جنگ ها با تخلیه پیروز نمی شوند

دیدگاه تخصصی – سخنرانی وینستون چرچیل در 4 ژوئن 1940 که در آن قسم خورد که او و هموطنانش “در سواحل می جنگند” و “هرگز تسلیم نخواهند شد” در برابر تهاجم به ظاهر اجتناب ناپذیر نازی ها، به درستی به عنوان شاید معروف ترین آدرس تاریخ در زمان جنگ مشهور است. رهبر. با این حال، لحن هشداردهنده‌ای که نخست‌وزیر جدید در همان ظاهر در مقابل مجلس عوام زده بود، کمتر شناخته شده است، زیرا او به دنبال کاهش شادی و آرامش ناشی از بیرون کشیدن به ظاهر معجزه‌آسا ارتش بریتانیا از سواحل دانکرک بود. چرچیل هشدار داد: «ما باید بسیار مراقب باشیم که به این رستگاری ویژگی های یک پیروزی را نسبت ندهیم.» او هشدار داد که «جنگ‌ها با تخلیه به دست نمی‌آیند».

کمی قبل از عملیات 2011 ابوت آباد که منجر به کشته شدن اسامه بن لادن شد، ستاد فرماندهی از من پرسیده شد که نظر من در مورد حمله به هدفی که ما آن را به عنوان ترکیب ابوت آباد 1، (AC1) می شناختیم، با توجه به اینکه مطمئن نبودیم به رهبر تروریست پناه می دهد، چیست. پس از ابراز اطمینان 95 درصدی خود مبنی بر اینکه رهبر القاعده (AQ) واقعاً آنجاست، به طور تمثیلی اضافه کردم که ما باید حمله کنیم زیرا “شما نمی توانید هیتلر را در پناهگاهش رها کنید و به جنگ پایان دهید”. من تصادفاً درست ارزیابی کردم که قاتل این همه بی گناه در AC1 حضور داشته است. اما متأسفانه، مرگ او جنگ ما با تروریسم اسلامی رادیکال را به پایان نرساند. همانطور که پس از دانکرک اتفاق افتاد، دشمن ما تمایلی به ترک میدان یا محدود کردن اهداف جنگی نامحدود خود نداشت.

به همین ترتیب، ما نباید انتظار داشته باشیم که خروج نیروهای ما از صحنه جنگ افغانستان، پایان درگیری با تروریست هایی باشد که با حمله به ما در 11 سپتامبر 2001، جنگ را آغاز کردند. ما نمی توانیم به طور یکجانبه پایان جنگ را اعلام کنیم. ترور با خروج از افغانستان – هر چقدر هم که ما بخواهیم این کار را انجام دهیم – به این دلیل بسیار ساده که دشمنان ما در این خواسته مشترک نیستند. همانطور که وزیر دفاع سابق لئون ای. پانتا گفت: “من درک می کنم که ما در تلاشیم تا نیروهای خود را از آنجا خارج کنیم، اما نتیجه این است که ما می توانیم یک میدان جنگ را ترک کنیم، اما نمی توانیم جنگ با تروریسم را ترک کنیم. که همچنان تهدیدی برای امنیت ماست.»

رژه طالبان با سلاح‌های ساخت آمریکا و تجهیزات دشمنان شکست‌خورده‌شان، به شیوه‌ای مشابه روم باستان، نه تنها برای جشن پیروزی بود. همچنین به معنای تحقیر مغلوب ها بود. چنین تظاهرات پیروزمندانه ای – و جشنی دلخراش از سالگرد 11 سپتامبر به عنوان تعطیلات خودشان – واکنش های مشتاقانه را از جانب افراط گرایان اسلامی برانگیخته و بسیاری از طرفداران جدید را به هدفی که در هسته مشروعیت و مشروعیت طالبان نهفته است می کشاند. باور

همانطور که زمانی که عراق را ترک کردیم و بعداً مجبور شدیم به منطقه برگردیم تا خلافت داعش را که پس از خروج ما متاستاز شد، درهم بشکنیم، هر چشم اندازی وجود دارد که موفقیت طالبان جان تازه ای به گروه های افراطی اسلامی بدهد. و هیچ دلیلی وجود ندارد که باور کنیم طالبان «جدید» و اکنون بسیار مسلح‌تر – سازمانی که در طول یک نبرد بی‌رحمانه بیست ساله از شکستن AQ خودداری کرد، کمتر پذیرای همکاری با گروه‌های تروریستی اسلامی خواهد بود. نسبت به پیشینیان قبل از 11 سپتامبر.

---

Cipher Brief میزبان جلسات توجیهی خصوصی با مجرب ترین کارشناسان امنیت ملی و جهانی در جهان است. همین امروز عضو شوید

---

ما باید سطوح بسیار بسیار شدیدی از شاخص‌ها و هشدارها و مشاهده و ISR را حفظ کنیم. [Intelligence, Surveillance, Reconnaissance] ژنرال مارک میلی، رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا در مصاحبه اخیر خود گفت که این امر آسان نخواهد بود.

