توانایی ایالات متحده برای استقرار این ترکیب قدرتمند، مزیت مهمی است که این کشور نسبت به رقبای مستبد از آن برخوردار است. به همین دلیل، دولت بایدن باید توسعه را به ابتکار عمل دموکراسی خود اضافه کند.
همانطور که بایدن تاکید کرده است: “ما در بحبوحه یک بحث اساسی در مورد آینده و جهت گیری جهان خود هستیم … بین کسانی که استدلال می کنند … خودکامگی بهترین راه رو به جلو است … و کسانی که درک می کنند که دموکراسی ضروری است.”
به طور مشابه، او در جلسه مشترک کنگره ایالات متحده توضیح داد: “ما برای پیروزی در قرن بیست و یکم با چین و سایر کشورها در رقابت هستیم.” و در این رقابت، او گفت، دموکراسی باید پیروز شود: «ما باید ثابت کنیم که مدل ما یادگاری از تاریخ ما نیست. این تنها بهترین راه برای احیای وعده آینده ماست.»
نشست دسامبر دقیقاً برای انجام این کار طراحی شد. بیش از 100 کشور با نمایندگانی از دولت ها، جامعه مدنی و بخش خصوصی برای شرکت دعوت شدند. تعداد کشورها و وسعت نمایندگی، جاه طلبی دولت بایدن را نشان می دهد.
این نشست حول محور سه موضوع برگزار شد: دفاع از خودکامگی، پرداختن به و مبارزه با فساد و ترویج احترام به حقوق بشر. اینها موضوعات مهمی هستند وقتی در نظر بگیریم که یک دموکراسی پر جنب و جوش چه چیزی می تواند و باید به شهروندانش ارائه دهد. اما موضوع چهارم مهمی در این نشست وجود ندارد: قدرت دموکراسی ها برای بهبود زندگی بسیاری در کشورهای در حال توسعه که از استانداردهای ناکافی زندگی رنج می برند.
میلیاردها نفر در این کشورها برای تامین نیازهای اولیه در غذا، سرپناه، بهداشت، آموزش، بهداشت و غیره تلاش می کنند. بسیاری از خانواده ها روزانه با تهدیدات سوء تغذیه، بهداشت نامناسب، ناامنی و فقر عمومی مواجه هستند. اغلب اوقات، سیستم های انرژی و حمل و نقل غیر قابل اعتماد، و همچنین فساد و سرکوب، خانواده ها را از افزایش درآمد برای بهبود زندگی خود باز می دارد. وحشتی که COVID-19 برای کشورهای فقیر ایجاد می کند، چالش را نشان می دهد.
دولت ایالات متحده باید به مردم جهان نشان دهد که دموکراسی ها بهترین وعده را برای بهبود زندگی آنها و محافظت از خانواده هایشان ارائه می دهند. این استراتژی نباید صرفاً به نشان دادن اینکه ثروتمندترین کشورهای جهان دموکراسی هستند لنگر بیاندازد. در عوض، این استراتژی باید مشخص کند که این دموکراسی‌های ثروتمند و سیستمی که در آنها تجسم می‌یابد بهترین تجهیزات برای بهبود استانداردهای زندگی مردم کشورهای در حال توسعه هستند.
برای برنده شدن در یک رقابت جهانی، مهم است که با مخاطبان جهانی صحبت کنید و بیشتر آن مخاطبان در کشورهای در حال توسعه (بیش از 5 میلیارد نفر در خارج از چین) ساکن هستند. علاوه بر این، در این کشورها است که جمعیت بیشترین رشد را خواهد داشت – 2 میلیارد نفر بیشتر تا سال 2050، که بیش از نیمی از این رشد در آفریقا رخ می دهد.
چین اهمیت این مخاطب را درک کرده است، همانطور که در طرح عظیم تریلیون دلاری کمربند و جاده برای تامین مالی زیرساخت ها و پروژه های دیگر در کشورهای در حال توسعه نشان داده شده است. برای مفسران مختلف در واشنگتن، این ابتکار کمتر در مورد کمک است و بیشتر در مورد استراتژی پکن برای پیشبرد منافع ژئوپلیتیکی خود به ضرر ایالات متحده است.
با این حال، صرف نظر از انگیزه، کشورهای در حال توسعه هم به کمک های رو به رشد چین در خارج از کشور و هم به موفقیت های توسعه آن در کاهش فقر و افزایش درآمد در داخل توجه کرده اند.
