سیدنی و کوالالامپور، 30 نوامبر (IPS) – بازارهای افست کربن به ثروتمندان اجازه می دهد تا به عنوان سود واسطه های مالی، گازهای گلخانه ای داشته باشند. با ترویج این داستان که به دیگران می توان برای کاهش گازهای گلخانه ای (GHGs) پول پرداخت کرد، تلاش ها برای انجام این کار تضعیف می شود.
دستیابی به موفقیت؟
در 28 ژانویه 2021، دو قهرمان سطح عالی اقدام اقلیمی، رؤسای COP25 و COP26، و دبیر اجرایی کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوا (UNFCCC) ابتکار «مسابقه برای پیشرفت‌های صفر» مجمع جهانی اقتصاد داووس را آغاز کردند.
بیش از 130 کشور در گلاسکو متعهد شدند که تا سال 2050 به انتشار خالص کربن صفر برسند. علیرغم شکست های شناخته شده، پیمان آب و هوایی COP26 گلاسکو به عنوان یک پیشرفت در “مسیر به سوی آینده ای امن تر” مورد ستایش قرار گرفته است.
قبل از COP26، بسیاری از شهرها، مناطق، مشاغل، سرمایه گذاران و مؤسسات آموزش عالی به 120 کشوری که قبلاً متعهد شده بودند، پیوستند. بنابراین، دستیابی به صفر خالص از طریق معاملات افست تبدیل به عامل اصلی حواس پرتی اقدام آب و هوایی شده است.
پس از مذاکرات دشوار و طولانی پس از توافقنامه پاریس 2015 (PA)، ماده 6 آخرین ماده از 29 ماده آن بود که با آن موافقت شد. ماده 6 استانداردهای تجارت کربن افست را به منظور به حداقل رساندن «شمارش مضاعف» یکسان می کند.
جبران به کشورها و شرکت ها اجازه می دهد به جای کاهش گازهای گلخانه ای به انتشار گازهای گلخانه ای ادامه دهند. خرید افست به آنها امکان می دهد ادعا کنند که انتشار گازهای گلخانه ای آنها “لغو” شده است. بنابراین، بازارهای افست، عملکرد آب و هوا را در شمال غنی که مسئول دو سوم انتشار تجمعی است، کند کرده است.
اما چرا هزینه کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای که به هر حال اتفاق می‌افتاد، حتی بدون پرداخت هزینه از طریق فروش افست، باید پرداخت شود؟ در بهترین حالت، خالص صفر یک بازی با مجموع صفر است که سطوح GHG اتمسفر را حفظ می کند. اما پیشرفت نیاز به کاهش CO2 دارد، یعنی خالص منفی بودن، نه صرفاً صفر بودن.
بسیاری از اعتبارات کربنی که به صورت جبرانی فروخته می شوند، علاوه بر این، کربن را همانطور که ادعا می شود حذف نمی کنند. به عنوان مثال، جی پی مورگان، دیزنی و بلک راک میلیون‌ها دلار برای حفاظت از جنگل‌هایی که حتی در معرض تهدید نیستند، پرداخت کرده‌اند. یک مدیر عامل موافقت کرد که جبران آن – خرید در یک برنامه جنگلداری تانزانیا – “تقلب است”.
اقتصاد دان جبران کربن را به عنوان “تقلب های ارزان” می داند. با افزایش عرضه افست، قیمت ها پایین نگه داشته شد. دامنه زیادی برای بازی سیستم باقی مانده است. شرکت‌های انرژی بر علیه قیمت‌های بالای کربن تبانی و لابی می‌کنند و اصرار دارند که این قیمت‌ها به رقابت‌پذیری آسیب وارد می‌کنند.
آنها اغلب با خرید عمده، هزینه کمی برای اعتبار کربن می پردازند تا انگیزه روی آوردن به انرژی های تجدیدپذیر را فراهم کنند. میانگین تنها 3 دلار آمریکا برای هر تن CO2 در سال 2018 نمی تواند انتقال انرژی مطلوب را تسریع کند.
کمتر از 5٪ از تمام جبران ها در واقع باعث کاهش CO2 در جو می شود. یک مطالعه کمیسیون اروپا در سال 2016 در مورد پروژه های CDM offset نشان داد که 85 درصد آنها هیچ مزیت زیست محیطی ندارند.
در عوض پول درآوردناتحاد مالی گلاسکو برای خالص صفر (GFANZ) – یک باشگاه سرمایه گذار 130 تریلیون دلاری متشکل از بیش از 450 شرکت مالی در 45 کشور – در COP26 در گلاسکو راه اندازی شد. ریاست آن را مارک کارنی، رئیس سابق بانک مرکزی انگلستان، که اکنون فرستاده ویژه سازمان ملل در امور آب و هوا و امور مالی است، بر عهده دارد.
GFANZ ادعا می کند که از قدرت مالی بزرگ برای دستیابی به هدف PA مبنی بر حفظ افزایش دما نسبت به سطوح قبل از صنعتی شدن زیر 1.5 درجه سانتیگراد استفاده می کند.
