MANDLA، JHARGRAM و AHMEDNAGAR، هند، 26 مه (IPS) – تا یک دهه پیش، کشاورزان حاشیه‌ای Gangotri Chandrol و Sunitabai فاقد گزینه‌های معیشتی در فصل پس از بارش باران‌های موسمی بودند.
با مزارع 2 تا 6 هکتاری در روستای کاتانگاتولا در منطقه ماندلا مادیا پرادش با اکثریت قبیله ای، آنها فقط می توانستند گندم، شلتوک و نیشکر را در فصل مرطوب برای امرار معاش بکارند.
درآمدهای ما به نوسانات قیمت در بازار و اندک شلتوک و گندمی که توسط دولت تهیه شده بود، بستگی داشت.
اما اکنون، آنها می‌توانند محصولات خود را با قیمتی بالاتر از قیمت رایج بازار به گروه کشاورزان خود که توسط Ekgaon Technologies راه اندازی شده است، با استفاده از گروه‌های خودیاری زنان (SHGs) بفروشند.
علاوه بر این، محصولات با ارزش افزوده مانند پیاز طعم دار که از نیشکر به دست می آید، درآمد خوبی را تضمین می کند. کشاورزانی مانند Gangotri و Sunitabai که به صورت خوشه‌ای سازماندهی شده‌اند و به‌عنوان خریداران نهاده‌های کشاورزی و تامین‌کنندگان محصولات آموزش دیده‌اند، در شرایط بهتری قرار دارند.
در حالی که کشاورزی منبع اولیه اشتغال هند است، بهره وری کشاورزی پایین مانده است. این به این دلیل است که اندازه متوسط یک قطعه کشاورزی کمتر از 2 هکتار (4.942 هکتار) (بر اساس ارقام سال 2001) است، با یک چهارم مناطق روستایی کمتر از 0.4 هکتار (0.988 هکتار).
علاوه بر این، فقر و بی سوادی استفاده از نهاده های علمی مدرن برای افزایش عملکرد را برای اکثر کشاورزان دشوار می کند. تغییرات آب و هوایی بیشتر بر این مشکل افزوده است، به طوری که آب و هوای نامنظم، باران های غیر فصلی و طوفان های مکرر خسارت های خود را بر محصولات کشاورزی وارد می کند.
با درک این موضوع، بانک ملی کشاورزی و توسعه روستایی هند (NABARD) طرح مؤسسه ترویج سازمان تولیدکننده (POPI) خود را در سال 2015 توسعه داد. این امر شاهد شکوفایی چندین سازمان تولیدکننده کشاورز (FPOs) در حدود سال 2015 بود و کشاورزان به شرکت‌های ثبت‌شده معرفی شدند. تعداد معینی از سهام که هر کدام به مبلغ اسمی قیمت گذاری شده اند.
اکگان و ماموریت آن در ماندلا
منطقه ماندلا که زمانی یک محصول واحد با روستاهای مستعد مهاجرت بود، از زمانی که Ekgaon Technologies زنان روستایی خود را گرد هم آورد و آنها را در یک سازمان تولیدکنندگان کشاورز (FPO) سازماندهی کرد، شاهد تغییر چهره بوده است. این زنان که تشویق به خرید بذر و کود برای توزیع در سازمان خود شدند، به عنوان کارآفرینان کوچک ظاهر شدند.
به طور سنتی، شالیکاران، کشاورزان اینجا، آموزش می دیدند تا با استفاده از روش های کشاورزی ارگانیک طبیعی به کشت چندگانه بروند. کشاورزان محلی اکنون با استفاده از تکنیک های بهبود یافته و کودهای آلی ارزان قیمت خانگی، ترکیبی از شلتوک، گندم، عدس (ماسور)، نخود کبوتر (arhar/tur)، گرم سبز (مانگ) و نیشکر را در مزارع حاشیه ای خود می کارند.