اما بهبود کیفیت زندگی مردم تنها مربوط به زیرساخت های بیشتر یا بهبود شرایط مادی نیست. همچنین در مورد ابعاد اجتماعی و سیاسی و مهمتر از همه، در مورد آزادی ها است (به عنوان مثال، در اعلامیه سازمان ملل در مورد توسعه منعکس شده است).
این شامل آزادی از ترس و ظلم، حق بیان، مشارکت در سیاست و حق اقلیت ها از فرصت های مشابه اکثریت است. مهمتر از همه، اینها عناصری هستند که یک دموکراسی پر جنب و جوش باید ارائه دهد، و یک سیستم اقتدارگرا برای ارائه آنها ضعیف است.
متأسفانه، بسیاری از دموکراسی‌های امروزی، از جمله در بسیاری از کشورهای در حال توسعه، در اجرای وعده‌های دموکراسی کوتاهی می‌کنند. برای مثال، گروه‌های قومی اقلیت در کشورهای مختلف توسط اکثریت مورد تبعیض و یا حتی سرکوب قرار می‌گیرند (عذابی که در رژیم‌های استبدادی رایج‌تر و مسلماً بومی آن‌هاست).
بنابراین، همانطور که بایدن تاکید کرده است، دموکراسی ها باید بهتر عمل کنند: “ما باید از آن دفاع کنیم، برای آن بجنگیم، آن را تقویت کنیم، تجدید کنیم.” به این دلایل، سه موضوع اعلام شده اجلاس واقعا مهم است.
و با این حال آنها به تنهایی برای پیروزی در رقابت جهانی کافی نیستند. فراهم کردن شرایط برای رهایی مردم از فقر و ترویج رفاه فراگیر عاری از ترس، موضوع چهارم حیاتی و تکمیلی است که به آرزوهای مردم در سراسر جهان در حال توسعه اشاره می کند.
در حالی که بحث توسعه اقتصادی در ارتباط با اجلاس سران وجود داشت، بسیار محدود بود. بنابراین، علاوه بر تعهدات جدید در مقابله با استبداد و غیره، ابتکار دموکراسی دولت بایدن نیاز به تسریع اقدامات اساسی و معنادار برای مبارزه بهتر با فقر و محرومیت در کشورهای فقیرتر دارد.
از جمله، این باید شامل افزایش بودجه و حمایت فنی بیشتر از سوی دموکراسی‌های ثروتمند به کشورهای در حال توسعه، اما همچنین تعهدات دولت‌های کشورهای فقیرتر برای ایجاد شرایط داخلی برای رشد عادلانه و فراگیر باشد.
ایالات متحده از لحاظ تاریخی اهمیت استراتژیک پیوند توسعه و دموکراسی، حمایت از سازمان هایی مانند بانک جهانی، برنامه توسعه سازمان ملل متحد و سازمان غذا و کشاورزی را درک کرده است.
جنگ های جهانی قرن گذشته مزایای جهانی را نشان داد که در آن دموکراسی ایالات متحده از رژیم های استبدادی پیشی گرفت – و همچنین اینکه ایالات متحده و سایر کشورها در جهانی پر از دموکراسی های پر جنب و جوش امن تر بودند. این پویایی به توضیح این موضوع کمک می کند که چرا ایالات متحده علی رغم نوسانات حمایت های سیاسی داخلی، بزرگترین ارائه دهنده کمک های توسعه در خارج از کشور باقی مانده است. اما رقابت بین المللی در حال افزایش است.
دموکراسی یک سیستم قدرتمند است که در سطح جهانی برای ارتقای استانداردهای زندگی و در عین حال ترویج آزادی های فردی و آزادی از ظلم و ستم به کار گرفته می شود. نظام های استبدادی نمی توانند در برابر این وعده بایستند. رهبران دموکراسی، از جمله بسیاری از ثروتمندترین کشورهای جهان، باید نشان دهند که آنها و دموکراسی چه چیزی می توانند برای مردم جهان فراهم کنند.
این کلید هر استراتژی برای پیروزی در رقابت قرن بیست و یکم است. برای این منظور، پرزیدنت بایدن، به دنبال نشست رهبران قبلی خود در مورد آب و هوا و این اجلاس برای دموکراسی، “اجلاسی برای توسعه” را تشکیل دهد که به فقر و سایر چالش ها و همچنین آرزوهای محرومان جهان بپردازد.
فیلیپ بنوا بیش از 25 سال تجربه کار در امور بین المللی و توسعه، از جمله در سمت های مدیریتی در بانک جهانی دارد. او در حال حاضر مدیر عامل انرژی و پایداری است خدمات مشاوره زیرساخت جهانی 2050.
© Inter Press Service (2021) – کلیه حقوق محفوظ استمنبع اصلی: Inter Press Service