مدافعان ادعا می‌کنند که این کار تریلیون‌ها دلار برای محافظت از جنگل‌ها، افزایش تولید انرژی‌های تجدیدپذیر و در غیر این صورت کاهش گرمایش جهانی را باز خواهد کرد. اما GFANZ حتی به دنبال کاهش منابع مالی برای صنایع با مصرف گازهای گلخانه ای نیست.
اعضای GFANZ به «کارشناسان»، سازمان‌های غیردولتی (NGO) و دولت‌ها برای دستیابی به «مسیرهای» خالص صفر پول می‌دهند. بازارهای افست سازمان های غیردولتی زیست محیطی را قادر می سازد تا از پروژه های فرضی کاهش آب و هوا یا با تأیید طرح های دیگر درآمد کسب کنند.
در همین حال، کسب‌وکارهای بزرگ اعتبار سبز خود را با خریدهای افست پر می‌کنند. از این گذشته، هیچ معیار توافقی برای اطمینان از همسویی پورتفولیو با PA وجود ندارد. جای تعجب نیست که فرستاده آب و هوای جزایر مارشال خواستار “هوشیار ماندن در برابر شستشوی سبز” است.
بانک جهانی با تبلیغ راه حل های بازار، به افزایش اخیر تقاضا از سوی سرمایه گذاران مالی بزرگ، از جمله گلدمن ساکس، مورگان استنلی و شرکای لنزداون اشاره کرده است. اما بخش زیادی از سود حاصل از آربیتراژ، سفته بازی یا تجارت برای اشخاص ثالث – نه کربن زدایی یا خالص صفر.
حتی لری فینک – مدیر عامل بلک راک، بزرگترین مدیر دارایی جهان – بدبین است، “اگر فکر می کنیم می توانیم این کار را فقط با درخواست راحت از بانک ها و شرکت های خدمات مالی، شرکت های دولتی برای انطباق با گزارش TCFD انجام دهیم، به خودمان دروغ می گوییم. ما در حال ایجاد بزرگترین آربیتراژ سرمایه در طول عمر خود هستیم.”
فروش آسمان
بازارهای افست به معنای فرصت های جدیدی برای ایجاد دارایی های قابل معامله جدید است. با تجمیع همه انتشارات گازهای گلخانه ای – از سوخت های فسیلی، جنگل زدایی، دفن زباله، کشاورزی، و غیره – محصولات مالی سودآور جدید برای تجارت انتشار گازهای گلخانه ای و اعتبارات کربن مهندسی شده اند.
فرض ضمنی این است که رویکردهای مبتنی بر بازار همیشه برای رفع مشکلات، در این مورد، برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، بهترین کار را دارند. آنها بین «انتشارهای لوکس» و انتشارات ناشی از معیشت فقرا تمایزی قائل نمی شوند.
در همین حال، 1% ثروتمند جهان دو برابر کل انتشار کربن نسبت به 50% فقیرترین افراد تولید می کند! بدتر از آن، انتشار گازهای گلخانه‌ای از جت‌های خصوصی، قایق‌های بزرگ و سفرهای فضایی ابرثروتمندان به شدت گرمایش جهانی را تشدید می‌کند.
همانند بازارهای CDM و آفست داوطلبانه، بار کاهش انتشار گازهای گلخانه ای از شمال به جنوب منتقل شده است. در حالی که کشورهای ثروتمند به انتشار گازهای گلخانه ای ادامه می دهند، اکنون انتظار می رود کشورهای در حال توسعه “پاک” شوند!
اما پولی برای فقرا وجود ندارد
در راه اندازی GFANZ، مارک کارنی ادعا کرد، “اشتباه نکنید، پول اینجاست، اگر جهان می خواهد از آن استفاده کند”. اما کشورهای در حال توسعه همچنان منتظر دریافت 100 میلیارد دلار وعده داده شده سالانه برای کمک به تأمین مالی تلاش‌های کاهش و سازگاری خود هستند.
به دنبال مخالفت شدید ایالات متحده در مذاکرات ماده 6، کشورهای در حال توسعه نتوانستند “انتقالات بین المللی پیامدهای کاهش”، یعنی کمک های اجباری به صندوق انطباق از درآمدهای تجارت بین المللی انتشار گازهای گلخانه ای بین طرف های تشکیلات خودگردان را تضمین کنند.
ایالات متحده و اتحادیه اروپا همچنین با موفقیت یک صندوق «خسارت و خسارت» را برای تأمین مالی بازیابی و بازسازی پس از بلایای آب و هوایی مسدود کردند. بنابراین، گلاسکو نتوانست هیچ گونه بودجه اضافی قابل توجهی را برای کشورهای فقیر – برای سازگاری با تغییرات آب و هوا و همچنین خسارات و خسارات ارائه کند.
@IPSNewsUNBureau را دنبال کنید
IPS News Bureau UN را در اینستاگرام دنبال کنید
© Inter Press Service (2021) – کلیه حقوق محفوظ استمنبع اصلی: Inter Press Service