ویدی پاتل، یک بیوه و کشاورز حاشیه‌ای با مزرعه‌ای به مساحت یک جریب، به IPS می‌گوید: «ما از 40 کیلوگرم بذر در مزرعه یک هکتاری خود برای پرورش شلتوک استفاده می‌کردیم، علاوه بر اوره، که بیش از 1000 روپیه هزینه داشت. با روش سیستم تشدید برنج (SRI)، ما اکنون تنها از 25 کیلوگرم بذر استفاده می کنیم که هزینه ها را به نصف کاهش داده است.
Gangotri Chandrol، Sunitabai Chandrol و Devki Uikey فقط یاد نگرفته‌اند که از مزارع حاشیه‌ای 2 تا 6 هکتاری خود برای کشت انواع محصولات سنتی مانند گندم، شلتوک، نخود کبوتر نیشکر، ماسور (عدس)، ماش (سبز) استفاده بهینه کنند. حبوبات)، و ارزن، اما اکنون به محصولات نقدی مانند پیکان، بذر کتان، دانه سیاه و گل همیشه بهار پرداخته‌اند که بازده خوبی برای آنها به همراه دارد.
به طور مشابه، Laxmibai و Devki Uikey از روستای همسایه Khari در یک هکتار از مزرعه 3 هکتاری خود نیشکر و در بقیه شالیزار، گندم، گل همیشه بهار و چغندر می کارند. Devki Uikey علاوه بر فعالیت به عنوان یک کارآفرین کوچک، و فروش نهاده های کشاورزی به سایر اعضای FPO خود، رنگ های ارگانیک زرد و قهوه ای را برای جشنواره هولی (بهار) از چغندر و گل همیشه بهار به همراه برخی دیگر از اعضای گروه خود ساخت.
ما 25 کیلوگرم گل همیشه بهار را به قیمت 40 روپیه در هر 250 گرم و 10 کیلوگرم چغندر را با قیمت 160 روپیه در هر کیلوگرم تهیه کردیم. Devki Uikey به IPS گفت: پس از ساخت و فروش رنگ‌ها، ما برای هر عضو 2300 تا 2500 روپیه درآمد کسب کردیم.
علاوه بر فروش انواع ممتاز برنج مانند چیندی کاپور و جیرا شانکار که بومی ماندلا هستند اما در جاهای دیگر موجود نیستند، Ekgaon محصولاتی با ارزش افزوده مانند نوتریبار ارزن، زنجبیل، کشمش، نودل ارزن، آب نبات آملا (انگور فرنگی) توسعه داده است. در کنار محصولات جنگلی (جمع آوری شده) مانند گیاهان دارویی، موم زنبور عسل و عسل در پلتفرم تجارت الکترونیک خود به بازار عرضه می کند.
از آنجایی که نیشکر یک محصول عمده در این منطقه است و تولید نعناع یک شرکت مهم است، Ekgaon مکعب های زنجبیل و تولسی (ریحان) را برای دم کردن چای طعم دار تولید کرده است. عضویت در FPO مزایای دیگری نیز دارد. کشاورزان می توانند به راحتی به بودجه دولتی برای برداشت آب باران و چاه های چاه دسترسی داشته باشند.
پیوند با راجدانی بسان، که آرد گرمی را به بازار عرضه می‌کند، به کشاورزانی که گرم کشت می‌کنند، کمک کرد، در حالی که با همکاری لایز، کل محصول نخود سفید به‌صورت فله‌ای برای چیپس و ویفر (Lays) خریداری شد. FPO همچنین در حال درجه بندی و تهیه گندم برای دولت است که درآمد ناچیزی را برای زنان کشاورز به دست می آورد.
در نتیجه، کشاورزان حاشیه ای که در گذشته حدود 50000 روپیه (608 دلار آمریکا) در هر جریب درآمد داشتند اکنون به راحتی 300000 روپیه (3647 دلار آمریکا) در هر جریب درآمد دارند. مهاجرت در اکثر روستاها متوقف شده و سطح سواد بهبود یافته است.
ابتکارات پرادان در Jhargram و Bankura
کمک حرفه ای برای اقدام توسعه (پرادان) همچنین گروه های خودیاری خود کمک مالی خرد زنان (SHGs) را به FPO در مناطق فقیر از منابع، با اکثریت قبیله ای بانکورا و جارگرام بنگال غربی تبدیل کرده است.
