این یافته ها در روز جهانی پوشش همگانی سلامت منتشر شد و تأثیر مخرب کووید-19 بر توانایی مردم برای دریافت مراقبت های بهداشتی و پرداخت هزینه آن را برجسته کرد.
سازمان ملل در پیام خود به مناسبت این روز دبیر کل آنتونیو گوترش گفت که با نزدیک شدن به سومین سال شیوع این بیماری همه گیر، “ما باید فوراً سیستم های بهداشتی خود را تقویت کنیم تا اطمینان حاصل کنیم که آنها عادلانه، انعطاف پذیر و قادر به برآوردن نیازهای همه از جمله برای سلامت روان آنها هستند.”
امواج شوک
وی افزود: “امواج شوک این اورژانس بهداشتی به کشورهایی که فاقد سیستم های بهداشتی قادر به ارائه مراقبت های با کیفیت و مقرون به صرفه برای همه هستند، شدیدترین ضربه را وارد می کند.”
اگر قرار است جهان تا سال 2030 به هدف دستیابی به پوشش همگانی سلامت برسد، باید تعهد بیشتری از سوی دولت ها برای سرمایه گذاری و افزایش راه حل های اثبات شده وجود داشته باشد.
آقای گوترش گفت: «این به معنای سرمایه‌گذاری بیشتر و هوشمندانه‌تر در پایه‌های سیستم‌های بهداشتی، با تأکید بر مراقبت‌های بهداشتی اولیه، خدمات ضروری و جمعیت‌های حاشیه‌نشین است».
بهترین بیمه برای اقتصادها و جوامع مقاوم، تقویت سیستم های سلامت قبل از بروز بحران است. «توزیع نابرابر واکسن‌های کووید-19 در سال گذشته یک شکست اخلاقی جهانی بوده است. ما باید از این تجربه درس بگیریم. دبیرکل سازمان ملل گفت: همه‌گیری برای هیچ کشوری پایان نخواهد یافت تا زمانی که برای هر کشوری تمام شود.
تنش ها و فشارها
در سال 2020، این بیماری همه گیر خدمات بهداشتی را مختل کرد و سیستم های بهداشتی کشورها را فراتر از محدودیت های خود کشاند. در بیانیه خبری سازمان جهانی بهداشت و بانک جهانی آمده است که در نتیجه، برای مثال، پوشش ایمن سازی برای اولین بار در ده سال گذشته کاهش یافت و مرگ و میر ناشی از سل و مالاریا افزایش یافت.
این بیماری همه گیر همچنین باعث بدترین بحران اقتصادی از دهه 1930 شد و پرداخت هزینه مراقبت های بهداشتی نجات دهنده را برای مردم دشوارتر کرد.
«حتی قبل از همه‌گیری، نیم میلیارد نفر به دلیل پرداخت‌هایی که برای مراقبت‌های بهداشتی انجام می‌دادند، به فقر شدید کشیده شدند (یا هنوز هم بیشتر از آن رانده شدند). سازمان ها انتظار دارند که این تعداد در حال حاضر به طور قابل توجهی بیشتر باشد.
تدروس آدهانوم گبریسوس، رئیس سازمان جهانی بهداشت گفت: «هیچ زمانی برای فراغت وجود ندارد. «همه دولت‌ها باید فوراً تلاش‌ها را برای اطمینان از دسترسی شهروندانشان به خدمات بهداشتی بدون ترس از عواقب مالی، از سر بگیرند و تسریع کنند.
این به معنای تقویت هزینه‌های عمومی برای سلامت و حمایت اجتماعی و افزایش تمرکز آنها بر سیستم‌های مراقبت بهداشتی اولیه است که می‌توانند مراقبت‌های ضروری را در نزدیکی خانه ارائه دهند.
تزلزل پیشرفت
«قبل از همه‌گیری، بسیاری از کشورها پیشرفت کرده بودند. اما به اندازه کافی قوی نبود. این بار ما باید سیستم‌های بهداشتی بسازیم که به اندازه کافی قوی باشند تا در برابر شوک‌هایی مانند همه‌گیری بعدی مقاومت کنند و در مسیر پوشش سلامت همگانی باقی بمانند.»
گزارش‌های جدید WHO/بانک جهانی همچنین هشدار می‌دهند که با افزایش فقر، کاهش درآمدها و مواجهه دولت‌ها با محدودیت‌های مالی سخت‌تر، مشکلات مالی احتمالاً شدیدتر می‌شوند.
خوان پابلو اوریبه، مدیر جهانی بهداشت، تغذیه و جمعیت بانک جهانی گفت: «حتی قبل از شیوع همه‌گیری کووید-19، تقریباً یک میلیارد نفر بیش از 10 درصد از بودجه خانواده خود را صرف سلامتی می‌کردند». “این قابل قبول نیست، به خصوص که فقیرترین مردم بیشترین ضربه را می بینند. وی افزود: در یک فضای مالی محدود، دولت‌ها باید انتخاب‌های سختی برای حفاظت و افزایش بودجه سلامت داشته باشند.
سازمان جهانی بهداشت و بانک جهانی گفتند که در دو دهه اول این قرن، بسیاری از دولت ها در زمینه پوشش خدمات پیشرفت کرده بودند.
در سال 2019، قبل از همه‌گیری، 68 درصد از جمعیت جهان تحت پوشش خدمات بهداشتی ضروری، مانند خدمات بهداشت باروری بودند. خدمات ایمن سازی؛ درمان HIV، سل و مالاریا؛ و خدماتی برای تشخیص و درمان بیماری‌های غیرواگیر مانند سرطان، بیماری‌های قلبی و دیابت.
اما آنها مراقبت را مقرون به صرفه تر نکرده بودند. در نتیجه، فقیرترین گروه‌ها و آن‌هایی که در مناطق روستایی زندگی می‌کنند کمترین توانایی را دارند که خدمات بهداشتی دریافت کنند و کمترین احتمال را دارند که با عواقب پرداخت هزینه‌های آن مقابله کنند.»