نمای لیبرال پدرسالاری لبنان را پنهان می کند – مسائل جهانی

• توسط مونا عالمی (بیروت، لبنان)
• سه شنبه 21 دسامبر 2021
• سرویس مطبوعاتی اینتر

بر اساس شاخص شکاف جنسیتی، لبنان رتبه سوم را در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا (MENA) دارد و تنها سوریه و یمن که هر دو گرفتار جنگ هستند، امتیاز کمتری دارند.

به گزارش Reliefweb، از سال 2010، لبنان شاهد کاهش مداوم امتیاز شکاف جنسیتی خود بوده است – از نظر توانمندسازی سیاسی به نزدیک به صفر رسیده است.

در ماه نوامبر، نجیب میقاتی، نخست وزیر فعلی مورد انتقاد قرار گرفت گفتن جشن‌های روز استقلال لبنان شبیه به «زن مطلقه‌ای است که سالگرد ازدواجش را جشن می‌گیرد… اما فراموش نکنیم که اگر او تا آخرین روز ازدواجش درک می‌کرد، طلاق نمی‌گرفت…»

ریما حسینی، استاد دانشگاه آمریکایی لبنانی (LAU)، می گوید که توانمندسازی در این کشور سطحی است.

او می‌گوید: “در ظاهر، ما به عنوان نمونه تلقی می‌شویم، زیرا لبنان دارای تعداد بالایی از زنان تحصیل‌کرده است و زنان کارآفرین زیادی دارد. در ظاهر، ما آزادتر به نظر می‌رسیم، اما این به معنای توانمندسازی سیاسی در سطح عملی نیست.” در مصاحبه اختصاصی با IPS

در دولت فعلی فقط یک زن وجود دارد.

در انتخابات قبلی در سال 2018، تنها 6 نفر از 86 زنی که برای نامزدی 128 کرسی پارلمان ثبت نام کرده بودند، کرسی های خود را کسب کردند. پنج نفر از آنها اعضای احزاب سیاسی بودند که به تسهیل پیروزی آنها کمک کرد.

تنها یکی، پائولا یاکوبیان، مجری سابق اخبار تلویزیونی، به عنوان یک مستقل نامزد شد و موفق به کسب یک کرسی شد. برخلاف سایر نامزدهای زن، او نه از یک خانواده سیاسی آمده بود و نه توسط یک رهبر سیاسی مرد محلی حمایت می شد.

در حالی که طبق ماده 7 قانون اساسی لبنان، برابری جنسیتی تضمین شده است، وضعیت شخصی اغلب در دست جوامع مذهبی است. لبنان 18 جامعه مذهبی را به رسمیت می شناسد که هر کدام دارای قانون وضعیت متفاوتی هستند که به این معنی است که برابری جنسیتی ممکن است اعمال نشود.

حسینی توضیح می‌دهد: «نابرابری از چارچوب مردسالارانه خانواده‌ها سرچشمه می‌گیرد، جایی که قوانین خانواده و قوانین جمعی، زنان را به عنوان اشیایی متعلق به خانواده‌شان می‌دانند. این واقعیت بر مشارکت سیاسی زنان در لبنان تأثیر می‌گذارد».

نظام پدرسالاری که در آن زنان پسران خود را متفاوت از دختران خود آموزش می دهند، یکی از بزرگترین چالش های زنان لبنانی است. پائولا یعکوبیان، نماینده سابق مجلس، توضیح می دهد که یکی دیگر از سیستم فرقه ای، یکی از مضرترین عوامل مانع از نمایندگی سیاسی زنان است.

بیش از دو دهه از تصویب کنوانسیون رفع همه اشکال تبعیض علیه زنان (CEDAW) توسط لبنان می گذرد. با این حال، تا کنون نتوانسته است از این معاهده پیروی کند، مخصوصاً در مورد سیستم سهمیه بندی جنسیتی که اجازه ادغام زنان در زندگی سیاسی را می دهد.

حسینی می گوید: «نظام مردسالار لبنان که بر اساس قوانینی بنا شده است که هدفشان کنترل زنان و جوانان است، اجازه شهروندی واقعی را نمی دهد و عوامل جدایی مانند طبقه و مذهب غالب است. “وقتی به آن فکر می کنید، هیچ شهروندی واقعی لبنانی، هیچ قرارداد اجتماعی وجود ندارد که ما را به هم پیوند دهد. زنان نقش بزرگی دارند اما نمی توانند به دلیل سیستم قانونی که بین زن و مرد تفاوت قائل می شود.”

