شورای امنیت راه را برای کمک به افغان های ناامید – مسایل جهانی هموار می کند

مارتین گریفیث، که همچنین معاون دبیرکل در امور بشردوستانه است، تصویب قطعنامه 2615 (2021) شورا را که توسط ایالات متحده ارائه شده است، توصیف کرد: «شواهدی از این که کشورهای عضو تا چه اندازه سطوح تکان دهنده نیاز و رنج را جدی می گیرند. کشور.”

معافیت بشردوستانه

در تصویب این متن، شورا برای کمک‌های بشردوستانه و سایر فعالیت‌هایی که نیازهای اساسی انسان را پشتیبانی می‌کنند از تحریم‌های اعمال‌شده بر اساس قطعنامه‌های 2255 (2015) و 1988 (2011) در مورد افراد و نهادهای مرتبط با طالبان که تهدیدی علیه طالبان هستند، مستثنی شد. صلح، ثبات و امنیت.

مقررات کلیدی امکان پردازش و پرداخت وجوه، سایر دارایی های مالی یا منابع اقتصادی، و ارائه کالاها و خدمات لازم برای اطمینان از تحویل به موقع کمک ها را فراهم می کند.

شورا قویاً ارائه‌دهندگان را تشویق کرد تا از «تلاش‌های معقول» برای به حداقل رساندن هرگونه سود – چه در نتیجه ارائه مستقیم یا انحراف – به نهادها یا افراد تعیین‌شده در فهرست تحریم‌های تعیین‌شده توسط قطعنامه 1988 (2011) استفاده کنند.

به طور قابل توجهی، این سازمان از هماهنگ کننده امداد اضطراری درخواست کرد تا هر شش ماه یک بار به اعضای خود اطلاع دهد و موافقت کرد که اجرای این قطعنامه را در مدت یک سال بررسی کند.

آقای گریفیث تاکید کرد: «این استثنای بشردوستانه به سازمان‌ها اجازه می‌دهد تا کارهایی را که ما برنامه‌ریزی کرده‌ایم، اجرا کنند، و به مؤسسات مالی و بازیگران تجاری که برای تعامل با اپراتورهای بشردوستانه به آن‌ها تکیه می‌کنیم، تضمین‌های قانونی بدهد».

این تصویب به دنبال ماه‌ها بحث در شورا و جامعه بین‌المللی گسترده‌تر در مورد چگونگی جلوگیری از فروپاشی اقتصادی در افغانستان به دنبال تسلط این کشور توسط طالبان، که مقامات عملی در نظر گرفته می‌شوند، در ماه اوت و پس از آن مسدود شدن میلیاردها دلار توسط کشورهای غربی توسط کشورهای غربی صورت می‌گیرد. دولت قبلی برای اطمینان از ارائه خدمات اساسی.

عملیات بشردوستانه در سال آینده

به گفته آقای گریفیث، عملیات بشردوستانه در افغانستان قرار است در سال 2022 بزرگترین عملیات بشردوستانه در سراسر جهان باشد و به حدود 22 میلیون نفر برسد.

حدود 160 سازمان ملی و بین المللی کمک های مهم غذایی و بهداشتی و همچنین آموزش، آب و فاضلاب و حمایت از کشاورزی را ارائه می کنند. وی تاکید کرد: ما نیاز فوری به این کار داریم.

او گفت که تأثیر کمک های سازمان ملل متحد به همکاری مقامات بالفعل و انعطاف پذیری بودجه دریافتی بستگی دارد. همه ما باید برای حفظ جان، حیثیت و آینده همه افغان ها هر کاری که می توانیم انجام دهیم.

یک تصویر تاریک اقتصادی

بر اساس چشم انداز اقتصادی-اجتماعی برنامه توسعه ملل متحد برای افغانستان، این کشور سال 2020 را با چالش های اقتصادی و توسعه ای «مهم» به پایان رساند. شرکای بین المللی در نوامبر 2020 13 میلیارد دلار در چهار سال بعد متعهد شدند.

با این حال، تغییر سیاسی در 15 اوت 2021 شرایط جدیدی را به وجود آورد. عدم به رسمیت شناختن طالبان از سوی جامعه بین المللی، همراه با عدم اطمینان ناشی از اختلاف بین اعلامیه های رسمی و اقدامات در محل، منجر به توقف ناگهانی کمک های بین المللی و مسدود شدن ذخایر افغانستان در خارج از کشور شد.

UNDP اعلام کرد: کاهش کمک های خارجی که قبلاً 40 درصد تولید ناخالص داخلی را تشکیل می داد، تأثیر فوری و قابل توجهی بر اقتصاد داشته است.

برآورد این گزارش مبنی بر اینکه اکنون به 2 میلیارد دلار برای رساندن درآمد همه افراد فقیر به خط فقر نیاز است “نشان دهنده کمک های لازم برای جلوگیری از یک فاجعه انسانی در مقیاس بی سابقه است.”