من در سپتامبر 2019 وارد سومالی شدم، دو دهه پس از اینکه قبلاً در اینجا کار کرده بودم. می دانستم که در حال انجام یک وظیفه چالش برانگیز هستم، اما همچنین مشتاقانه منتظر پیشرفت سومالی بودم.
سومالی که توسط دههها درگیری، شوکهای اقلیمی مکرر، شیوع بیماریها و فقر تحت تأثیر قرار گرفته بود، اغلب «دولت شکست خورده» خوانده میشد. روایت اکنون در حال تغییر است و سومالی اگرچه شکننده است، اما در مسیر ثبات قرار گرفته است و انعطاف پذیری مردم سومالی در درجه دوم اهمیت قرار دارد.
با این اوصاف، ما دچار هیچ توهم نیستیم: چالشهای مهمی باقی ماندهاند، و ما باید سختتر تلاش کنیم تا دستاوردهای به دست آمده را حفظ کنیم. سیر صعودی سومالی در رونق ساخت و ساز مشهود است: همانطور که یکی از تحلیلگران اشاره کرد، صدای چکش جایگزین صدای تیراندازی در پایتخت سومالی شده است.
شش دهه حمایت سازمان ملل
سازمان ملل متحد از زمان تولد جمهوری در سال 1960 از مردم سومالی حمایت نزدیکی کرده است. در حال حاضر، وظایف مختلف سازمان ملل از طریق 26 آژانس، صندوق و برنامه (اعم از مقیم و غیر مقیم)، یک ماموریت سیاسی (ماموریت کمک سازمان ملل) اجرا می شود. به سومالی، UNSOM) و یک مأموریت پشتیبانی لجستیکی (مأموریت پشتیبانی سازمان ملل در سومالی، UNSOS).
در اوج همهگیری کووید-19، سازمان ملل متحد برای کمک به دولت سومالی در واکنش به شیوع این ویروس حمایت کرد. ما به حمایت از مقامات سومالی در تلاش برای شکست دادن این بیماری همه گیر و تشویق مردم به واکسینه شدن ادامه می دهیم.
انتخابات در سومالی نیز در جریان است. سازمان ملل از این روند حمایت می کند تا اطمینان حاصل شود که آنها به شیوه ای صلح آمیز و شفاف برگزار می شوند و در عین حال از سهمیه 30 درصدی زنان در مجلس سومالی حمایت می کنند.
چالش های دیرینه
در حالی که اینها نشانه های تشویق کننده پیشرفت هستند، ما نباید چالش های دیرینه سومالی را فراموش کنیم. بر اساس پیشبینیهای سازمان ملل برای سال آینده، تخمین زده میشود که 7.7 میلیون سومالیایی (تقریباً نیمی از جمعیت کشور) به کمکهای بشردوستانه و حفاظت نیاز داشته باشند و زنان و کودکان همچنان بار سنگین بحرانهای بشردوستانه پیچیده سومالی، بهویژه در میان جوامع آواره داخلی را تحمل میکنند.
با توجه به خشکسالی های جدی کنونی، دولت سومالی در 23 نوامبر وضعیت فوق العاده بشردوستانه اعلام کرد. با این وجود، نه دولت و نه جامعه بشردوستانه منابع کافی برای پاسخگویی ندارند. با یک ماه باقی مانده به سال، برنامه واکنش بشردوستانه 2021، که به دنبال 1.09 میلیارد دلار آمریکا است، تنها 70 درصد بودجه دارد.
برای جلوگیری از تبدیل شدن یک فاجعه انسانی به یک وضعیت وخیم انسانی، فوری به منابع اضافی نیاز است، بنابراین ما به همکاری با شرکا در این موضوع ادامه می دهیم. در این راستا در مهرماه به اروپا و در شهریورماه به خلیج فارس مأموریت هایی را بر عهده گرفتم.
در طول تعاملاتم با شرکا، بر نیاز به بودجه اضافی برای رسیدگی به بحران فزاینده بشردوستانه سومالی تاکید کردم و توضیح دادم که چگونه انفعال نه تنها منجر به معکوس شدن دستاوردها می شود بلکه زندگی میلیون ها سومالیایی را به خطر می اندازد.
در طی بازدیدهای میدانی خود در سومالی، واقعیت های تلخ شرایط آب و هوایی نامطلوب را نیز از نزدیک دیدم: بدون شک سومالی در خط مقدم تغییرات آب و هوایی قرار دارد.
خشکسالی ها و سیل های مکرر باعث جابجایی گسترده، شهرنشینی سریع، گرسنگی، سوء تغذیه و فقر شده است. تغییرات اقلیمی نیز به طور فزاینده ای به عنوان محرک درگیری و تهدیدی برای امنیت کشور تلقی می شود، زیرا مبارزه بر سر منابع ناچیز باعث تعمیق اختلافات می شود.
علاوه بر این، از دست دادن معیشت سنتی مردم را در مقابل جذب نیرو توسط گروه های مسلح مانند الشباب آسیب پذیر می کند. سومالی در حال حاضر برای سومین فصل متوالی بارندگی کمتر از حد متوسط را تجربه می کند، به طوری که نزدیک به 80 درصد از کشور با شرایط خشکسالی، کمبود آب و تلفات دام مواجه است و از هر پنج سومالیایی یک نفر آب کافی برای تامین نیازهای اولیه خود ندارد.
ما نباید مردم را شکست دهیم
نکته مثبت این است که به عنوان بخشی از تلاشها برای کاهش وضعیت اضطراری آب و هوایی، دولت با حمایت سازمان ملل متحد، اخیراً مشارکت ملی بلندپروازانهای را برای دستیابی به اهداف جهانی آب و هوایی اتخاذ کرده است و سومالی متعهد به کاهش انتشار گازهای گلخانهای است. 30 درصد تا سال 2030.
بحران های سومالی چند وجهی است و نیازمند راه حل های جامع از سوی همه ذینفعان است. این مسئولیت جمعی ما است که از تلاشهای مردم سومالی برای مقابله با این بحرانها و یافتن راهحلهای پایداری که در برابر شوکهای آینده انعطافپذیری ایجاد میکند، حمایت کنیم. ما نباید مردمی را که قول داده ایم به آنها خدمت کنیم ناکام بگذاریم.»