همانطور که ویلیام برنز، رئیس سیا در جریان شهادت سنا در ماه آوریل گفت: «توانایی ما برای کنترل () تهدید … در افغانستان از القاعده یا داعش … از حضور نظامیان ایالات متحده و ائتلاف در زمین و در منطقه بسیار سود برده است. هوا توسط اطلاعات ارائه شده توسط سیا و سایر شرکای اطلاعاتی ما تغذیه می شود. برنز گفت: با خروج ارتش آمریکا، «توانایی دولت آمریکا برای جمع آوری و اقدام علیه تهدیدات کاهش خواهد یافت».

مجموعه اطلاعاتی «در افق» که در مورد اهداف تروریستی افغانستان بسیار مورد بحث قرار گرفته است، خلاء ناشی از از دست دادن توانایی ما برای نظارت و حمله به اهداف تروریستی از پایگاه های داخل کشور را پر نخواهد کرد. با توجه به اینکه افغانستان با کشورهایی هم مرز است که بعید است مایل به میزبانی از حضور قابل توجه ایالات متحده باشد، مأموریت های جمع آوری اطلاعات اکنون باید از پایگاه هایی فراتر از افق با تمام آنچه که برای کمیت، کیفیت و به موقع بودن اطلاعات جمع آوری شده دلالت دارد، راه اندازی شوند. چنین عملیاتی نیز نسبتاً گرانتر و نصب آن دشوار خواهد بود. علاوه بر این، دانش نزدیک دشمنان ما که در طول نزدیک به 20 سال روی زمین با زحمت ساخته بودیم، از لحظه خروج ما از افغانستان شروع به پیری کرد. در غیاب حضور اطلاعاتی در زمین، توانایی ما برای جمع آوری گروه های تروریستی فعال در آن کشور و از آن کشور با گذشت زمان بیشتر کاهش می یابد.

مایلی پس از اذعان به اینکه “می‌توانیم شاهد ظهور مجدد تروریسم در خارج از منطقه در 12 تا 36 ماه آینده باشیم”، ادامه داد: “با توجه به فرصت‌ها… اگر تهدیدی برای منطقه وجود داشته باشد، باید به انجام عملیات ضربتی ادامه دهیم. ایالات متحده.” با این حال، همانطور که تجربه ما قبل از 11 سپتامبر نشان داد، چنین حملات از راه دور می تواند برنامه های دشمنان تروریستی ما را به تأخیر بیندازد، اما آنها را از قصد حمله به سرزمین آمریکا منصرف نخواهد کرد.

به این ترتیب، وزیر پانتا بدون شک در نتیجه گیری خود درست می گوید که دخالت ایالات متحده در افغانستان به پایان نرسیده است. پانتا گفت: «ما باید برای دستگیری داعش به داخل برگردیم. ما احتمالاً باید زمانی که القاعده خودش را احیا کند، با این طالبان بازگردیم.» و همانطور که در مورد عملیات ما برای نابودی به اصطلاح خلافت داعش پس از خروج سریع از عراق بود، نمی توان شک کرد که اگر مجبور به بازگشت به افغانستان باشیم، کار ما به دلیل نحوه خروج ما بسیار پیچیده خواهد شد. آن کشور، متحدان و پایگاه های خود را در آنجا رها می کند.

---

با پادکست منبع باز روزانه The Cipher Brief، با دیدگاه های متخصص در مورد اخبار امروز از سرفصل ها فراتر بروید. در اینجا یا هر جا که به پادکست گوش می دهید گوش دهید.

---

خروج آمریکا از افغانستان پیامدهای ژئواستراتژیک عمیقی برای موقعیت آمریکا در منطقه و جهان خواهد داشت. دشمنان چینی، روسی و ایرانی ما از فرصت استفاده خواهند کرد تا خلأ باقی مانده در پی خروج ما را پر کنند.

طالبان قبلاً نشان داده است که با چین که به ثروت معدنی افغانستان طمع دارد، تعامل خواهد کرد. ورود به یک رابطه مبادلاتی با رژیم طالبان و اعطای دسترسی به منابع معدنی افغانستان – و احتمالاً استفاده از پایگاه هوایی بگرام – در ازای کمک مالی و حمایت چین از طالبان در سازمان‌های بین‌المللی، به نفع پکن خواهد بود، که نشان می‌دهد هیچ نگرانی در مورد حقوق بشر و موارد مشابه.

به نوبه خود، کشورهای آسیای مرکزی برای اطمینان از امنیت و رفاه اقتصادی خود، نگاه خود را از واشنگتن و هر چه بیشتر به اربابان قدیمی خود در مسکو و چین در حال رشد نگاه خواهند کرد. اسلام آباد، در حالی که علناً پیروزی گروه های نیابتی طالبان و نقش خود را در هدایت آن جشن می گیرد، در عین حال باید نگران باشد که افراط گرایی که توسط پیروزمندان تجسم یافته است، در فراتر از استان های مرزی خود با همه آنچه که برای امنیت کشور پاکستان حاکی از آن است، کشش تازه ای پیدا کند. .

