دانش مردم بومی می تواند هماهنگی با زمین – مسائل جهانی را افزایش دهد

بسیاری از مردم بومی احترام عمیقی برای سیاره زمین و همه اشکال زندگی قائل هستند و درک می کنند که سلامت زمین همراه با رفاه نوع بشر است.

این دانش به طور گسترده تری در نشست سال 2023 مجمع دائمی مسائل بومی (UNPFII) به اشتراک گذاشته خواهد شد، رویدادی ده روزه که به جوامع بومی صدای خود را در سازمان ملل می دهد، با جلساتی که به توسعه اقتصادی و اجتماعی، فرهنگ و محیط زیست اختصاص دارد. ، آموزش و پرورش و بهداشت و حقوق بشر).

پیش از کنفرانس، UN News با داریو مجیا مونتالوو، یکی از اعضای بومی جامعه زنو در کارائیب کلمبیا و رئیس مجمع دائمی مسائل بومی مصاحبه کرد.

اخبار سازمان ملل: مجمع دائمی مسائل بومی چیست و چرا اهمیت دارد؟

داریو مجیا مونتالوو: ابتدا باید درباره چیستی سازمان ملل صحبت کنیم. سازمان ملل متشکل از کشورهای عضوی است که قدمت اکثر آنها کمتر از دویست سال است.

بسیاری از آنها مرزها و سیستم های قانونی خود را بر مردمانی که مدت ها قبل از تشکیل ایالات در آنجا بودند تحمیل کردند.

سازمان ملل متحد بدون در نظر گرفتن این مردم – که همیشه فکر می کردند حق دارند شیوه زندگی، حکومت، سرزمین ها و فرهنگ خود را حفظ کنند – ایجاد شد.

ایجاد مجمع دائمی بزرگترین گردهمایی مردم در سیستم سازمان ملل متحد است که به دنبال بحث در مورد مسائل جهانی است که بر تمام بشریت و نه فقط مردم بومی تأثیر می گذارد. این یک دستاورد تاریخی این مردمانی است که از ایجاد سازمان ملل کنار گذاشته شدند. این اجازه می دهد تا صدای آنها شنیده شود، اما هنوز راه زیادی در پیش است.

اخبار سازمان ملل: چرا مجمع امسال بحث های خود را بر روی سلامت سیاره و انسان متمرکز کرده است؟

داریو مجیا مونتالوو: همه‌گیری کووید-19 یک تحول مهم برای انسان بود، اما برای سیاره، یک موجود زنده، مهلتی از آلودگی جهانی نیز بود.

سازمان ملل تنها با یک دیدگاه، یعنی دیدگاه کشورهای عضو، ایجاد شد. مردم بومی پیشنهاد می کنند که ما فراتر از علم، اقتصاد و سیاست فراتر برویم و سیاره را به عنوان مادر زمین در نظر بگیریم.

دانش ما که به هزاران سال پیش برمی گردد معتبر، مهم و حاوی راه حل های نوآورانه است.

اخبار سازمان ملل: افراد بومی چه تشخیص هایی برای رسیدگی به سلامت کره زمین دارند؟

داریو مجیا مونتالوو: بیش از 5000 مردم بومی در جهان وجود دارند که هر کدام جهان بینی، درک شرایط فعلی و راه حل های خاص خود را دارند.

من فکر می کنم آنچه که مردم بومی مشترک هستند، رابطه آنها با زمین است، اصول اساسی هماهنگی و تعادل، که در آن ایده حقوق صرفاً حول انسان نیست، بلکه در طبیعت است.

تشخیص های متعددی وجود دارد که ممکن است عناصر مشترکی داشته باشند و می توانند مکمل تشخیص های علوم غربی باشند. ما نمی گوییم که یک نوع دانش بر دیگری برتری دارد; ما باید یکدیگر را به رسمیت بشناسیم و در یک موقعیت برابر با هم کار کنیم.

این رویکرد مردم بومی است. این موضع برتری اخلاقی یا فکری نیست، بلکه جایگاه همکاری، گفتگو، تفاهم و شناخت متقابل است. این گونه است که مردم بومی می توانند به مبارزه با بحران آب و هوا کمک کنند.

اخبار سازمان ملل: هنگامی که رهبران بومی از حقوق خود دفاع می کنند – به ویژه کسانی که از حقوق محیط زیست دفاع می کنند – از آزار، کشتار، ارعاب و تهدید رنج می برند.

داریو مجیا مونتالوو: اینها واقعا هولوکاست هستند، تراژدی هایی که برای خیلی ها قابل مشاهده نیست.

بشریت متقاعد شده است که منابع طبیعی بی نهایت و ارزان تر هستند و منابع زمین مادر به عنوان کالا در نظر گرفته شده است.

برای هزاران سال، مردم بومی در برابر گسترش مرزهای کشاورزی و معدن مقاومت کرده اند. آنها هر روز از سرزمین های خود در برابر شرکت های معدنی دفاع می کنند که به دنبال استخراج نفت، کولا و منابعی هستند که برای بسیاری از مردمان بومی خون کره زمین است.

بسیاری از مردم معتقدند که ما باید با طبیعت رقابت کنیم و بر آن تسلط داشته باشیم. تمایل به کنترل منابع طبیعی با شرکت های قانونی یا غیرقانونی یا از طریق اوراق به اصطلاح سبز یا بازار کربن در اصل نوعی استعمار است که مردم بومی را پست و ناتوان می داند و در نتیجه قربانی شدن و نابودی آنها را توجیه می کند.

بسیاری از کشورها هنوز وجود مردم بومی را به رسمیت نمی شناسند و هنگامی که آنها را به رسمیت می شناسند، مشکلات قابل توجهی در پیشبرد برنامه های مشخصی وجود دارد که به آنها اجازه می دهد در شرایط آبرومندانه به دفاع و زندگی در سرزمین های خود ادامه دهند.

اخبار سازمان ملل: امسال از نشست مجمع دائمی مسائل بومی چه انتظاری دارید؟

داریو مجیا مونتالووپاسخ: پاسخ همیشه یکسان است: شنیده شدن در جایگاهی برابر، و به خاطر مشارکتی که می‌توانیم در بحث‌های بزرگ جهانی داشته باشیم.

ما امیدواریم که کمی حساسیت و تواضع بیشتر از سوی کشورهای عضو وجود داشته باشد تا تشخیص دهند که ما به عنوان جوامع در مسیر درستی نیستیم و راه‌حل‌های پیشنهادی برای بحران‌ها تا کنون ناکافی بوده‌اند، اگر نگوییم متناقض. و ما انتظار کمی انسجام بیشتر داریم تا تعهدات و اعلامیه ها به اقدامات ملموس تبدیل شود.

سازمان ملل متحد مرکز بحث جهانی است و باید فرهنگ های بومی را در نظر بگیرد.