ژوهانسبورگ، 19 آوریل (IPS) – جرم مطیع الله ویسا تلاش برای اطمینان از تحصیل جوانان در افغانستان بود. ربوده شدن قهرآمیز اخیر او توسط طالبان جدیدترین یادآوری واضح است که برای جلوگیری از ضایع شدن کامل حقوق زنان و دختران در افغانستان به همبستگی جهانی و اقدام منسجم جامعه بین‌المللی نیاز است.
مطیع الله به عنوان یکی از بنیانگذاران و رهبران مسیر قلم در خط مقدم دفاع از دسترسی به آموزش بوده است. برای بیش از یک دهه، مسیر قلم با رهبران جامعه و قبایل در مناطق دورافتاده در افغانستان برای حمایت از آموزش و نزدیک کردن یادگیری به جوامع کار کرده است. این سازمان برای آگاهی بخشیدن به جوامع در مورد اهمیت آموزش، به ویژه آموزش دختران و زنان، سازماندهی اهدای کتاب، راه اندازی کتابخانه های سیار در مناطق دورافتاده و بازگشایی مدارسی که به دلیل سال ها درگیری و ناامنی بسته شده اند، کار می کند. مسیر قلم بیش از 100 مدرسه را بازگشایی کرده، بیش از 1.5 میلیون قلم لوازم التحریر توزیع کرده و برای 110000 کودک – 66000 نفر از آنها دختر – امکانات آموزشی فراهم کرده است. این همان چیزی است که مطیع الله به خاطر آن مجازات می شود.
ربوده شدن مطیع الله و بسیاری دیگر که از حقوق آموزش دفاع می کنند، به تلاش هماهنگ طالبان برای محدود کردن دسترسی زنان و دختران به آموزش و ساکت کردن کسانی که از آموزش و جامعه فراگیر حمایت می کنند، اشاره دارد.
متأسفانه موارد بسیار دیگری نیز وجود دارد. در نوامبر 2022 حدود 60 عضو طالبان به یک کنفرانس مطبوعاتی که برای اعلام تشکیل جنبش زنان افغان برای برابری ترتیب داده شده بود، یورش بردند. آنها شرکت کنندگان در کنفرانس را دستگیر کردند و تمام تصاویر را از تلفن هایشان پاک کردند.
بلافاصله پس از به دست گرفتن قدرت در آگوست 2021، طالبان به زنان دستور داد که در خانه بمانند و از سفر خودداری کنند. در دسامبر 2022، وزارت آموزش عالی اعلام کرد که تحصیلات دانشگاهی زنان را تا اطلاع ثانوی به حالت تعلیق درآورده است. مقامات طالبان استدلال می‌کنند که دانش‌آموزان دختر در محوطه دانشگاه لباس مناسب نمی‌پوشند و اعلام کردند که در حال اعمال تفکیک جنسیتی در مدارس هستند. این تصمیمات با تصمیمات دیگری همراه بوده است که هزاران کارگر زن را مجبور می کند در خانه بمانند و از ورود زنان و دختران به فضاهای عمومی مانند پارک ها جلوگیری کنند.
در دسامبر 2022، طالبان زنان را از کار در سازمان های بین المللی و ملی جامعه مدنی منع کرد. این حرکتی بود که فقط می‌توانست نتیجه‌ای معکوس داشته باشد، زیرا زنان نقشی حیاتی در ارائه خدمات ضروری مردم دارند. ممنوعیت کار زنان برای سازمان‌های جامعه مدنی میلیون‌ها نفر را که نیاز مبرم به کمک‌های بشردوستانه و خدمات به زنان و کودکان دارند و همچنین بیکاری را بیشتر می‌کند، تحت تأثیر قرار می‌دهد. طالبان از سازمان‌ها خواست تا کارمندان زن را به این بهانه که کارگران به قوانین سخت‌گیرانه لباس رژیم پایبند نیستند، تعلیق کنند.
اخیراً، زنان از کار در آژانس های سازمان ملل متحد که در افغانستان فعالیت می کنند، منع شده اند. ممکن است سازمان ملل مجبور به خروج از آن شود.
تنها چند ماه طول کشید تا طالبان دستاوردهایی را که در طول سال‌ها قبل از بازگشت به دست آورده بود را تغییر دهند، زیرا زنان افغان ادعا می‌کردند که در زندگی عمومی حضور دارند و نقش‌هایی مانند رادیو و تلویزیون، پزشک و قاضی را ایفا می‌کنند.
زنان در افغانستان می جنگند اما به تنهایی نمی توانند موفق شوند
این محدودیت های حقوق زنان را باید در چارچوب بسته شدن فضای مدنی و تعرض به سایر حقوق اساسی دید. در نتیجه، رتبه بندی فضای شهروندی افغانستان اخیراً توسط ناظر سیویکوس، یک مشارکت تحقیقاتی که شرایط فضای شهری را در 197 کشور ردیابی می کند، به بسته، بدترین رده کاهش یافته است.
با وجود محدودیت های جاری علیه زنان، زنان شجاع افغانستان از عقب نشینی خودداری می کنند. آنها همچنان به سازماندهی اعتراضات خود علیه محدودیت ها ادامه می دهند و زنان مدافع حقوق بشر همچنان از حقوق همه زنان و دختران برای دسترسی به آموزش و مشارکت در فرآیندهای تصمیم گیری دفاع می کنند.
وقتی زنان به محدودیت‌ها اعتراض می‌کنند، با خطر آزار، شکنجه جسمی و روانی و بازداشت مواجه می‌شوند. برخی به زور از خانه هایشان ربوده شده اند. در ژانویه 2022، مردان مسلح طالبان به خانه‌های پروانه ابراهیم خیل و تمنا زریاب، مدافعان حقوق بشر زن یورش بردند و آنها را ربودند.
هیچ جامعه ای بدون مشارکت زنان نمی تواند به ظرفیت واقعی خود دست یابد. جامعه جهانی باید تلاش های خود را برای حمایت از زنان و دختران در افغانستان دو چندان کند. کشورها باید به درخواست سازمان ملل متحد در سال 2023 برای افغانستان واکنش فعال نشان دهند. با این حال، کمک باید مشروط به تضمین حقوق اساسی زنان و دختران باشد. جامعه بین المللی باید کمک ها را با راهبردی برای ایجاد جامعه ای فراگیرتر و بازتر همراهی کند.
عدم انجام این کار به معنای رها کردن امثال مطیع الله ویسا است، بسیاری دیگر مانند او که به خاطر دفاع از تحصیل و حقوق مجازات شده اند، و زنان دختران افغانستان مجبور به سکوت می شوند.
کد دیوید در CIVICUS، ائتلاف جهانی جامعه مدنی، پیشرو حمایت و کمپین است.
@IPSNewsUNBureau را دنبال کنید
IPS News Bureau UN را در اینستاگرام دنبال کنید
© Inter Press Service (2023) – کلیه حقوق محفوظ استمنبع اصلی: Inter Press Service