آقای Robiay، هماهنگ کننده خوشه Laubonu. اعتبار: سیلوینو گومز
نظر توسط Jharendu Pant (پنانگ، مالزی)
سرویس مطبوعاتی اینتر
پنانگ، مالزی، 3 می (IPS) – دکتر Jharendu Pant دانشمند ارشد – برنامه آبزی پروری پایدار WorldFishFor تیمور شرقی است، مانند بسیاری از جزایر دیگر در اقیانوس آرام، ثروت در ماهی یافت می شود – یک غذای عادلانه در دسترس همه بدون توجه به وضعیت
با این وجود، این جزیره به شدت در معرض تأثیرات تغییرات آب و هوایی قرار دارد، که مانع تولید مواد غذایی داخلی می شود و به رتبه 110 تیمور لسته از 121 کشور از نظر سوء تغذیه کمک می کند. در همین حال، این کشور به شدت به غذاهای وارداتی – از جمله غذاهای آبزی – وابسته است.
اما یک استراتژی ملی برای اولویت‌بندی رشد پایدار تولید ماهی، به‌ویژه از طریق پرورش ماهی تیلاپیا اصلاح‌شده ژنتیکی (GIFT)، نه تنها به معکوس کردن این روندها کمک می‌کند، بلکه به ارائه فرصت‌های اقتصادی و معیشتی جدید در کل زنجیره ارزش آبزی پروری کمک می‌کند. و موفقیت‌های آن صرفه‌جویی در مقیاس را برای آژانس‌های توسعه و اهداکنندگان به دنبال به حداکثر رساندن تأثیر با تکرار این استراتژی در سایر کشورهای اقیانوس آرام با محیط‌ها و چالش‌های مشابه ارائه می‌دهد. استراتژی توسعه ملی آبزی پروری Jharendu PantTimor-Leste (NADS) در سال 2012 آغاز شد و چندین سال طول کشید تا نتایج حاصل شود زیرا کمبود زیرساخت، منابع و دانش به این معنی بود که این مدل باید از ابتدا توسعه می یافت. با این حال، در حال حاضر، کشور به طور پیوسته به سمت ایجاد یک سیستم تولید مواد غذایی آبزی پایدارتر و انعطاف پذیرتر پیش می رود. تیمور لسته در مسیر دوبرابر کردن مصرف ماهی بین سال‌های 2010 و 2030 قرار دارد، با تمام مزایایی که برای بهبود تغذیه دارد، که قبلاً با سه برابر کردن بهره‌وری و در عین حال کاهش دوره کشت به نصف، بازدهی را به همراه داشته است. کشاورزان تیمور لسته اکنون می توانند در مدت زمان کمتری غذای آبزی مغذی بیشتری تولید کنند. اثرات موجی این موفقیت‌ها هم‌اکنون در منطقه گسترش یافته است: نمایندگانی از جزایر سلیمان برای آموزش در سال‌های 2018 و 2019 به تیمور-لسته سفر کردند تا از این مدل بیاموزند، مدلی که طرحی برای رسیدگی به چالش‌های مشابهی که سایر کشورهای جزیره با آن مواجه هستند ارائه می‌دهد. کشورهای جزیره ای کوچک در حال توسعه (SIDS) مجموعاً در میان کشورهایی هستند که بیشترین آسیب را از سوءتغذیه می بینند، به طوری که 75 درصد از مرگ و میرهای بزرگسالان در اقیانوس آرام ناشی از بیماری های غیرواگیر است که بسیاری از آنها مربوط به رژیم غذایی هستند. در عین حال، ایالت های جزیره ای کوچک از جمله کشورهایی هستند که بیشتر در معرض خطر آب و هوا هستند که بر تولید غذاهای مغذی و بومی تأثیر می گذارد. اما بر اساس آموخته‌های تیمور-لسته، سایر کشورهای جزیره‌ای کوچک نیز می‌توانند امنیت تغذیه و معیشت را از طریق یک استراتژی اختصاصی مشابه برای آبزی پروری افزایش دهند. این رویکرد با اولویت بندی و استقرار راه حل ها و فناوری های سازگار محلی شروع می شود. WorldFish، با همکاری دولت تیمور-لست، به معرفی یک مدل مشارکت عمومی-خصوصی (PPP) برای جوجه کشی های گیاهی تیلاپیا (GIFT) در سراسر کشور کمک کرد تا اطمینان حاصل شود که کشاورزان به بچه ماهیان با کیفیت بالا در محلی خود دسترسی دارند. حوزه. سنور روبیای، هماهنگ کننده خوشه Laubonu. اعتبار: سیلوینو گومز
