اهمیت و نقش تربیتی کودکان و برخی راهکارهای عملی

دستیابی به تفکر و خردورزی و تربیت و تعمق درباره خویشتن خود «به وسیله هنر موجب رویش شمّ زیباییشناسی میشود؛ آن هم پیش از آنکه بتوانند از بر روی خرد ـ لوگوس ـ خویشتن را ادراککنند و یا درباره چیزها داوری کنند. طاهر دمشقی که از ندیمان دربار یزید بود و شب ها، او را دارای شعر و ماجرا گویی مشغول می کرد، درباره رخدادهای شب وفات حضرت رقیه (علیه السلام)می گوید: «آن شب من پیش یزید بودم. تفکر درباره این‌که ماهیت وجودی وی چه میتواند باشد و منِ درونیاش کیست، یک عدد از مزایای هنر و ادبیات در زمینه‌ی نقش کودکی حضرت محمد در فیلم مجیدی مشاجره هویتیابی است. در حالی که کلیه ما می دانیم که کودکان زمان بازی زندگی کردن را یاد می گیرند ، البته فهم واقعی همین مورد قضیه که مغز تا چه حدی در طی بازی پرورش و تکامل پیدا می نماید زیاد جذاب میباشد . از همین رو، والدین باید مهم در مورد جوانب گوناگون روانشناسی و رشد کودک آموزش حتمی را ببینند تا بتوانند در رشد عاطفی و روانی طفل خویش سهم معناداری داشته باشند. والدین نباید کودکانشان را در حالیکه گریه می‌نمایند از خودشان قطع کنند و به مربی مهد نوباوه بسپارند، بلکه خوب تر است برای غلبه بر همین اضطراب، والدین در روزهای ابتدایی مهدکودک چندین ساعت کنار کودک بمانند تا به محفظه تازه عادت کند. منشور درخشنده عاشورا که تابناکی خود را از درخشش خورشید کربلا و ستارگانی که گرد منظومه آن نورافشانی میکردند. پس هویتسازی نوعی معناسازی است که در جریان آن درک اشخاص از کیستی خود و دیگران به واسطههایی از جمله گویش بازنمایی میشود» (گلمحمدی، 1395: 6). به عبارتی، لهجه در همه اشکال آن اعم از شعر، داستان، سرود، قصه و یا این که موسیقی و نمایش، صرفاً توصیف، تبیین یا بازنمایی نمی کند که «ما که هستیم» بلکه در اینکه ما به چه صورت خودمان میشویم نیز نقش بازی میکند. از گزاره مهمترين نكاتي كه درباره ی آموزش ديني كودكان در روايات آمده است، مساله فطري بودن توجه به دين و خداست. براین اساس به مراد آموزش خوبتر کودکان، اکثر بایستی به بهداشت روانی و نیازهای عاطفی آن ها دقت کرد. با ساختن شخصیت داستانی یا این که نمایشییا تصویر و نگارگری از آن درواقع چنین القا می شود که هویتیابی حقیقی و واقعی دارند، روایتهای داستانی و هنری از همین نحوه مجموعه الگوهایی برای هویت میسازند و به گونهای وانمود می‌نمایند که چنین هویتهایی وجود دارند. درصورتیکه هویت در میدان گویش و زیباییشناسی هنری بازنمایی میشود، ماجرا یا این که قصه و شعر هم نوعی بازنمایی زبانی میباشد که می توان آن را از مهمترین عرصههای هویتسازی به شمار آورد؛ همین اصلی به همین روش انجام می گردد که داستانها الگوهایی به جهت هویتها میسازند.