کارشناسان حقوق خواستار توقف مجازات اعدام – مسائل جهانی هستند

آنها اعدام این هفته Tangaraju s/o Suppiah را که به توطئه برای انتقال حشیش از مالزی به این کشور در سال 2013 محکوم شده بود، به شدت محکوم کردند.

نگرانی های محاکمه عادلانه

آقای سوپیا، یک تامیلی 46 ساله اهل سنگاپور، روز سه شنبه علیرغم این ادعا که در بازجویی های پلیس به او تفسیر کافی داده نشده بود، به دار آویخته شد.

“مجازات اعدام تنها پس از طی مراحل قانونی قابل اجراست هر گونه حفاظت ممکن که محاکمه عادلانه را تضمین می کنداز جمله وکالت در هر مرحله از دادرسی و تفسیر لازم در کلیه دعاوی شفاهی.

نرخ اعدام هشدار دهنده

آنها افزودند که میزان اخطارهای اعدام برای جرایم مربوط به مواد مخدر در سنگاپور “بسیار نگران کننده” است.

گزارش شده که آقای سوپیا دوازده ساله بودهفتم به گفته دفتر حقوق بشر سازمان ملل متحد، OHCHR، که از دولت خواسته بود اعدام او را ادامه ندهد، این فرد از مارس 2022 به دار آویخته می شود و دلیل آن نگرانی در مورد روند عادلانه و احترام به تضمین های دادرسی عادلانه است.

کارشناسان سازمان ملل می‌گویند کشورهایی که هنوز مجازات اعدام را لغو نکرده‌اند، ممکن است فقط برای جدی‌ترین جنایات مجازات اعدام وضع کنند.

بر اساس قوانین بین‌المللی، تنها جنایات شدید که شامل قتل عمدی است، می‌توانند به عنوان «جدی‌ترین» در نظر گرفته شوند. جرایم مواد مخدر به وضوحاین آستانه را برآورده نمی کند،” آنها بحث کردند، آنها عنوان کردند.

تبعیض علیه اقلیت ها

کارشناسان حقوق همچنین درباره رفتار تبعیض آمیز با افراد گروه های اقلیت مانند آقای سوپیا و همچنین گزارش هایی مبنی بر انتقام گیری از وکلای آنها ابراز نگرانی کردند.

آقای سوپیا بر اساس قانون سنگاپور، که مجازات اعدام را برای برخی جرایم، از جمله محکومیت های مرتبط با مواد مخدر، اجباری می کند، محکوم شد. کارشناسان گفتند که قانون مجازات اجباری قضات را سلب می کنداختیار به موارد، زمینه و شرایط فردی را در نظر بگیرید.

آنها گفتند: “ما تکرار می کنیم که استفاده اجباری از مجازات اعدام به منزله محرومیت خودسرانه از زندگی است، زیرا بدون در نظر گرفتن شرایط شخصی متهم یا شرایط جرم خاص اعمال می شود.”

درباره کارشناسان سازمان ملل

این 9 کارشناس مسائلی مانند اعدام های فراقضایی، اجمالی و خودسرانه را نظارت و گزارش می دهند. بازداشت خودسرانه و حقوق اقلیت ها.

آنها به صورت داوطلبانه خدمت می کنند و از هر دولت یا سازمانی مستقل هستند.

آنها کارمندان سازمان ملل نیستند و برای کارشان پولی دریافت نمی کنند.