مانوآ، هاوایی / تایپه، تایوان، 6 دسامبر (IPS) – بسیاری از کشورهای جهان اکثر قاره آفریقا را به دلیل کشف علمی نوع Omicron از طریق اعمال ممنوعیت های مسافرتی مجازات کرده اند.
این ممنوعیت های مسافرتی آسیب بیشتری به آسیب واکسیناسیون کم در آفریقا وارد می کند. حتی عبارات تجمع کننده با نیت خوب مانند “آپارتاید واکسن” یا “برابری واکسن” هنوز فاقد وزن اخلاقی، خشم و فوریت است که همه ما باید احساس کنیم، مهم نیست در کدام کشور زندگی می کنیم. کلمات ما را ناکام می کنند.
چگونه ممکن است – حتی اکنون – بخش های وسیعی از یک قاره بدون دسترسی به این واکسن های نجات دهنده زندگی کنند؟ این وضعیت چگونه ممکن است، چه رسد به قابل قبول؟ مطمئناً واکسن کافی به کشورهای آفریقایی وارد نشده است.
تعهدات اهدایی گلی که پر نشده اند بهتر از وعده های پوچ نیستند. برخی می گویند که این تولید انحصاری از یک شرکت واکسن مستقر در خارج از آفریقا یا مسائل مربوط به مالکیت معنوی است.
برخی دیگر به مشکلات زنجیره تامین و زنجیره سرد، نیاز به تبرید و کمبود برق اشاره می کنند. هنوز دیگران به تردید و اطلاعات نادرست واکسن اشاره می کنند. “فساد” و “حکمرانی ضعیف” را بیاندازید. یددا یددا یددا.
اجازه دهید لطفاً تمام انرژی صرف شده برای تولید بهانه ها را برای ایجاد ایده هایی برای چگونگی دریافت واکسن به آفریقا منتقل کنیم.
یکی از چیزهایی که باید در طول COVID-19 یاد می‌گرفتیم این است که به اصطلاح «رهبران» در بهانه‌جویی برای انجام نشدن کارها شگفت‌انگیز هستند. بیایید همه گیری HIV را زمانی به خود یادآوری کنیم که «رهبران» جهان در توزیع درمان ضد رتروویروسی در به اصطلاح «کشورهای در حال توسعه» تردید داشتند.
حتی یکی از مدیران USAID، ظاهراً یک آژانس کمک رسانی پیشرو، وجود داشت که به راحتی یک بهانه نژادپرستانه ارائه کرد که دلیل اینکه چرا آفریقایی ها نمی توانند برای درمان HIV درمان شوند این است که نمی توانند زمان را تشخیص دهند.
بهانه ها به راحتی از دهان انسان بیرون می آیند. اجازه دهید لطفاً تمام انرژی صرف شده برای تولید بهانه ها را برای ایجاد ایده هایی برای چگونگی دریافت واکسن به آفریقا منتقل کنیم.
اگر آفریقا نمی تواند واکسن های مورد نیاز خود را دریافت کند، شاید آفریقا باید در جریان آنفولانزای مرغی سال 2007 از کتاب بازی اندونزیایی استفاده کند.
دولت اندونزی استدلال کرد که تصمیمش در ژانویه 2007 مبنی بر توقف ارسال نمونه های آنفولانزای مرغی (ویروس H5N1) به آزمایشگاه های مرجع WHO قابل توجیه است زیرا نمونه های ارائه شده رایگان از کشورهای کم درآمد توسط شرکت های کشورهای با درآمد بالاتر برای ساخت واکسن مورد استفاده قرار گرفت. کشورهای کم‌درآمد نمی‌توانستند و نمی‌توانستند از آن سود ببرند.
اندونزی ضمانتی می خواست که از نمونه هایی که ارائه می کند بهره مند شود. پس از ماه‌ها توقف نمونه‌ها، WHO و دولت اندونزی در نهایت به توافق رسیدند و شرایط مرجع برای اشتراک‌گذاری نمونه را تغییر دادند.
همانطور که Sedyaningsih و همکاران در سال 2008 اشاره کردند، “این رویداد عدم تعادل حل نشده بین کشورهای ثروتمند با فناوری پیشرفته و کشورهای فقیر مبتنی بر کشاورزی را نشان می دهد.” سخنان آنها با گذشت بیش از یک دهه هنوز هم صادق است.
هنگام برخورد با کسانی که به ذهنیت «اول من» عادت دارند، باید سخت مذاکره و چانه زنی کنید. کشورهای آفریقایی که تلاش می کنند از طریق یک مفهوم ایده آلیستی از همبستگی جهانی حمایت به دست آورند، شکست خواهند خورد مگر اینکه “روش های تجاری زیرکانه” را به کار گیرند. نه تنها کشورهای آفریقایی، بلکه کل جهان شکست خواهند خورد.
پس سخت مذاکره کن بدانید که حریف شما بیشتر از همه چه چیزی می خواهد، و تا زمانی که به آنچه نیاز دارید، چیزی را که می خواهند به آنها ندهید. وعده‌ها و بهانه‌های توخالی جلوی کووید-۱۹ را نمی‌گیرد، اما چانه‌زنی سخت ممکن است.
ویکتوریا ای. فن، ScD، دانشیار و مدیر موقت مرکز پیری در دانشگاه هاوایی در مانوآ و عضو غیر مقیم مرکز توسعه جهانی است. استیو کودکتر، MD، PhD، به عنوان مدیر مراکز کنترل بیماری تایوان از جمله در دوران سارس خدمت کرد، و اخیراً رئیس دانشگاه ملی یانگ مینگ، اکنون دانشگاه ملی یانگ مینگ چیائو تونگ بود.
@IPSNewsUNBureau را دنبال کنید
IPS News Bureau UN را در اینستاگرام دنبال کنید
© Inter Press Service (2021) – کلیه حقوق محفوظ استمنبع اصلی: Inter Press Service