کشورها برای بررسی پیشرفت در اجرای چارچوب سندای برای کاهش خطر بلایا – یک توافق مهم در سال 2015 برای کاهش خسارات، تلفات و تلفات ناشی از خطرات طبیعی و انسان‌ساز تا پایان دهه، گرد هم آمدند.
در این نشست، آنها یک بیانیه سیاسی را تصویب کردند که بخشی از آن خواستار بهبود مکانیسم های ملی برای به اشتراک گذاری داده ها و تجزیه و تحلیل خطر بلایا، از جمله در سطوح منطقه ای و بین المللی است.
الان تغییر رشته بده
برای رئیس مجمع عمومی چابا کوروسی، بررسی میان دوره ای “آخرین فرصت ما قبل از سال 2030 برای تغییر مسیر جمعی” بود، که بر نیاز حیاتی برای اقدام تاکید می کند.
“هشت سال بعد، ما باید بپذیریم که ما پیشرفت سرعت خود را حفظ نکرده است با اضطرار روزگار ما تعداد شناخته شده افراد متاثر از بلایا از سال 2015 تا کنون 80 برابر شده است.
یک نقطه تعیین کننده
معاون دبیرکل سازمان ملل در این گردهمایی گفت که مدیریت ریسک یک گزینه نیست، بلکه یک تعهد جهانی است.
“دنیای ما در یک نقطه تعیین کننده در تاریخ است. همانطور که ما سفر خود را در نیمه راه تا سال 2030 مرور می کنیم، ما باید بپذیریم که پیشرفت ضعیف و ناکافی بوده استخانم محمد گفت.
از آنجایی که کشورها به تعهدات اقلیمی و توسعه پایدار عمل نکردند، بلایای طبیعی که می‌توانستند از آنها جلوگیری شود، انجام شده است جان صدها هزار نفر را گرفت او گفت و میلیون ها نفر، عمدتاً زنان، کودکان و سایر گروه های آسیب پذیر را مجبور به ریشه کن کردن کرد.
این وضعیت با همه‌گیری COVID-19، «بحران سه‌گانه» تغییرات آب و هوایی، از دست دادن تنوع زیستی و آلودگی، افزایش هزینه‌های زندگی، افزایش سرسام‌آور نابرابری و جنگ در اوکراین تشدید شده است.
تهدیدهای بیشتر ناشی از حذف ساختاری حاکمیتی در سیستم های بانکی و مالی جهانی است، در حالی که دانشمندان در مورد اثرات آبشاری و غیرقابل برگشت هشدار جهانی هشدار می دهند.
پرداختن به این چالش ها به معنای تغییر پاسخ ما به ریسک از طریق تفکر سیستمی، اقدام مشترک، و استقرار هوشمندانه و چابک پاسخ‌ها برای پیشگیری، مدیریت و کاهش خطرات جهانی.»
پیشرفت نابرابر
مامی میزوتوری، رئیس دفتر سازمان ملل متحد برای کاهش خطر بلایا (UNDRR)، خاطرنشان کرد که از سال 2015 همه طوفان و درگیری نبوده است.
برای مثال، تعداد فزاینده‌ای از دولت‌ها سیستم‌های حسابداری زیان ملی را ایجاد یا ارتقا داده‌اند، و تعداد کشورهایی که استراتژی‌های ملی برای کاهش خطر بلایا دارند، افزایش چشمگیری داشته است.
با این حال، پیشرفت نابرابر باقی می ماند. علاوه بر این، خطراتی که تبدیل به فاجعه می شوند همچنان به طور نامتناسبی بر کشورهای کمتر توسعه یافته جهان، کشورهای جزیره ای کوچک در حال توسعه، کشورهای در حال توسعه محصور در خشکی و کشورهای آفریقایی و همچنین کشورهای با درآمد متوسط تأثیر می گذارد.
“از آنجایی که خطرات بدون توجه رها می شوند، بلایا سریعتر رخ می دهداو گفت که از توانایی ما برای مقابله فراتر رفته و عواقب فزاینده‌ای وخیم برای مردم، معیشت، جامعه و اکوسیستم‌هایی که ما به آنها وابسته هستیم، دارد.
“ضرورت تحقق نتیجه، هدف و اهداف چارچوب سندای امروز بیش از هر زمان دیگری مهم است.”
داستان یک بازمانده
مصطفی کمال کیلینچ از ترکیه که از زلزله ویرانگر فوریه که بیش از 50000 کشته برجای گذاشت، بر این نکته تأکید کرد.
این دانشجوی 23 ساله دانشگاه در حال دیدار با خانواده خود در زادگاهش، هاتای بود که این فاجعه رخ داد و هزاران ساختمان را به ویرانه تبدیل کرد و افراد بی شماری را بی خانمان کرد.
من امروز اینجا هستم زیرا ساختمان ما فرو نریخته است. این به این دلیل است که پیمانکار ما استانداردهای بالایی را برای مقاوم سازی ساختمان ما در برابر زلزله اعمال کرده بود.»
مصطفی و خانواده اش – در مجموع هفت نفر – قبل از نقل مکان به واگن قطار، به مدت یک هفته، در میان هوای سرد و باران شدید، در ماشین خود زندگی کردند. آنها در نهایت با اقوام خود در سراسر کشور مستقر شدند و چند هفته بعد به هاتای بازگشتند.
ما نمی توانیم بلایای طبیعی را پیش بینی کنیم. ولی ما مطمئنا می توانیم آماده باشیم هر زمان و هر کجا که این اتفاق بیفتد.» “امیدوارم که در نتیجه کار شما، قربانیان فاجعه مانند من در سرتاسر جهان کمتر باشد.”