نایروبی، 8 مه (IPS) – کنیا “شهری” هشدار داده شده است زیرا گونه جدید پشه، آنوفل استفنسی، تهدید می کند دهه ها تلاش انجام شده در مبارزه با مالاریا را از مسیر خارج کند.
بر اساس گزارش کارشناسان موسسه تحقیقات پزشکی کنیا (KEMRI)، این گونه برای اولین بار در طول نظارت معمول پشه در روستاهای Saku و Laisamis در شهرستان Marsabit شناسایی شد. در این گزارش آمده است که بر خلاف ناقل سنتی پشه، آنوفل استفنسی می تواند خود را با زیستگاه های ساخته دست بشر که شامل ظروف پلاستیکی، لاستیک های دور ریخته شده خودرو و خطوط باز فاضلاب هستند، سازگار کند – این امر مراکز شهری را به نقطه داغی برای شیوع آنها تبدیل می کند.
آنوفل استفنسی بومی آسیای جنوبی و شبه جزیره عربستان است، جایی که یک ناقل شناخته شده برای دو نوع مالاریا است پلاسمودیوم فالسیپاروم و P. vivax. اولین بار در شاخ آفریقا ده سال پیش در جیبوتی مشاهده شد، پس از آن در سال 2019 در اتیوپی، سومالی و سودان ردیابی شد.
این گونه همچنین برای زنده ماندن در شرایط آب و هوایی مختلف شناخته شده است که در صورت کنترل نشدن می تواند باعث ایجاد مشکلاتی در تمام طول سال شود.
این پشه به احتمال زیاد از طریق کشتی‌هایی که از آسیا وارد می‌شوند پخش می‌شود، زیرا تجزیه و تحلیل ژنتیکی بسیاری از نمونه‌های جمع‌آوری‌شده در آفریقا نشان می‌دهد که این پشه‌ها با نمونه‌های موجود در آسیا مرتبط هستند. دکتر اریک اوچومو، محقق ارشد پروژه و حشره شناس در KEMRI، کیسومو، گفت: زمانی که آنها به آفریقا رسیدند، به احتمال زیاد در جاده به سمت جنوب منتقل شده اند.
این گیاه در طیف وسیعی از زیستگاه ها، عمدتاً ظروف ذخیره آب که سرپوشیده نیستند، منهول ها، مخازن بالای سر، ظروف پلاستیکی ضعیف و غیره تولید مثل می کند.
مالاریا یک مشکل همیشگی در کنیا و آفریقا بوده است، با توجه به شرایط استوایی وسیع که به نفع پشه‌ها و امکانات بهداشتی نامعتبر است که کنترل و درمان آن را به یک مانع تقریبا غیرممکن تبدیل می‌کند.
در حالی که در آفریقا یک مزاحم است، بیشتر موارد مالاریا و مرگ و میر در مناطق روستایی ثبت شده است که با فقدان امکانات پزشکی کافی، زیرساخت های نامعتبر و کمبود دانش در میان ساکنان مشخص می شود.
مناطق شهری معمولاً به دلیل دسترسی به امکانات پزشکی مناسب و درک خوب بیماری و نحوه کنترل و پیشگیری از آن از بار مالاریا در امان مانده اند.
با این حال، این تصور ممکن است بدتر شود زیرا این گونه پشه جدید جمعیت شناسی و اقدامات انجام شده در مبارزه با مالاریا در آفریقا را تهدید می کند.
این گونه به دو دلیل عمده با پشه سنتی متفاوت است. الف) تنوع زیستگاه های زادآوری آن به این معنی است که می تواند در محیط های روستایی و شهری به طور یکسان تولید مثل کند، به این معنی که محدود به زیستگاه های روستایی مانند Anopheles gambiae، Anopheles arabiensis و آنوفل کشنده است که رایج ترین بردارها در کنیا در حال حاضر هستند. ب) می تواند هر دو را منتقل کند پلاسمودیوم فالسیپاروم و پلاسمودیوم ویواکس انگل ها ما در حال حاضر سطوح بسیار پایینی از انتقال P. vivax در کنیا داریم و این می تواند با این بردار افزایش یابد.» اوچومو به IPS توضیح داد.
علیرغم اینکه گزارش جهانی مالاریا در سال 2020 کاهش قابل توجهی در مرگ و میر ناشی از مالاریا در دو دهه گذشته نشان می دهد (از 84 درصد در سال 2000 به 67 درصد در سال 2019)، این بیماری همچنان یکی از علل اصلی مرگ و میر در آفریقا به ویژه در میان زنان باردار و کودکان زیر سن است. از پنج
در این گزارش آمده است که 51 درصد از مرگ و میرهای جهانی مالاریا در آفریقا بوده است، بورکینافاسو (4 درصد)، جمهوری دموکراتیک کنگو (11 درصد)، نیجریه (23 درصد)، موزامبیک (4 درصد)، نیجر (4 درصد). ) و تانزانیا (5 درصد).
در کنیا، بیشتر موارد مالاریا در اطراف مناطق بومی مالاریا، از جمله مناطق ساحلی و دریاچه‌ای، که نقاط اصلی تولید مثل پشه‌های آنوفل ماده را تشکیل می‌دهند، متمرکز شده‌اند. برای موارد گزارش‌شده در شهرهایی مانند نایروبی، پیگیری حرکات بیمار اغلب نشان می‌دهد که آنها اخیراً از یکی از این مکان‌های آندمیک مالاریا بازدید کرده‌اند یا از آن عبور کرده‌اند و آلوده شده‌اند.
