سازمان ملل پیش بینی می کند که محدودیت های حقوق زنان فاجعه اقتصادی را بدتر می کند – مسائل جهانی

چشم انداز اجتماعی-اقتصادی افغانستان در سال 2023 که توسط برنامه توسعه سازمان ملل متحد (UNDP) منتشر شده است، نمای کلی از پیامدهای ناشی از تسلط بر افغانستان توسط حاکمان واقعی آن، طالبان، در اوت 2021 ارائه می کند.

بلافاصله پس از به دست گرفتن قدرت طالبان، اقتصاد افغانستان فروپاشید و سقوط یک دهه افغانستان به سمت فقر را تسریع کرد. با جمعیت تخمین زده شده توسط سازمان ملل متحد در حدود 40 میلیون و تولید ناخالص داخلی 14.3 میلیارد دلار در سال 2021، افغانستان در زمره کشورهایی است که کمترین درآمد سرانه را در جهان دارد و حدود 85 درصد از جمعیت آن زیر خط فقر زندگی می کنند. .

وابستگی شدید به کمک های بین المللی

در حالی که این گزارش به برخی نشانه‌های دلگرم‌کننده (افزایش صادرات، افزایش هشت درصدی انتظاری در درآمد مالی داخلی، تثبیت نرخ ارز و کاهش تورم) اشاره می‌کند، اما توضیح می‌دهد که این امر عمدتاً ناشی از مقیاس بزرگ بین‌المللی است. کمک های مالی (3.7 میلیارد دلار در سال 2022 که 3.2 میلیارد دلار آن توسط سازمان ملل متحد ارائه شد) در سال 2022 به افغانستان ارسال شد.

این به بهبود پایدار اشاره نمی‌کند: انتظار می‌رود درآمد سرانه در سال جاری و در سال 2024 کاهش یابد: مدل‌سازی UNDP نشان می‌دهد که در صورت کاهش 30 درصدی کمک‌ها، تورم می‌تواند در سال 2024 به 10 درصد برسد و میانگین درآمد ممکن است تا 40 درصد کاهش یابد. درصد

هر گونه کاهش در کمک های بین المللی چشم انداز اقتصادی افغانستان را بدتر خواهد کرد و فقر شدید برای چندین دهه تداوم خواهد داشت: بنابراین درخواست کمک 4.6 میلیارد دلاری سازمان ملل برای کمک های بین المللی در سال 2023 حداقل مورد نیاز برای کمک به افغان های نیازمند است.

بدون وجود زنان در محیط کار از فقر فراری نیست

سورایو بوزوروکووا، معاون نماینده UNDP در افغانستان به UN News گفت که تصمیم طالبان برای محدود کردن شدید توانایی زنان برای تحصیل و کار دلیل مهمی برای مشکلات اقتصادی کشور است.

خانم بوزوروکووا گفت: «ما شبیه‌سازی‌هایی انجام داده‌ایم تا ببینیم حذف زنان از نیروی کار چگونه بر اقتصاد آینده تأثیر می‌گذارد». ما محاسبه کردیم که بدون زنان امکان رشد و کاهش فقر وجود نخواهد داشت. این پیامی است که ما سعی می کنیم وقتی با مقامات رسمی صحبت می کنیم، برسانیم.»

خانم بوزوروکووا همچنان امیدوار است که وضعیت در نهایت برای زنان، به‌ویژه در استان‌هایی که حمایت از زنان مددکار تقاضای زیادی دارد، کمتر شود.

«بعد از اوت 2021، کار در اینجا دشوار بود و زمان لازم بود تا بتوانم با طالبان درگیر شوم و اطمینان حاصل کنیم که آنها به حرف های من گوش می دهند. اما اکنون یک شبکه اعتماد با اعضای ارشد مقامات بالفعل، در سطح استانی و همچنین ملی ایجاد کرده ام. بسیار مهم است که آنها اهمیت زنان را برای اقتصاد درک کنند.

ما از طریق شرکای سازمان های غیردولتی خود به ارائه خدمات در سراسر کشور ادامه می دهیم و برای بخش بهداشت و آموزش معافیت هایی داریم که زنان می توانند به کار خود ادامه دهند، اما طبیعتاً این ممنوعیت یک چالش است و روحیه کارکنان تحت تأثیر قرار می گیرد.