهار میلیون کودک در SA از رشد کوتاه قدی برخوردار باشند. رشد به دلیل سوء تغذیه و 10 میلیون نفر دیگر هر روز گرسنه می شوند.
فعال Shanaaz Viljoen از کیپ تاون می گوید: “تجربه شخصی من در سطح مردمی نسبتاً دلخراش است. کودکانی که ما با آنها کار می کنیم همیشه به دلیل وضعیت خانه هایشان گرسنه هستند.”
علاوه بر سیستم غذایی جایگزین، فدراسیون اتحادیه‌های کارگری کوساتو، SASFC، کوپاک و دیگران معتقدند که ارائه کمک هزینه درآمد پایه راه طولانی را برای رسیدگی به بحران گرسنگی در کشور خواهد داشت.
گزارش دفتر سازمان ملل متحد IPS
@IPSNewsUNBureau را دنبال کنید
IPS News Bureau UN را در اینستاگرام دنبال کنید
© Inter Press Service (2023) – کلیه حقوق محفوظ استمنبع اصلی: Inter Press Service