بر اساس گزارش مرکز کنترل بیماری ها (CDC)، سالانه حدود 3.5 میلیون مورد مالاریا در کنیا گزارش می شود که حدود 10700 مورد مرگ و میر دارد. از این میان، غرب کنیا (منطقه دریاچه) معمولاً بیشترین تعداد موارد را با 45 درصد ثبت می کند.
دریاچه ها و مناطق ساحلی به دلیل دمای مطلوب و شرایط مرطوبی که برای پرورش پشه فراهم می کنند در دسته مالاریا اندمیک قرار می گیرند.
با توجه به اینکه اکثر مردم در مرکز کنیا و نواحی کوهستانی کمتر در معرض عفونت های مالاریا قرار دارند، این ناقل جدید می تواند با توجه به بدوی بودن سیستم ایمنی آنها نسبت به این بیماری مشکل ساز باشد.
گزارش شاخص مالاریا کنیا 2020 می گوید که مناطق کم خطر مالاریا شامل نایروبی، نیانداروآ، نیری، کیرینیاگا، مورانگآ، کیامبو، ماچاکوس، ماکوئنی، لایکیپیا، ناکورو و مرو هستند. بیشتر این مناطق در مقایسه با اکثر مناطق کنیا شهری در نظر گرفته می شوند.
به صورت فصلی، مناطقی که شیوع مالاریا را تجربه می کنند عبارتند از رودخانه تانا، مارسابیت، ایسیولو، مرو، گاریسا، واجیر، ماندرا، تورکانا، سامبورو، بارینگو، الگیو ماراکوت، کاجیادو. این عمدتاً به دلیل شرایط خشک و نیمه خشک است که در طول سال تجربه می شود و به نفع پرورش پشه نیست.
دکتر الکس اوینو، سرپرست پزشکی، بیمارستان فرعی شهرستان کاتولانی، کیتویی می‌گوید: «این بدان معناست که ما موارد بیشتری از مالاریا خواهیم داشت، زیرا این ناقل می‌تواند در مناطق روستایی و شهری و بسیاری از مناطق جغرافیایی دیگر رشد کند. .
او به IPS گفت: «شهرستان کیتویی در مناطق کم خطر مالاریا قرار دارد، به طوری که تعداد کمی از موارد ثبت شده عمدتاً مربوط به بیمارانی است که اخیراً به خارج از این شهرستان سفر کرده اند.
اوینو توضیح داد که کنترل مالاریا زمانی آسان بود که مکان‌های خاصی وجود داشت که پشه میزبان از آن حمایت می‌کرد. با این حال، با این ناقل جدید که می تواند به طور گسترده گسترش یابد، به تهدیدی برای تلاش های انجام شده در مبارزه با مالاریا تبدیل می شود.
به عنوان یک کشور در حال توسعه، بخش هایی از کنیا شهری با امکانات مسکن با برنامه ریزی ضعیف، سیستم های زهکشی ناکافی و مدیریت ضعیف دفع زباله مشخص می شود. به عنوان مثال، نایروبی به دلیل میزبانی از بزرگترین محله فقیر نشین کشور، کیبرا، همراه با سد نایروبی نیز شناخته می شود، که سال ها به دلیل داشتن هر گونه آلودگی باعث از بین بردن آن شده است.
همه این شرایط نسخه ای برای بیماری های مختلف مانند وبا و حصبه بوده است که باعث مشکلات سلامتی به ویژه در مناطق فقیر نشین شده است. اکنون ممکن است مالاریا به باری که این شهرنشینان باید با آن دست و پنجه نرم کنند اضافه کرده باشد.
اوچومو گفت که برخلاف پشه‌های سنتی عامل مالاریا، آنوفل گامبیا و جشن های آنوفل، آنوفل استفنسی یک گونه مهاجم است که می تواند انتقال مالاریا را به این مناطق که در آن تعداد زیادی از افراد ساده لوح (هیچ وقت مالاریا نداشته اند) وجود دارد.
او به IPS گفت: «این افراد ممکن است علائم بسیار شدیدتری نسبت به افرادی داشته باشند که از بدو تولد در معرض آن قرار گرفته اند.
ویلسون اوپودو، متخصص بهداشت عمومی و بیماری های عفونی، همچنین معتقد است که تغییرات مداوم در شرایط آب و هوایی احتمالاً با ایجاد مناطق پرورش پشه در مناطقی که نگران کننده نبود، بار مالاریا را افزایش می دهد.
علیرغم اینکه مالاریا به بخش های خاصی از کنیا معروف است، تغییرات اخیر در آب و هوا که منجر به افزایش دما و تغییرات هیدرولوژیکی شده است ممکن است به شکل گیری مناطق جدیدی برای پرورش ناقل مالاریا کمک کند و در نتیجه مالاریا را به مکان هایی برساند که در ابتدا وجود نداشت. اوپودو به IPS گفت.
وی افزود: “این امر فشار زیادی را بر کالاهای کنترل مالاریا در حال حاضر برای مناطق بومی آفریقا وارد می کند و می تواند منجر به افزایش بار بیماری شود.”
Ochomo به این نتیجه رسید که حضور آن در محیط های شهری به این معنی است که کنترل این ناقل جدید به مدیریت صحیح دفع زباله، پوشاندن ظروف آب و تخلیه آب راکد متکی است.
اوچومو می‌گوید: «اطلاعات بسیار کمی در مورد رفتار پشه‌های بالغ وجود دارد و نیاز فوری به سرمایه‌گذاری در تحقیقات در این زمینه برای اطلاع از روش‌های کنترلی قابل استفاده برای پشه‌های بالغ وجود دارد».
گزارش دفتر IPS UN
@IPSNewsUNBureau را دنبال کنید
IPS News Bureau UN را در اینستاگرام دنبال کنید
© Inter Press Service (2023) – کلیه حقوق محفوظ استمنبع اصلی: Inter Press Service