غافلگیر شده از تصمیم واشنگتن برای خروج و انجام این عقب نشینی، حتی نزدیک ترین و قدیمی ترین متحدان ما عزم ایالات متحده را زیر سوال می برند. آنها مطمئناً قبل از پذیرش هرگونه درخواست آینده ایالات متحده برای پیوستن به عملیات مشترک دو بار فکر خواهند کرد. تصمیم ما برای خروج از افغانستان و اعدام بی‌نظم آن، همچنین سؤالاتی را در مورد اعتبار تضمین‌های آمریکا به کشورهای دیگر در معرض تهدید متجاوزان ایجاد خواهد کرد. برای آنها فراموش نمی شود که عقب نشینی هوایی، اطلاعاتی، تخصص برنامه ریزی و پشتیبانی لجستیکی، فروپاشی ارتش افغانستان را که به ایالات متحده وابسته بود، تضمین کرد.

دشمنان ما نیز ماهیت پر هرج و مرج خروج ما و نیز رها شدن آمریکایی‌ها، شهروندان متحد و افغان‌ها به سرنوشت نامعلوم را نشانه‌های ضعف و ضعف خواهند دانست. این احتمال به ویژه از این جهت خطرناک است که آنها می توانند از این لحظه حواس پرتی ایالات متحده برای شرکت در ماجراجویی فرصت طلبانه استفاده کنند که می تواند شامل حرکت چین علیه تایوان باشد. تلاش روسیه برای حل اجباری بن بست خود با اوکراین؛ تشدید تعقیب قضایی ایران در مورد جنگ نیابتی خود با اسرائیل؛ یا افزایش بیشتر برنامه هسته ای خود توسط کره شمالی. هر گونه احتمالی، ایالات متحده را مجبور می کند که به شدت واکنش نشان دهد یا خطر تخریب بیشتر اعتبار بین المللی خود را به همراه داشته باشد.

در نهایت، هزینه‌های مربوط به نظارت از راه دور و تلاش برای جلوگیری از تهدیدات ناشی از یک افغانستان تحت کنترل طالبان به این معنی است که ما قادر نخواهیم بود منابع اطلاعاتی و نظامی را از جنگ علیه تروریسم برای مقابله با تهدیدات ناشی از رقبای همتای خود دور کنیم. امیدوار بود

گفته می شود که ارسطو گفته است: “شما هرگز در این دنیا بدون شجاعت کاری انجام نخواهید داد. این بزرگترین ویژگی ذهن در کنار افتخار است.» به همین ترتیب، شجاعت نشان داده شده توسط بسیاری – و رفتار قهرمانانه ارتش ایالات متحده و پرسنل سیا به ویژه – در تلاش برای بیرون کشیدن شهروندان آمریکایی از افغانستان و احترام به تعهدات ما در قبال افغان هایی که برای مدت طولانی در کنار ما کار و جنگیدند، نمی تواند مانع از این شود. خدمتکار بی احترامی به اینکه خیلی ها را پشت سر گذاشته است. خشم خونین طالبان و انتقام جویی علیه این گروه قطعی است.

دیری نمی‌گذرد که حاکمان جدید کابل متوجه می‌شوند که آمریکایی‌ها که اکنون تحت کنترل آن‌ها هستند، بالقوه مهره‌های مفیدی در تلاش برای گرفتن امتیازات دیپلماتیک، مالی و سایر موارد در ازای آزادی خود هستند. اثربخشی تلاش های ما در آینده برای بیرون کشیدن مردم خود و متحدان افغان خود از چنگال طالبان و نحوه واکنش ما به هرگونه تلاش برای استفاده از آنها به عنوان اهرم فشار علیه خود، تعیین کننده عمق لکه بر افتخار ملی ما است که قبلاً در آن نقش داشته است. پایان فاجعه بار کارزار ما در افغانستان.

در همان سخنرانی معروف، چرچیل به طور جدی به هموطنان خود گفت: “نبرد فرانسه به پایان رسید: نبرد بریتانیا در شرف آغاز است.” او ادامه داد که “به ما توصیه می شود برای ادامه جنگ در آینده کمر خود را ببندیم.”

با نزدیک شدن به 20^هفتم سالگرد 11 سپتامبر، ما باید درگذشتگان مقدس خود را از آن روز وحشتناک گرامی بداریم. اما ما نیز باید خود را برای نبرد با القاعده و قابیل قاتل آن آماده کنیم که قطعاً خواهد آمد.

نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد که آمریکایی‌ها از تصمیم برای خروج از افغانستان حمایت می‌کنند. جای تعجب است که اگر این سوال این بود که “آیا شما از خروج از افغانستان حمایت می کنید، حتی اگر احتمال حملات تروریستی و جنایاتی که علیه هموطنان شما در داخل و خارج از کشور انجام می شود را افزایش دهد، چه پاسخی می دادند؟” می ترسم به زودی بفهمیم.

دیدگاه‌ها، دیدگاه‌ها و تحلیل‌های متخصصان امنیت ملی را در The Cipher Brief بخوانید