به گفته این آژانس، این افزایش ناشی از بحران سیاسی مداوم، فقر، آوارگی و پیامدهای اقتصادی ناشی از COVID-19 است.
اکنون نیازها گسترده است، از مناطق تحت تأثیر درگیری در مناطق مرزی که اقدامات بشردوستانه برای سالها متمرکز بوده است، تا مناطق شهری فقیرانه که در آن خانواده ها شاهد از بین رفتن مشاغل، خشک شدن درآمد و فقر بوده اند.
معاونت
در این زمینه، برنامه جهانی غذا به ارائه کمک های نجات جان خود ادامه داد و عملیات خود را برای کمک به 2.4 میلیون نفر در سال 2021 افزایش داد که از 1 میلیون نفر در سال 2020 افزایش یافته است.
در سال 2022، این آژانس قصد دارد اندازه و دامنه برنامه خود را دو برابر کند و 4 میلیون نفر را هدف قرار دهد. این تعداد احتمالاً با پیشرفت سال افزایش می یابد.
به گفته WFP، این حادترین بحران انسانی است که کشور از زمان طوفان نرگس در سال 2008 با آن مواجه شده است.
کمک های مالی دو سوم نیازهای ناشی از سال 2021 را پوشش داد و به آژانس اجازه داد به 2.4 میلیون نفر برسد. اما WFP در شش ماه آینده به 62.4 میلیون دلار نیاز دارد.
بحران اقتصادی
بانک جهانی پیش بینی می کند که اقتصاد در سال مالی جاری حداقل 18 درصد کاهش یابد. ارز بیش از 50 درصد از ارزش خود را از دست داده است و بخش بانکی در حال لنگیدن است.
هزینه سبد غذایی اساسی نسبت به ژانویه گذشته 30 درصد افزایش یافته است در حالی که قیمت سوخت بین 59 تا 82 درصد افزایش یافته است.
تقریباً 90 درصد از خانوارها در حالی که سعی می کنند خود را تغذیه کنند، به استراتژی های مقابله ای منفی مانند قرض گرفتن پول و صرف پس انداز برای خرید غذا متوسل شده اند.
جابه جایی
آوارگی ناشی از درگیری نیز در سراسر کشور ادامه دارد، از جمله در مناطقی که قبلاً تعداد کمی از خانه های خود را ترک کرده بودند.
به عنوان پاسخ اولیه، منابع غذایی نجات‌دهنده WFP به حدود 42000 نفر رسیده است که به دلیل خشونت‌های اخیر در مناطق باگو و ماگوی و همچنین ایالت‌های چین، کایا، شان، کاچین و کائین آواره شده‌اند.
کار برای دسترسی به جوامع آواره در سایر نقاط کشور از جمله ساگاینگ و تاننتاری ادامه دارد.