خشونت علیه زنان باید متوقف شود. پنج داستان قدرت و بقا – مسائل جهانی

اعتراف می کنم که سخت بود، اما با [mental health] حمایت، کمک حقوقی و آموزش مهارت‌ها، من خیلی خوب شدم.» او توضیح داد.

خدمات ضروری برای بازماندگان خشونت خانگی یک راه نجات است.

من دیگر احساس نمی‌کنم زندانی، در گوشه و کنار یا به او خیانت شده‌ام. چیزهای زیادی وجود دارد که فرد به عنوان قربانی با آن روبرو می شود، از جمله مسائل روانی [persecution] اما اکنون می‌دانم که می‌توانم هر کاری را که در ذهنم است انجام دهم.»

دایانا یکی از ۱۹۹ زن بازمانده است که در پناهگاهی وابسته به شبکه پناهگاه بین آمریکایی که توسط زنان سازمان ملل از طریق ابتکار Spotlight در آمریکای لاتین حمایت می شود، اسکان داده شده است. این پناهگاه همچنین از سال 2017 به بیش از 1057 زن حمایت روانی و کمک حقوقی ارائه کرده است.

داستان کامل دیانا اینجاست.

Survivor اکنون “در مورد آنچه در پیش است هیجان زده است”

در همین حال، با فراگیر شدن همه‌گیری COVID-19 در بنگلادش و افزایش VAWG، بسیاری از پناهگاه‌ها و خدمات ضروری تعطیل شدند.

روملا با مردی ظالم و شکنجه گر ازدواج کرده بود.

او گفت: “وقتی باردار بودم، او آنقدر به من مشت زد که در نهایت فرزندم را از دست دادم… می خواستم به زندگی خود پایان دهم.”

سرانجام وقتی برادرش او را به خانه برد فرار کرد ترنج پناهگاه زنان، که با مشارکت زنان سازمان ملل متحد، توانست برنامه یکپارچه خود را برای ارائه اسکان موقت ایمن، خدمات حقوقی و پزشکی و آموزش های حرفه ای به زنان بدسرپرست که به دنبال شروعی تازه بودند، گسترش دهد.

زندگی در یک رابطه خشونت آمیز اغلب انتخاب ها، عزت نفس و پتانسیل زنان را از بین می برد. روملا جایی پیدا کرده بود که بتواند با دختر 4 ساله‌اش با خیال راحت زندگی کند.

او با بازکردن فصل جدیدی در زندگی خود، اینطور فکر کرد: «دیگران همیشه به من می گفتند چگونه لباس بپوشم، کجا بروم و چگونه زندگی کنم. اکنون، می دانم که این انتخاب ها در دستان من است.»

زن رهایی یافته گفت: “من احساس اطمینان می کنم، زندگی من لذت بخش تر است.”

ترنج 30 تا 35 بازماندگان را در هر زمان معین اسکان می دهد و خدمات 24 ساعته و 7 روز هفته را ارائه می دهد که به آنها کمک می کند تا از تروما بهبود یابند، حیثیت خود را بازیابند، مهارت های جدید بیاموزند، و شغل و کمک هزینه دو ماهه نقدی دریافت کنند تا انعطاف پذیری اقتصادی خود را افزایش دهند.

نازلی نیپا هماهنگ کننده برنامه گفت: “وظیفه ما این است که زنان احساس امنیت و قدرت کنند و با آنها با نهایت احترام و همدلی رفتار کنیم.”

برای اطلاعات بیشتر در مورد داستان او اینجا را کلیک کنید.

نبرد سخت با همسر

گورتی در سال 2001 به غرب کنیا بازگشت تا شوهرش را دفن کند و طبق فرهنگ محلی، در خانه خانواده ماند.

اما آنها به من غذا نمی دادند. او گفت: هر چیزی که از نایروبی با آن می آمدم – لباس، وسایل خانه – از من گرفته شد و بین خانواده تقسیم شد.

گورتی نزدیک به 20 سال پس از مرگ همسرش در دام زندگی آزار و اذیت گرفتار بود تا اینکه شوهر شوهرش او را چنان کتک زدند که او در بیمارستان بستری شد و قادر به کار نبود.

گورتی از ترس رفتن به مجریان قانون، در عوض با یک مدافع حقوق بشر محلی تماس گرفت که به او کمک کرد مراقبت های پزشکی را دریافت کند و پرونده را به مقامات محلی گزارش دهد.