علیرغم باران های موسمی خوب، کمبود آب به دلیل زمین های صخره ای در این مناطق شالیزار معمول است. اخیراً، بارندگی های نامنظم اوضاع را بدتر کرده و مهاجرت را تحریک کرده است. برای مقاومت در برابر تغییرات آب و هوا، زنان کشاورز سهامدار شرکت تولیدکنندگان محدود آمون ماهیلا چاشی (شرکت تولیدکنندگان زنان کشاورز آمون با مسئولیت محدود) و سایر شرکت‌های تولیدکننده محصولات کشاورزی، اکنون انواع برنجی مقاوم و سنتی را با استفاده از کودهای آلی خانگی پرورش می‌دهند.
سومیتا ماهاتو، که خانواده‌اش در مزرعه‌ای با یک بیغا (0.625 هکتار) زندگی می‌کنند، و Swarnaprabha Mahato، که مزرعه سه‌بیگه (1.875 هکتار) آن باید برای یک خانواده هشت نفره تأمین شود، به IPS گفتند: «کودهای شیمیایی 5000 روپیه در هر 0.625 هزینه دارند. هکتار، در حالی که کود آلی خانگی برای ما فقط 80 تا 90 روپیه برای هر بیگا هزینه دارد.
این به آنها کمک کرده است تا گواهی ارگانیک را برای محصولات خود دریافت کنند، که شامل انواع برنج سنتی مانند Malliphul، Satthiya (برنج قرمز) و Kalabhat (برنج سیاه) است که به ازای هر کیلوگرم 35 روپیه (در مقابل 12 روپیه به ازای هر کیلوگرم برنجی که با نهاده های شیمیایی کشت می شود) درآمد کسب می کند. ). دستگاه‌های برداشت آب باران که به‌عنوان اعضای FPO تحت طرح دولت ایالتی برای منطقه مورد استفاده قرار می‌گیرند، نیز کمک کرده‌اند و بهره‌وری را از 25 تا 30 کوینتال در هکتار به 40 تا 45 کوینتال در هکتار افزایش داده‌اند.
از آنجایی که کشت چندگانه در اینجا به دلیل رطوبت محدود در خاک سنگی غیرممکن است، کشاورزان زردچوبه را به عنوان محصول نقدی در عوام روستا می کارند. در Jhargram، Sonajhuri (Acacia auriculiformis) و بادام هندی برای چوب و آجیل کشت می شوند، در حالی که در بانکورا، مزارع در امتداد رودخانه Kankabati برای سود جمعی هندوانه می کارند.
به طور سنتی، زنان در این مناطق از برگ های سال (Shorea robusta) که از جنگل ها جمع آوری شده بود، بشقاب هایی درست می کردند. آنها اکنون صفحات را برای بازارهای شهری با استفاده از ماشین‌های قالب‌سازی پردازش و قالب‌گیری می‌کنند، آنها را با سایر محصولات خود به‌صورت آنلاین در IndiaMart می‌فروشند و سود فراوانی برای داشتن زندگی‌های خوب به دست می‌آورند.
تلاش های WOTR در ماهاراشترا
در Parner taluka (بخش فرعی) ناحیه احمدناگر ماهاراشترا، سازمان تولیدکنندگان کشاورز آنکور (FPO) به رهبری جامعه، که توسط Watershed Trust (WOTR) تسهیل می‌شود، شامل 762 کشاورز-سهامدار از روستاهای Hiwrekorda، Bhangadevadi، و Dawalpuri است. با مزارع 3-15 هکتاری که درآمد خود را از طریق دامداری تکمیل می کنند.
از آنجایی که یک منطقه سایه باران، منطقه مستعد خشکسالی با منابع آبی محدود است، کشاورزی همیشه در اینجا دیم بوده و زمین های وسیعی بایر بوده است.
