حمله جهانی به حقوق بشر – مسائل جهانی

  • نظر توسط بن فیلیپس (رم)
  • سرویس مطبوعاتی اینتر

حقوق بشر نه تنها از کودتاها، از میانمار تا سودان، بلکه از سوی مردان قوی در کشورهای دموکراسی، از برزیل تا فیلیپین، مورد حمله قرار گرفت. حمله 6 ژانویه به ساختمان کنگره در ایالات متحده نمونه ای از شکنندگی حقوق بشر در سراسر جهان بود.

در سال 2021 اتاق فکر محافظه‌کار Freedom House زنگ خطری را درباره آنچه که آن را یکی از بزرگترین کاهش‌های دموکراسی در سراسر جهان می‌خواند به صدا درآورد. اما برای حمایت از حقوق بشر، درک اینکه چرا آنها در معرض تهدید هستند، حیاتی است.

مهم این است که تصادفی نیست که بشریت به طور همزمان تحت تأثیر شکست حقوق بشر و نابرابری روزافزون قرار گرفته است. آنها متقابلاً علی هستند. در رویکرد نهادهایی مانند خانه آزادی که حقوق مدنی و سیاسی را از حقوق اقتصادی و اجتماعی جدا می‌کند و پاسخی به بحران نابرابری ندارد، هیچ استراتژی برنده‌ای وجود ندارد.

سازمان‌هایی که ریشه در سازمان‌دهی جامعه مدنی دارند، ارتباط بین بحران حقوق بشر و بحران نابرابری را با قدرت بیان کرده‌اند.

سیویکوس 2021 وضعیت جامعه مدنی این گزارش خاطرنشان می‌کند که چگونه «نابرابری اقتصادی بیش از پیش مشخص شده است، مشاغل نامطمئن در حال عادی شدن است، کسب‌وکارهای بزرگ منبع اصلی حملات به فضای مدنی و نقض حقوق بشر است».

همینطور، آخرین خط دفاعی Global Witness 2021 این گزارش خاطرنشان می کند که “قدرت غیرقابل پاسخگویی شرکتی، نیروی زیربنایی است که به تداوم کشتن مدافعان ادامه داده است.”

همانطور که رادیکا بالاکریشنان و جیمز هاینتز، محققین حقوق بشر خاطرنشان کردند، «زمانی که قدرت سیاسی نخبگان با دو قطبی شدن درآمد و توزیع ثروت گسترش می‌یابد، این موضوع کل طیف حقوق بشر را به خطر می‌اندازد». سیویکوس تجاوز به حقوق بشر را یکی از «تاثیرات فراسرمایه داری» می داند.

گزارش نابرابری جهانی ثبت می‌کند که چگونه «در سال 2021، پس از سه دهه جهانی شدن تجارت و مالی، نابرابری‌های جهانی امروز به همان اندازه است که در اوج امپریالیسم غربی در اوایل قرن بیستم بود.

همه‌گیری کووید نابرابری‌های جهانی را تشدید کرد. 1 درصد برتر، 38 درصد از کل ثروت اضافی انباشته شده از اواسط دهه 1990 را به خود اختصاص دادند، با شتابی که از سال 2020 به بعد.

جوامعی که نابرابرتر هستند خشن ترند. با تضعیف نهادهای جمعی مانند اتحادیه های کارگری، مردم عادی به طور فزاینده ای اتمیزه می شوند. همانطور که انسجام اجتماعی به دلیل نابرابری از بین می رود، تنش ها افزایش می یابد.

در چنین شرایطی است که جنبش‌های راست افراطی شکوفا می‌شوند، و در حالی که چنین جنبش‌هایی ادعا می‌کنند که ضد نخبگان هستند، به زودی دلیل مشترکی با پلوتوکرات‌ها در دور کردن خشم از کسانی پیدا می‌کنند که بیشترین و بیشتر را از بین برده‌اند. به سوی کسانی که می توانند به دلیل تفاوت در ظاهر، صحبت کردن، دعا کردن یا عشقشان مورد هدف قرار گیرند.

با این حال، همانطور که نویسنده مایکل ماسینگ می گوید: «بسیاری از اعضای تشکیلات لیبرال، پوپولیسم را به عنوان نوعی بیماری برون زا رد می کنند تا با توسل به عقل و حقایق درمان شود، نه اینکه آن را به عنوان پاسخی تاریک نشانه ای به سیستمی که به طرز شگفت انگیزی شکست خورده است بشناسند. برای رفع نیازهای اساسی بسیاری از افراد.»

حقوق بشر را فقط می توان به طور کامل حمایت کرد – مدنی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی. همانطور که لنا سیمت، کومله راماچاندرا و سارا سعدون در گزارش 2021 دیده بان حقوق بشر یادداشت می کنند. گزارش جهانی: «بازیابی مبتنی بر حقوق به این معنی است که دولت‌ها دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی، حمایت از حقوق کار، برابری جنسیتی و دسترسی همه به مسکن، آب و سرویس‌های بهداشتی را فراهم می‌کنند.

این به معنای سرمایه‌گذاری در خدمات عمومی و حمایت اجتماعی و تقویت سیاست‌های مالی مترقی برای تأمین مالی برنامه‌ها است تا هرکسی بتواند حق خود را برای داشتن یک استاندارد زندگی مناسب برآورده کند. این به معنای سرمایه گذاری در جوامع نادیده گرفته شده و اجتناب از ریاضت مالی مضر، مانند قطع برنامه های حمایت اجتماعی است.

تنها سازماندهی مصمم که مبارزات جدایی ناپذیر برای حقوق بشر و جامعه ای برابرتر را به هم پیوند می دهد، به اندازه کافی قدرتمند خواهد بود که پیروز شود.

بن فیلیپس نویسنده کتاب چگونه با نابرابری مبارزه کنیم و مشاور سازمان ملل متحد، دولت ها و سازمان های جامعه مدنی است.


IPS News Bureau UN را در اینستاگرام دنبال کنید

© Inter Press Service (2021) – کلیه حقوق محفوظ استمنبع اصلی: Inter Press Service