آنتونیو گوترش گفت: «جامعه بینالمللی بارها و بارها در پاسخگویی مشترک، سریع و قاطع برای جلوگیری از نسلکشی و جنایات وحشیانه مرتبط با آن شکست خورده است».
دبیرکل سازمان ملل متحد در یک رویداد مجازی برای جشن گرفتن هفتاد و سومین سالگرد کنوانسیون نسل کشی و روز جهانی شرکت داشت.
برای آقای گوترش، کنوانسیون به جهان درک بهتری از علائم هشدار دهنده اولیه و عوامل خطر داد، اما باید کارهای بیشتری انجام شود.
“امروز، ما با بیشترین تعداد درگیری های خشونت آمیز از سال 1945 مواجه هستیم. دوام بیشتری دارند و پیچیده تر می شوند. مصونیت از مجازات فراگیر است و حقوق بشر و حاکمیت قانون به طور مرتب نادیده گرفته می شود.»
دبیرکل همچنین بر سخنان نفرت انگیز و تحریک و تبعیض مبتنی بر هویت تأکید کرد و گفت که این سخنان به گسترش ادامه می دهد و به طور فزاینده ای برای دستکاری و سود سیاسی استفاده می شود.
او استدلال کرد: “اینها همه علائم هشداردهنده هشداردهنده ای هستند که باید اقدام فوری را انجام دهند.”
“قهرمانان پیشگیری”
برای آقای گوترش، جهان می داند که چه کاری باید انجام شود: حذف تبعیض مبتنی بر هویت و شناخت تنوع به عنوان یک نقطه قوت. احترام به حقوق بشر و حاکمیت قانون؛ اطمینان از پاسخگویی و غرامت برای جنایات بی رحمانه گذشته؛ و جوامع از هم گسیخته را آشتی داده و احیا کنید.
او معتقد است که کشورهای عضو مسئولیت اصلی جلوگیری از نسل کشی را دارند، اما بدون مشارکت کل جامعه نمی توان به آن دست یافت.
وی افزود: «جوانان، رهبران مذهبی و جامعه، بخش خصوصی و رسانهها، بهویژه پلتفرمهای رسانههای اجتماعی، همگی مسئولیت دارند که قهرمان پیشگیری شوند».
نقش جوانان
همچنین عبدالله شهید، رئیس هفتاد و ششمین نشست مجمع عمومی، خطاب به کشورهای عضو، بر موضوع این رویداد تأکید کرد: صدای جوانان برای جهانی صلح آمیز و فراگیر.
“هر وقت با جوانان خود ملاقات و تعامل می کنم، متوجه اشتیاق آنها برای ایجاد تغییرات مثبت می شوم. آنها در برابر نفرتها و تفرقههای کوچکی که نسلهای قبل تسلیم شدند، صبر کمی دارند.» آنها ترجیح می دهند که به ارتقای وضعیت بشریت بپردازند.»
در واقع، جوانان اکثریت جمعیت بسیاری از کشورهایی را تشکیل میدهند که خشونت و یا در حال حاضر با خطرات جنایات وحشیانه مواجه هستند.
جوانان ابتکارات متعددی را انجام داده اند که منجر به تغییر در کشورهای در معرض خطر شده است، از جمله تظاهرات و کمپین های مسالمت آمیز، از طریق پلتفرم های رسانه های اجتماعی، و ترویج گفتگو میان گروه های قومی و مذهبی مختلف.
“کارمان را به جلو ببریم”
آقای شهید گفت: “ما می توانیم با یادآوری دلشکستگی و مرگ ناشی از ترکیب تعصب با خشونت، به ویژه خشونت سازمان یافته، به آنها کمک کنیم.”
کشورهای عضو همچنین باید نسلهای جوان را در مورد تاریخ و هزینههای انسانی نسلکشی آموزش دهند، روی مهارتهای صلحسازی و آشتی سرمایهگذاری کنند و برابری جنسیتی را ترویج کنند.
او در پایان گفت: «به هر حال فقط جوانان هستند که می توانند کار ما را به جلو ببرند.
مشاور ویژه در پیشگیری از نسل کشی، آلیس وایریمو ندریتو نیز در این رویداد شرکت کرد و جایاثما ویکرامانایاک، فرستاده ویژه دبیرکل در امور جوانان، گفتگوی تعاملی را در مورد این موضوع مدیریت کرد.

Unsplash / اوگنی نلمین
موزه نسل کشی توول اسلنگ در پنوم پن، کامبوج.