با این حال، او به سرعت متوجه شد که همسرش قبلاً با پلیس توافقنامه ای به نام او برای پس گرفتن پرونده جعل کرده است.

گورتی گفت: “اما من حتی نمی توانم بنویسم.”

مدافعان حقوق بشر در کنیا اغلب اولین پاسخ دهندگان به تخلفات، از جمله GBV هستند. از سال 2019، زنان سازمان ملل و دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل (OHCHR) از سازمان های مردمی حمایت می کنند که آموزش های حقوقی و ظرفیت سازی برای کمک بهتر به بازماندگان ارائه می دهند.

کارن اومانگا، مدافع حقوق بشر که توسط یکی از این سازمان ها آموزش دیده بود، علاوه بر گزارش موضوع به پلیس محلی و دادگاه ها، با بزرگان محلی نیز تماس گرفت.

خانم اومانگا توضیح داد: “من تقریباً هنگام مواجهه با افسر مسئول دستگیر شدم.” اما با علم به اینکه جامعه علیه گورتی خواهد بود، “فرآیند حل اختلاف جایگزین را آغاز کرد، در حالی که پرونده را به دادگاه کشاند”.

سرانجام، با پایان یافتن پرونده او در خارج از دادگاه، گورتی توافق نامه ای را دریافت کرد که به او مالکیت و زمینی را که در مهریه ازدواجش از دست داده بود، اعطا کرد و عاملان برای فرار از زندان مجبور به پرداخت جریمه شدند.

او گفت: “این مانند شروع یک زندگی جدید پس از 20 سال است، و پسرم احساس امنیت بیشتری می کند… من به کاشت چند درخت برای محافظت از زمین و ساختن یک مرغداری فکر می کنم.”

داستان گورتی را به طور کامل اینجا بخوانید.

بالا بردن هوشیاری

در مولداوی، آزار و اذیت جنسی و خشونت موضوعات تابو هستند و قربانیان از ترس سرزنش یا انگ زدن، به ندرت حوادثی را گزارش می کنند.

میلنا در سن 14 سالگی توسط دوست پسرش در کیشینو مورد تجاوز قرار گرفت. او نمی‌دانست که تجاوز جنسی او تجاوز جنسی است و تا شش ماه دیگر قبل از جدایی با آزارگر خود ملاقات می‌کرد. سپس سعی کرد آن را فراموش کند.

او گفت: «این خاطره مسدود شده بود، انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است»، تا اینکه دو سال بعد، با دیدن یک ویدیوی اینستاگرامی که باعث فلاش بک حمله خودش شد، گفت.

بر اساس تحقیقی که در سال 2019 توسط زنان سازمان ملل منتشر شد، تقریباً از هر پنج مرد در مولداوی یک دختر یا یک زن، از جمله در روابط عاشقانه، مورد آزار جنسی قرار گرفته است.

میلنا که مصمم بود بفهمد چه اتفاقی برای او افتاده است، بیشتر در مورد آزار و اذیت جنسی و آزار و اذیت جنسی آموخت و بعداً شروع به افزایش آگاهی در جامعه خود کرد.

سال گذشته، او به یک برنامه راهنمایی جوانان سازمان ملل متحد برای زنان پیوست، جایی که در مورد برابری جنسیتی و حقوق بشر آموزش دید و یاد گرفت که سوء استفاده را شناسایی کند و نظرات و آزار جنسی را به چالش بکشد.

میلنا در ادامه یک راهنمای خودیاری برای بازماندگان خشونت جنسی ایجاد کرد که توسط بازماندگان 12 تا 21 ساله اطلاع رسانی شده است و راهنمایی های عملی برای کمک گرفتن، گزارش سوء استفاده و دسترسی به منابع تروما ارائه می دهد.

در مقابل پس‌زمینه مقصر دانستن قربانیان فرهنگی، که از دریافت کمک به کسانی که به آن نیاز دارند، جلوگیری می‌کند، برنامه مربیگری بر ارزش‌ها و تنوع فمینیستی تمرکز دارد و به علل ریشه‌ای نابرابری‌های جنسیتی و کلیشه‌هایی می‌پردازد که GBV و تبعیض را تداوم می‌بخشد.

