واکسن، تشخیص و درمان به عنوان کالاهای عمومی جهانی – مسائل جهانی

  • نظر توسط آرمیدا سالسیاه علیسجابانا (بانکوک، تایلند)
  • سرویس مطبوعاتی اینتر

ما اخیراً رهبران و کارشناسان را از سراسر منطقه گرد هم آورده‌ایم تا دلایل نابرابری‌های بزرگ در دسترسی به واکسن‌ها، تشخیص‌ها و درمان‌ها و راه‌های رفع شکاف را بررسی کنیم. گفتگوی منطقه‌ای در مورد دسترسی عادلانه به واکسن‌ها، تشخیص‌ها و درمان‌ها همچنین بر برخی عوامل مهم و پیش‌نیازها برای پایان دادن به همه‌گیری و جلوگیری از موارد آینده تأکید کرد.

اولاً، با توجه به ابتکارات بسیاری که از تلاش‌های کشورها برای مهار شیوع ویروس حمایت می‌کنند، نابرابری‌ها به دلیل تهیه و انباشت واکسن‌ها توسط کشورهای با درآمد بالاتر در سراسر جهان بیش از نیاز آنها به وجود آمده است. تولید واکسن در کشورهای منتخب (عمدتاً توسعه‌یافته) متمرکز بود و «ناسیونالیسم واکسن» در حال گسترش بود، همراه با فقدان مکانیسم‌های مؤثر برای انتقال دانش، فناوری و سایر منابع. مکانیسم‌های چندجانبه مانند COVAX، که به عنوان یک راه نجات برای بسیاری از کشورهای با درآمد متوسط ​​و پایین‌تر ظاهر شده بود، واکسن یا منابع کافی ارائه نشده بود. برای کاهش نابرابری، ضروری است که مکانیسم های چندجانبه مانند COVAX از یک مدل بازار و خیریه به یک مدل سرمایه گذاری عمومی جهانی و مدل کالاهای عمومی جهانی تبدیل شود.

دوم، واکسن‌ها و فناوری‌های بهداشتی برای مبارزه با بیماری‌های همه‌گیر باید به عنوان کالاهای عمومی جهانی شناخته شوند. بحث و تبادل نظر و ترویج این ایده در سطوح زیر منطقه ای و منطقه ای می تواند به پیشبرد آن قبل از ارتقاء آن به سطح جهانی کمک کند. در سطح منطقه ای، تهیه واکسن ها می تواند ادغام شود و مراکز منطقه ای برای توسعه و ساخت واکسن ساخته شود. در جایی که این مراکز از قبل وجود دارند، باید تقویت شوند. مشارکت عمومی و خصوصی در توسعه، تولید و توزیع واکسن باید افزایش یابد. تبادل و انتقال دانش، دانش، فناوری و منابع بین کشورها با استفاده از اصول شمال-جنوب و جنوب-جنوب باید برای دستیابی به خودکفایی واکسن افزایش یابد. ارتقای انسجام سیاست ها از طریق سیستم های نظارتی و هنجاری برای دستیابی به کیفیت و تعیین استانداردها باید بخشی از همکاری منطقه ای باشد. کشورهای عضو WTO در حال بحث در مورد امکان حقوق مالکیت معنوی برای برخی فناوری‌های بهداشتی در طول شرایط اضطراری بهداشتی مانند بیماری‌های همه‌گیر هستند، و این نیاز به تسریع و حمایت دارد.

سوم، داشتن برنامه‌های واکسیناسیون کارآمد و ساختار یافته در سطح ملی، با استراتژی روشن و شفاف برای دستیابی به گروه‌های جمعیتی در موقعیت‌های آسیب‌پذیر، برای دستیابی به برابری واکسن در داخل و بین کشورها حیاتی بود. در بسیاری از کشورهای پردرآمد با عرضه فراوان واکسن، نرخ واکسیناسیون به دلیل «تردید واکسن» به دلیل اطلاعات نادرست و عدم اعتماد با تاخیر مواجه بود. در این زمینه، برنامه های واکسیناسیون باید ریشه در سیستم های بهداشتی تقویت شده و پوشش همگانی سلامت، با دسترسی برابر به مراقبت های بهداشتی با کیفیت بالا، جامع و مقرون به صرفه داشته باشد. همچنین باید سیستم‌های بهداشتی چابک‌تر، پیش‌بینی‌کننده و سازگارتر توسعه یابند. باید اقدامات چند بخشی برای سلامت صورت گیرد که مراقبت های بهداشتی اولیه را در مرکز خود قرار دهد. هم افزایی با سایر بخش ها باید برای پیشبرد اهداف بهداشت عمومی و افزایش بودجه مراقبت های بهداشتی عمومی به کار گرفته شود.

با تکیه بر این پیشنهادات عینی که بر منطقه آسیا و اقیانوسیه متمرکز است، در نشست سالانه کمیسیون در ماه مه 2022، زمانی که کشورها فرصتی برای بررسی این ایده‌ها خواهند داشت، این موضوع را دوباره بررسی خواهیم کرد. تا آن زمان، به کشورهای عضو و ذینفعان در آسیا و اقیانوسیه یادآوری می‌کنم که هیچ کشوری به تنهایی موفق نخواهد شد همه‌گیری را شکست دهد. تنها شانس ما این است که با هم کار کنیم. ما نیازمند اعتماد و همبستگی در داخل و بین ملت ها هستیم. بدون این عناصر ضروری، هیچ ترتیبات منطقه‌ای یا جهانی نمی‌تواند به موفقیت برسد.

آرمیدا سالسیاه علیسجاهبانا معاون دبیر کل سازمان ملل متحد و دبیر اجرایی ESCAP است


IPS News Bureau UN را در اینستاگرام دنبال کنید

© Inter Press Service (2021) – کلیه حقوق محفوظ استمنبع اصلی: Inter Press Service