دیدگاه تخصصی – هنوز احتمال بیشتری وجود دارد که ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه در هفته های آینده از نیروی نظامی استفاده کند. او قرار نیست امتیاز دیپلماتیک کافی از ایالات متحده و ناتو بگیرد. او نمی تواند ارتش بزرگ خود را در نیمه زمستان به طور نامحدود بسیج نگه دارد و ممکن است بخواهد از لحظه ای استفاده کند که غرب پس از شکست افغانستان ضعیف و دوپاره به نظر می رسد. و با بحران انرژی در اروپا، پوتین ممکن است محاسبه کند که اشتهای اروپا برای تحریم‌های شدید علیه مسکو زمانی کاهش می‌یابد که پیامدهای آن برای عرضه گاز آشکار شود.
به نظر می رسد هدف اصلی رئیس جمهور روسیه بازگرداندن اوکراین به حوزه نفوذ روسیه یا در صورت عدم موفقیت، کاهش قابلیت حیات آن به عنوان تهدیدی برای روسیه باشد.
گزینه رویایی پوتین تغییری در رویدادهای اخیر قزاقستان خواهد بود. ناآرامی های محلی در کی یف منجر به درخواست «نیروهای میهن پرست» برای کمک روسیه می شود. در غیاب شخصیت توکایف، روسها باید یکی از مقامات ارشد کیف را متقاعد کنند که این درخواست را صادر کند. یک رهبر اتحادیه، الیگارش یا حتی یک وزیر کابینه. این نباید فراتر از توانایی های ساکنان محلی GRU و SVR باشد. در رویاهای او، نیروهای پوتین پس از آن با نشان صلح CSTO به عنوان “صلح بانان” وارد می شدند. در واقع، او باید بداند که آنها باید در مسیر خود مبارزه کنند.
گزینه شمالی
به لطف “تمرینات مشترک” با بلاروس، روسیه اکنون تنها در 240 مایلی شمال کی یف نیرو دارد. این گزینه یک حرکت سریع به پایتخت اوکراین برای برکناری دولت زلنسکی و نصب یک نامزد طرفدار کرملین را فراهم می کند. چنین عملیاتی یادآور حمله موفقیت آمیز به افغانستان در کریسمس 1979 است، زمانی که نیروهای شوروی ظرف 3 روز کابل را تصرف کردند و ببرک کمال را به عنوان رئیس جمهور منصوب کردند. این عملیات شامل 25000 سرباز و 280 هواپیمای ترابری بود و مانند ساعت پیش رفت.
چنین حرکتی به کیف ممکن است امکان پذیر باشد. بیشتر نیروهای نظامی اوکراین در شرق این کشور مستقر هستند. روسها به زودی تسلط کامل هوایی را برقرار خواهند کرد. با این حال، کیف کابل نیست. این یک شهر مدرن بزرگ است و اوکراینی ها ممکن است خیابان به خیابان برای آن مبارزه کنند. دولت زلنسکی از محبوبیت کمتری نسبت به گذشته برخوردار است، اما بعید است که از بین برود. حتی اگر بتوان یک رژیم دست نشانده نصب کرد، پس چه؟
روسیه ممکن است بتواند بخش زیادی از منطقه شرق دنیپر را آرام کند، اما در خود کیف و در غرب، شانس خوبی برای مقاومت مردمی وجود دارد. اوکراین ممکن است به دو قسمت تقسیم شود و هر موفقیت کوتاه مدت روسیه ممکن است به یک کابوس بلند مدت تبدیل شود.
Cipher Brief Subscriber+ اعضا جلسات توجیهی تخصصی انحصاری را از اعضای شبکه تخصصی ما دریافت می کنند. امروز به Subscriber+ ارتقا دهید.