پس از تشکیل آنکور، کشاورزان می توانستند از 80 لک روپیه از دولت ایالتی (ماهاراشترا) استفاده کنند و مابقی را برای ایجاد یک خط لوله 7.5 کیلومتری برای آوردن آب از رودخانه کالو و پر کردن حوضچه مزرعه ای و راه اندازی پمپ کمک کنند. -خانه برای منافع جمعی
این امر آنها را قادر ساخت که 100 هکتار زمین کشاورزی را برای کشت پیاز، گل همیشه بهار، گل داوودی و سایر محصولات به بازار بیاورند. زمین های تک زراعی دیم آنها نیز با رطوبت اضافی موجود، دو محصول کشت می کنند.
کشاورزان نهاده‌های ارگانیک مانند ورمی کمپوست را انتخاب کرده‌اند که آن را هم در داخل و هم در خارج از FPO خود تهیه و به فروش می‌رسانند، اگرچه همانطور که کشاورزان Somnath Palwe و Chandrakant Gawde می‌گویند، «اعضای ما بنا به ترجیح خود از دانه‌های ارگانیک و اصلاح‌شده استفاده می‌کنند.»
کشاورزان از کشت تنها یک محصول باجرا (ارن مروارید)، جوار (سورگوم) و حبوبات، علاوه بر گل کلم و گوجه فرنگی، ذرت، گرم سبز، گل همیشه بهار، گل داوودی و پیاز را پرورش می دهند. درآمدها از 50000 روپیه (61 دلار) برای یک هکتار زمین قابل کشت به 500000 روپیه (731 دلار آمریکا) رسیده است.
Ankur محصولات خود را به صورت آنلاین به Ninjacart و بازارهای عمده فروشی آفلاین می فروشد. در هر دو صورت فروش مستقیم و بدون واسطه است. کشاورز آشوک فالکه به من می گوید. پیاز برای هر کیلوگرم 10 روپیه برای ما به ارمغان می آورد، در حالی که قیمت بازار 12 روپیه در هر کیلوگرم بود. به ازای هر کیلوگرم 2 روپیه کم می کنیم. اکنون که به صورت گروهی مستقیماً در بازارها می فروشیم، درآمد بیشتری کسب می کنیم. در مورد گوجه و گل هم همینطور.»
علاوه بر ترویج کشاورزی ارگانیک، FPOها بر روش‌های طبیعی چند زراعی برای کنترل آفات، مانند رشد گرم اسب در ترکیب با ذرت یا سورگوم تأکید می‌کنند. این باعث جذب پرندگان می شود که به نوبه خود به کنترل آفات مضر به طور طبیعی کمک می کنند. باغ های آشپزخانه تشویق می شوند زیرا با کمبودهای تغذیه ای در خانواده های کشاورز مقابله می کنند.
تشویق دولت FPOs
دولت هند در نظر دارد 10000 FPO در سراسر هند به مبلغ 6865 کرور راه اندازی کند. بر اساس این طرح، FPOها باید به مدت سه سال تا سقف 18 میلیون روپیه کمک مالی دریافت کنند و هر کشاورز عضو واجد شرایط دریافت کمک مالی و تسهیلات تضمین اعتبار باشد. با این حال، همه FPOهای موجود در طرح دولتی شرکت نکرده اند.
از آنجایی که ارزن ها در برابر الگوهای آب و هوایی نامنظم مقاوم و غیرقابل نفوذ هستند، دولت برای کشت آنها در مناطقی که به طور سنتی در آنجا کشت می شد، فشار آورده است. اما حکم دولت مبنی بر «یک منطقه، یک محصول» انتقاداتی را به‌ویژه از سوی سازمان‌های مردمی برانگیخته است که کشت چندگانه را تنها ضامن در برابر بلایای طبیعی مانند طوفان تگرگ و طوفان می‌دانند.
گزارش دفتر سازمان ملل IPS
@IPSNewsUNBureau را دنبال کنید
IPS News Bureau UN را در اینستاگرام دنبال کنید
© Inter Press Service (2023) – کلیه حقوق محفوظ استمنبع اصلی: Inter Press Service