ساموئل معتقد است که داشتن اختلال بینایی در هائیتی یک مجازات است. پس از اخراج از کارش به دلیل ناتوانی، یافتن کار غیرممکن بود. پدر دو فرزند میگوید: «تغذیه خانوادهام بسیار چالشبرانگیز بوده است، چه رسد به پرداخت شهریه فرزندانم.
ساموئل 48 ساله که بیش از یک دهه دچار اختلال بینایی بود، بیشتر این زمان را در کمپ لا پیست، در پورتو پرنس، پایتخت هائیتی گذراند. سایت آوارگان داخلی از زمان زلزله مرگبار 7 ریشتری که در هائیتی در سال 2010 رخ داد، محل زندگی افراد دارای انواع معلولیت بوده است.
زلزله و آتش سوزی تنها خطری نیست که مردم هائیتی مانند ساموئل با آن روبرو هستند. از مارس 2020، افزایش نگران کننده خشونت گروهی در پورتو پرنس منجر به آواره شدن حدود 19000 نفر شده است.
به گفته دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد (OCHA) این خشونت ها ارسال کمک های بشردوستانه به حدود 1.5 میلیون نفر در پایتخت و سراسر کشور را مختل می کند.
معلولان و آوارهها مرتباً به دلیل خشونتهای مداوم آسیب دیدهاند. سازمان بینالمللی مهاجرت (IOM) کمکهای حفاظتی را برای آسیبپذیرترین افراد آسیبپذیر از خشونت ارائه میکند.
کلر گالین، افسر پروژه IOM می گوید افراد دارای معلولیت نیازهای خاصی دارند. افرادی که به اجبار به دلیل بلایای طبیعی یا خشونت های مرتبط با گروه ها آواره شده اند، نیاز به حمایت دارند تا به مکانی امن منتقل شوند تا بتوانند در امنیت و کرامت زندگی کنند. . بسیاری از آنها برای مدت طولانی مشاوره پزشکی نداشته اند که گاهی اوقات می تواند شرایط آنها را بدتر کند.
آنها همچنین عصا و صندلی چرخدار و همچنین کیت های کرامت، خط تلفن پشتیبانی و کمک برای تنظیم اسناد خود دریافت کرده اند.
Claire Gaulin می گوید: «افراد دارای معلولیت در هائیتی نیز اغلب با تبعیض مواجه می شوند، بنابراین آنها به حمایت خاصی برای ادغام و مشارکت خود در جامعه خود نیاز دارند. در نهایت، آنها برای بازگرداندن استقلال خود نیاز به حمایت دارند که میتواند با سازماندهی آموزش برای کمک به توسعه فعالیتهای درآمدزا و با دادن فرصت دسترسی به خدمات تخصصی به آنها انجام شود.»
سازمان بین المللی مهاجرت برای بیش از 10000 نفر که در محله های متاثر از خشونت زندگی می کنند، از جمله بیش از 5200 زن و دختر و 550 معلول، یک سرویس حمایتی برای جابجایی داوطلبانه راه اندازی کرد.
در این بین، IOM و شرکای آن سایت Delmas 103 را که بیشتر به عنوان Ecole Communale de Pétion-Ville شناخته می شود، بازسازی کرده اند. مدرسه اکنون به میز و تخته سیاه جدید مجهز شده است و آماده پذیرایی مجدد از دانش آموزان به محض ایمن شدن است.
اکنون ساموئل مسکن جدیدی دریافت کرده است، تمرکز او بر سلامت دو پسر نوجوانش است که به دلیل یک بیماری ارثی، در حال حاضر بخشی از بینایی خود را از دست داده اند.
ساموئل میگوید: «پسران با این ایده که روزی مانند پدرشان نابینا خواهند شد، تسخیر میشوند. اکنون که دیگر در مکانهای موقت زندگی نمیکنم، میتوانم زمانی را صرف پیدا کردن وسایلی برای مراقبت از خانوادهام کنم و به درمان پزشکی خود در یک محیط امن ادامه دهم.»