گزینه های کوچکتر پوتین
گزینه های کمتری در امتداد مرز شرقی اوکراین وجود دارد. روسیه می‌تواند به راحتی تهاجماتی را انجام دهد تا قطعات بیشتری از قلمرو را کند. یک احتمال می تواند شهر صنعتی خارکف باشد. مشکل این است که این دستاوردها برای همه خطرات سیاسی که پوتین در هفته‌های اخیر متحمل شده است، بسیار بی‌اهمیت خواهد بود. این امر اساساً قابلیت اقتصادی یا سیاسی اوکراین را به عنوان یک کشور تغییر نمی دهد و در واقع می تواند عزم این کشور را برای پیوستن به اتحادیه اروپا و ناتو افزایش دهد.
با این حال، تصرف اودسا می تواند بازی را تغییر دهد. این سومین شهر بزرگ اوکراین با بیش از یک میلیون جمعیت است و دارای یک بندر دریایی حیاتی است. این بندر اکثر محموله های دریایی اوکراین را انجام می دهد و به عنوان مقر نیروی دریایی اوکراین عمل می کند. بیشتر جمعیت آن روسی زبان هستند. با این حال، این یک عملیات زمینی خواستار با استفاده از نیروهایی است که در روستوف-آن-دون و کریمه جمع شده اند، در حالی که از نیروی هوایی و نیروی دریایی و آبی خاکی نیز استفاده می شود.
فاصله روستوف-آن-دون تا اودسا 500 مایل است. ممکن است چندین روز نبرد طول بکشد و بدون خطر نیست، اما زمانی که روسیه برتری هوایی را به دست آورد، باید قابل مدیریت باشد. تنها صد مایل بیشتر دورتر از اودسا می‌تواند مسیر زمینی را برای روسیه به مولداوی فراهم کند که پوتین نیز آن را بخشی از حوزه نفوذ خود می‌داند.
به پادکست گزارش منبع باز The Cipher Brief گوش دهید – مجموعه ای متن باز در روزهای هفته از داستان هایی که بر امنیت ملی میزبان شما براد کریستین و سوزان کلی تأثیر می گذارد. هر جا به پادکست گوش می دهید مشترک شوید.
از دست دادن بنادر این کشور در دریای آزوف و دریای سیاه ضربه مهلکی برای اوکراین خواهد بود و به شدت بر دوام کشوری که در حال حاضر از نظر اقتصادی با مشکل دست و پنجه نرم می کند، تأثیر خواهد گذاشت. این مزیت بیشتری دارد که به روسیه یک مسیر زمینی دوم به کریمه و مسیری بسیار اساسی‌تر از پل روی تنگه کرچ که در سال 2019، پنج سال پس از الحاق کریمه تکمیل شد، خواهد داشت. اما دفاع از نوار طولانی سرزمین اشغالی از روستوف تا مولداوی در مقابل ضدحملات آینده اوکراین آسان نخواهد بود.
گزینه های مخاطره آمیز سیاسی پوتین
در نهایت، پوتین دو گزینه دارد که از نظر سیاسی بسیار مخاطره‌آمیز هستند، زیرا مستقیماً قلمرو اعضای ناتو را به چالش می‌کشند و در مورد اول ممکن است منجر به کشتن نیروهای ناتو شود. یکی از این موارد، تصرف شکاف سووالکی بین بلاروس و کالینینگراد روس است. این به معنای الحاق یک قطعه کوچک از لهستان یا لیتوانی است. دیگری ساختن شهری از یکی از سه کشور بالتیک است. رقیب آشکار ناروا در استونی است که اکثریت روسی زبان دارد. از نظر تفکر غربی، این بیهوده تحریک آمیز خواهد بود، اما پوتین می تواند به همین دلیل جذب شود. همچنین آزمایش خواهد کرد که آیا غرب واقعاً مایل است برای یک تکه کوچک از قلمرو متعلق به یکی از اعضای خود بجنگد. و پوتین نمی‌خواهد نیروهایش را بدون منافع ملموس کنار بگذارد.
دیدگاه‌ها، بینش‌ها و تحلیل‌های متخصصان امنیت ملی را در The Cipher Brief بخوانید