این به معنای عقب ماندن لبنان در زمینه نمایندگی زنان است و برخلاف سایر کشورهای منطقه، هیچ سهمیه ای برای ایفای نقش حفاظتی ندارد.

در اردن مجاور، از نظر ظاهری، کشوری محافظه‌کارتر از لبنان، 9 درصد از زنان پست‌های وزارتی دارند. 12 درصد دیگر در پارلمان شرکت می کنند و 32 درصد دیگر در مجالس قانونگذاری محلی شرکت می کنند.

در عراق، زنان در انتخابات سال 2021 رکورد تاریخی بی سابقه ای را ثبت کردند. بر اساس مقاله ای از نیو عرب، 97 نامزد زن در این مجلس 329 کرسی در سال جاری انتخاب شدند که برابر با 29.4 درصد از پارلمان جدید عراق است. این نشان دهنده 14 کرسی بیشتر از سهمیه لازم برای نمایندگان زن است که بر اساس قوانین انتخابات عراق 83 یا 25 درصد از پارلمان است.

نیو عرب تخمین می زند که حمایت از نامزدهای زن به قدری قابل توجه بوده است که 57 نماینده تنها بر اساس آرای ثبت شده به جای سیستم سهمیه بندی شده وارد پارلمان بعدی خواهند شد.

مریام سفیر، مدیر اتحادیه عرب LAU می گوید: “برعکس، دسترسی زنان به سیاست در لبنان محدود شده است. به عنوان مثال، دینا بوستانی، نماینده سابق مجلس تنها پس از مرگ پدرش وارد پارلمان شد. زنان به دلیل روابط خانوادگی خود وارد پارلمان می شوند.” موسسه برای زنان “یک ضرب المثل معروف وجود دارد: “زنان به دلیل مرگ یکی از بستگان خود وارد مجلس می شوند”. سپس با روی کار آمدن فرزند پسرشان از زندگی سیاسی خارج می شوند.

یعقوبیان که تنها زنی است که با ورود به سیاست بدون حمایت نام خانوادگی، ثروت یا حمایت یک رهبر سیاسی مرد قوانین را زیر پا گذاشته است، تأکید می کند که ورود به زندگی سیاسی به عنوان یک زن در لبنان بدون هزینه نیست.

او می‌گوید: «با زنان طوری رفتار می‌شود که انگار برخی از ویژگی‌هایشان را از دست می‌دهند (که مردها باید از آن برخوردار باشند).

حسینی توضیح می‌دهد که بازیگران سیاسی مستقلی مانند یعقوبیان، اغلب مورد قلدری قرار می‌گیرند، با تلاش‌هایی که برای کاهش ارزش آنها در سطح شخصی یا حمله به شهرت آنها انجام می‌شود، که هرگز برای یک نامزد سیاسی مرد اتفاق نمی‌افتد.

زنان علیرغم اینکه در حاشیه زندگی پارلمانی لبنان باقی مانده اند، در راس جنبش اعتراضی 2019 بوده اند.

آنها موفق شدند درگیری بین مناطق فرقه ای جداگانه، مانند عین رمانه و چیه در بیروت را کاهش دهند و از تظاهرکنندگان در هنگام حمله پلیس ضد شورش به آنها محافظت کردند.

در ماه نوامبر، سه قاضی که همگی زن بودند، در اعتراض به مداخله سیاسی در کار قوه قضائیه و تضعیف تصمیمات صادره از سوی قضات و دادگاه ها استعفای خود را اعلام کردند.

“زنان بسیار حضور دارند، به ویژه به عنوان بازیگران جامعه مدنی. زنان لبنانی خواستار حضور در میزهای تصمیم گیری هستند. آنها فضایی را برای خود در دنیای سیاسی ایجاد می کنند. با این حال، یک سیستم سهمیه بندی برای تضمین حضور بهتر در پارلمان بعدی ضروری است. سفیر می گوید، انتخابات.

یعقوبیان در پایان می‌گوید زنان اگر می‌خواهند وارد عرصه سیاست شوند باید شجاع باشند و به هر قیمتی استقامت کنند.

@IPSNewsUNBureau را دنبال کنید
IPS News Bureau UN را در اینستاگرام دنبال کنید

© Inter Press Service (2021) – کلیه حقوق محفوظ استمنبع اصلی: Inter Press Service