این نژاد بهبود یافته از تیلاپیا برای رفع شکاف های تغذیه ای برای پروتئین، اسیدهای چرب ضروری و ریز مغذی ها ایده آل است، در حالی که به دلیل ردپای کربن نسبتاً کمتری که دارد، بار محیط زیست را به حداقل می رساند. هچری ها نیز با پیروی از استانداردهای زیست محیطی دقیق تأسیس شدند که انتشار پساب را محدود می کند و اقدامات ایمنی زیستی را رعایت می کند. با این حال، یکی از چالش های باقی مانده برای تیمور شرقی و دیگر کشورهای فقیر از منابع، توسعه مقررات موثر و نظارت بر انطباق است. در کنار ظرفیت بیشتر برای حفظ استانداردهای زیست محیطی، مراحل بعدی این استراتژی همچنین به دنبال حصول اطمینان از تقسیم عادلانه مزایای افزایش تولید است. این شامل پرداختن به مسایل برابری جنسیتی و همچنین فرصت های شغلی جوانان است. ثانیاً، کشورهای دیگر با زمینه‌های مشابه می‌توانند از مثال تیمور شرقی در اولویت‌بندی رشد تولید برای افزایش مصرف بیاموزند. جوجه کشی های جدید ماهی تیمور لسته به افزایش سه برابری تولید در فاز اول و دوم کمک کرده است و راه را برای پوسته پوسته شدن موفق آبزی پروری در سراسر کشور هموار کرده است. و با اولویت دادن به تولید ماهی تیلاپیا تک جنسی (تمام مردان) – که سریعتر از ماهی تیلاپیا ماده رشد می کنند – رویکرد تیمور لسته به کشاورزان کشور اجازه می دهد تا رشد را به حداکثر برسانند و نرخی را که تولید داخلی می تواند نیازهای تغذیه ای جمعیت را برآورده کند. این منجر به افزایش در دسترس بودن و دسترسی به ماهی های مغذی برای حمایت از سطوح بالاتر مصرف شد. در نهایت، تعهد تیمور-لسته به یک استراتژی مداوم آبزی پروری در طول یک دهه و شمارش، همچنین به این ابتکار اجازه داده است که در طول زمان تکامل یابد. چنین رویکرد بلندمدتی همچنین آزمایش و اعتبار سنجی فناوری‌ها و شیوه‌ها را امکان‌پذیر کرده است و مقیاس‌گذاری و تکرار در جاهای دیگر را نسبتاً ساده می‌کند. اما بودجه جاری هم برای توسعه ظرفیت بلندمدت مورد نیاز برای حفظ دستاوردهای اقتصادی و غذایی در تیمور شرقی و هم برای شروع سریع طرح‌های مشابه در جاهای دیگر حیاتی است. مشارکت برای توسعه آبزی پروری در تیمور شرقی (PADTL2) توسط وزارت امور خارجه و تجارت (MFAT) نیوزلند از سال 2014 با کمک مالی تکمیلی از سوی USAID در سال های اخیر تأمین مالی شده است که دستاوردهای محکم و پایدارتری نسبت به مداخلات موقت داشته است. که فقط چند سال طول می کشد رشد پایدار تولید آبزی پروری مزایای بسیاری را برای کشورهای جزیره ای کوچک ارائه می دهد. در دهه گذشته، استراتژی آبزی پروری تیمور-لسته به الگویی برای توسعه سیستم های غذایی فراگیرتر و ایمن برای همه تبدیل شده است و به مبارزه با چالش های سوء تغذیه و قرار گرفتن در معرض تغییرات آب و هوایی که بر جزایر اقیانوس آرام تأثیر می گذارد کمک می کند. شرکایی از جمله WorldFish برای تکرار این موفقیت و حمایت از سایر دولت‌های جزیره برای افزایش پایدار تولید و مصرف ماهی برای باز کردن ثروت آبی برای همه ایستاده‌اند. دفتر سازمان ملل متحد IPS