دومینیکا استویانوسکا، نماینده زنان سازمان ملل متحد در کشور مولداوی توضیح داد: «این برنامه نشان داده است که فعالیت و مشارکت جوانان برای از بین بردن نابرابری های جنسیتی در جوامع ما کلیدی است.

اطلاعات بیشتر در مورد Milena را اینجا بخوانید.

از بازماندگان حمایت کنید، چرخه خشونت را بشکنید

یک نظرسنجی ملی در سال 2019 نشان داد که تنها سه نفر از هر 100 بازماندگان خشونت جنسی در مراکش حوادث را به پلیس گزارش می دهند زیرا می ترسند شرمنده یا سرزنش شوند و به سیستم قضایی اعتماد ندارند.

لیلا با رئیس شرکتی که در آن کار می کرد رابطه برقرار کرد. او به او گفت که دوستش دارد و او به او اعتماد کرد.

اما هر زمان که با او مخالفت کردم، او به من ضربه زد. من همه چیز را تحمل کردم، از خشونت جنسی گرفته تا آزار عاطفی… او باعث شد باور کنم که هیچ شانسی در برابر او ندارم.

لیلا باردار، مجرد و تنها سرانجام به پلیس رفت.

برای تسکین او، یک افسر پلیس زن با او ملاقات کرد و گفت که راه حلی وجود دارد.

“من هرگز آن را فراموش نخواهم کرد. این شعار من در زندگی شده است. سخنان او مرا تشویق کرد تا کل داستان را برایش تعریف کنم. لیلا ادامه داد: او با دقت و توجه زیادی به من گوش داد.

او به یک پناهگاه محلی برای مادران مجرد ارجاع داده شد و در آنجا فرصتی دوباره یافت.

دو سال پیش، او یک دختر به دنیا آورد و اخیراً مدرک لیسانس خود را در رشته ریاضیات به پایان رسانده است.

او در حالی که دست دخترش را گرفته بود، گفت: «در حالی که در پناهگاه مادران مجرد از نوزادم مراقبت می کردم، درس می خواندم.

سازمان ملل متحد معتقد است که ایجاد اعتماد و اطمینان به پلیس بخش جدایی ناپذیر پیشگیری از جرم و امنیت جامعه است.

هنگامی که پلیس آموزش دیده حرفه ای به پرونده های GBV رسیدگی می کند، بازماندگان احتمال بیشتری دارد که سوء استفاده را گزارش کنند و به دنبال عدالت، خدمات بهداشتی و روانی اجتماعی هستند که به شکستن چرخه خشونت کمک می کند و در عین حال پیام روشنی مبنی بر اینکه جرمی قابل مجازات است ارسال می کند.

طی چند سال گذشته، اداره کل امنیت ملی، با حمایت زنان سازمان ملل، نیروی پلیس ملی را برای حمایت بهتر از زنان بازمانده و جلوگیری از VAWG بازسازی کرده است.

امروز تمام پاسگاه های پلیس 440 منطقه دارای پرسنل اختصاصی هستند که زنان بازمانده را به نزدیکترین واحد تخصصی ارجاع می دهند.

صالحا ناجه، رئیس پلیس واحد پلیس زنان قربانی خشونت، که پس از آموزش های تخصصی از طریق برنامه زنان سازمان ملل، اکنون پلیس خود را آموزش می دهد، گفت: «این برای زنان عزم و شجاعت زیادی می خواهد که از پلیس کمک بخواهند». افسران برای استفاده از رویکرد بازمانده محور در موارد GBV.

از سال 2021، 30 افسر ارشد پلیس و رئیس واحدها از طریق این برنامه آموزش دیده اند.

او گفت: «نقش ما این است که تمام زمانی را که به بازماندگان نیاز دارند بدهیم تا احساس امنیت و راحتی کنند، و آن‌ها به اندازه کافی به ما اعتماد کنند تا داستانشان را تعریف کنند».

مراکش به دلیل همه‌گیری کووید-19، کانال‌هایی را برای بازماندگان گسترش داده است تا از راه دور از طریق یک خط تلفن رایگان 24 ساعته، مکانیزم شکایات الکترونیکی و جلسات دادگاه آنلاین، به عدالت گزارش دهند و به عدالت دسترسی داشته باشند.

برای داستان کامل اینجا را کلیک کنید.

این داستان ها در اصل توسط زنان سازمان ملل منتشر شده است.